به گزارش قدس آنلاین، امروز سالگرد درگذشت عباس یمینی شریف شاعری است که همه عمر آموزگار بود و با همین نگاه به حوزه ادبیات وارد شد و از پایهگذاران ادبیات کودکان در ایران به شمار میرود.
او در نوجوانی به سمت سرودن شعر گرایش پیدا کرد. پس از اینکه دوران تحصیل متوسطه را در دارالفنون به پایان برد، وارد دانشسرای مقدماتی تهران شد و در کتابخانه همان جا بود که با شعر مخصوص گروه سنی کودک در سطح جهان آشنا شد و تصمیم گرفت این آثار را برای کودکان ایرانی ترجمه کند و پس از مدتی با توجه به استعداد شعری که در خود سراغ داشت، دست به تجربه در این حوزه زد و شعر کودک سرود.
یمینی شریف نخستین بار ۸۰ سال پیش شعری برای کودکان در مجله «نونهالان» و چند سال بعد مجله بازی کودکان را منتشر کرد و پس از مدتی کوتاه اشعارش در کتابهای درسی دوره ابتدایی وارد شد.
شعرهایی مانند «ما گلهای خندانیم /فرزندان ایرانیم» و «من یار مهربانم/ دانا و خوش زبانم» به این ترتیب برای دانشآموزان چندین نسل در ایران، به یک خاطره در حافظه جمعی آنان تبدیل شد.
اما وجه آموزگاری و معلمی در شخصیت یمینی شریف به اندازه وجه شاعری او پررنگ است. او در سال ۱۳۳۲ با بورس دولتی به آمریکا اعزام شد و در رشته آموزش کودکان از دانشگاه کلمبیا، کارشناسی ارشد گرفت و پس از بازگشت به کشور، دبستان روش نو را تأسیس کرد که بعدها به یک مجموعه آموزشی از کودکستان تا پایان دوره راهنمایی تبدیل شد. در تحلیل شخصیت ادبی و فرهنگی یمینی شریف همیشه باید این دو وجه زندگی او یعنی شاعری و معلمی را با هم و در کنار هم دید.
او به همان اندازه که شاعر بود، معلم هم بود و اصولاً شعر را به عنوان وسیلهای برای سوادآموزی، تربیت و ارتقای نسل کودکان آن زمان میدید به همین دلیل وجه شاعری او در برابر دیگر شاعران کودک و نوجوان که به شعر به عنوان یک هنر خلاقه مینگریستند، عقبتر است اما تأثیرگذاری او در تربیت فضای ذهنی و آشنا کردن کودکان با مفاهیم تربیتی مانند کتابخوانی، عشق به میهن، خانواده و غیره مهم و ماندگار است.
خبرنگار: آرش شفاعی
نظر شما