نه به این دلیل که دنبال پول و حقوق بیشتر باشم، نه. اصلاً نمی‌توانستم فرمانبردار خوبی باشم؛ گرچه مسئولیتم را به خوبی انجام می‌دادم و تمامی مدیرانی که با آن‌ها کار کردم از من رضایت کامل داشتند اما همان‌طور که گفتم برای کارمند شدن ساخته نشده بودم.
آخرین جایی که به عنوان کارمند مشغول شدم واحد تولیدی در حوزه شوینده‌های بهداشتی بود. خیلی دوست داشتم وارد عرصه تولید شوینده‌ها شوم اما شرایطش برایم فراهم نبود. پیشنهاد یکی از مشتریان همان واحد تولیدی آغازی شد برای خروج از کارمندی و گام نهادن در عرصه تولید. یک‌سال و نیم طول کشید تا تمامی مجوزهای لازم برای راه‌اندازی خط بسته‌بندی نمک تصفیه شده را گرفتم. کلی برای این کار دوندگی کردم با اینکه به من می‌گفتند نرو و نکن.
توجیهشان برای این گفته خیلی بی‌منطق نبود؛ «این کاری که می‌خواهی بکنی را همین الان خیلی‌ها زیر پله‌ای و بدون مجوز انجام می‌دهند، چطور می‌خواهی با این شرایط در بازار با آن‌ها رقابت کنی؟» اما من جلو رفتم و این حرف‌ها را نشنیده گرفتم. بدون اینکه سرمایه آنچنانی داشته باشم با کمک پدرم، همراهی همسرم و وام‌هایی که گرفتم کارم را آغاز کردم و نخستین محصول واحد تولیدی‌ام صادراتی شد.
از کارمندی تا نان‌رسانی به ۵۰ خانوار
این‌ها بخشی از گفته‌های بهاره قندهاری، یکی از بانوان کارآفرین، تولیدکننده و بازرگان خراسان رضوی است. او اکنون عضوهیئت مدیره اتحادیه صادرکنندگان خراسان رضوی است، در کانون کارآفرینان استان عضویت دارد و از اعضای کانون بانوان بازرگان استان به شمار می‌رود.
قندهاری در مورد خودش می‌گوید: متولد ۱۳۶۶ در روستای خانلق شهرستان نیشابور هستم. پدرم باغدار و کشاورز بود و البته هنوز هم هست. در دوران کودکی از روستا به نیشابور نقل مکان کردیم و ساکن این شهر شدیم. در این شهر بزرگ شدم. به دانشگاه رفتم. در رشته معماری فوق دیپلم گرفتم اما در مدیریت بازرگانی و مدیریت بازرگانی گرایش بین‌الملل کارشناسی و کارشناسی ارشد گرفتم. ابتدا با سمت مسئول فنی در یک شرکت عمرانی در نیشابور مشغول به کار شدم اما پس از آن چون همیشه علاقه‌مند به کار تولید بودم در شرکت‌های تولید ادامه کار دادم. هفت سالی به این شکل گذشت اما به هیچ وجه از کارمند بودن رضایت نداشتم و نمی‌توانستم در چارچوب و ساختار اداری کار کنم، برای همین در اولین فرصت و به پیشنهاد یکی از مشتریان آخرین جایی که در آن مشغول به کار بودم به حوزه تولید و بسته‌بندی نمک و همزمان چیپس میوه، حبوبات و سبزیجات وارد شدم. نکته جالب اینکه برخلاف بیشتر مشاغل من با بازار داخلی شروع نکردم و اتفاقاً تولیداتم صادر شد.
بنا به ادعای او در حال حاضر زمینه اشتغال مستقیم ۳۰ نفر را فراهم آورده که با احتساب اشتغال غیرمستقیمی که برای دیگر افراد ایجاد شده به سفره بیش از ۵۰ نفر نان می‌رساند.
سرمایه اولیه خانم قندهاری ۱۵۰ میلیون تومان بوده که فراهم کردن آن هم خودش داستانی دارد. او می‌گوید: هرچه پس‌انداز داشتم در یک‌سال و نیمی که به دنبال گرفتن مجوزها و موافقت‌نامه‌ها بودم هزینه شد؛ پس از آن سرمایه‌ای برای شروع نداشتم اما با کمک۵۰ میلیون تومانی که به صورت قرض از پدرم گرفتم و تسهیلاتی که توانستم از بانک بگیرم استارت کارم را زدم. در یک بازه زمانی به دلیل کمبود نقدینگی مجبور شدم شریک بگیرم که پس از آن آورده شریکم را به خودش برگرداندم و به تنهایی ادامه دادم. من در مدت کار در عرصه تولید به این نتیجه رسیدم ایده‌های عالی کم نیستند؛ اراده لازم برای اجرایی کردن این ایده‌ها را باید در خودمان پیدا کنیم. نکته دیگر اینکه هر چیزی که درخور و ارزنده باشد بی‌شک در خودش درجه‌ای از ریسک و خطر را دارد.
قوانین کهنه دست و پاگیر
این بانوی تولیدکننده بازرگان البته دلخوری‌ها و گلایه‌هایی نیز از شرایط و برخی قوانین دست‌و پاگیر ناشی از بروکراسی‌های اداری دارد که مسئولان می‌توانند با رفع آن‌ها برای رونق بخشیدن به کسب و کار کمک کنند.
قندهاری با اشاره به وضع نامطلوب اجرای برخی قوانین که سال‌ها از وضع آن‌ها می‌گذرد، بیان می‌کند: آن‌هایی که در حوزه صادرات فعالیت دارند بعضی مواقع به موانعی برمی‌خورند که ناشی از اجرای قانونی است که بیش از ۲۰ سال قبل وضع شده است. قوانینی که برای شرایط آن زمان در نظر گرفته شده و چندان سنخیتی با شرایط فعلی ندارد. تا دلتان بخواهد قوانین دست و پا گیر برای تولیدکننده زیاد است؛ به طور مثال محصولی که کاملاً برای صادرات آماده و تا مرز فرستاده شده در زمان خروج از مرز به یکباره جلو آن گرفته می‌شود که این کالا با استانداردهایی که در داخل برایش در نظر گرفته شده همخوانی ندارد. در صورتی که کشور مقصد با همان کیفیتی که کالا برایش بارگیری شده مشکلی ندارد! موارد دیگری هم وجود دارد از جمله عوض شدن نحوه اجرای قانون با رفتن کارشناسان حوزه‌های مختلف و آمدن نفر بعدی و نبود نظارت بر واحدهای تولید زیر پله‌ای و بدون مجوز که همگی تیشه به ریشه تولید و پس از آن صادرات می‌زنند.
نظر شما