به گزارش قدس آنلاین، جنگ لفظی آجورلو و فتح‌الله‌زاده هیچ دردی از استقلال را دوا نمی کند؛ اما با این حال آن‌ها با ادبیاتی کاملاً متفاوت روی آنتن زنده تلویزیون خود را از هرگونه نقدی مبرا می‌دانند و در حضور میلیون ها بیننده سطح بحث را در حد دعواها و منازعات خیابانی پایین می‌آورند تا به هر قیمتی ثابت کنند در پیدایش وضعیت نابسامان فعلی استقلال نقشی نداشتند.
در حالی که آنالیز این رفتار و مقایسه آن با وضعیت مدیریت‌شان بیانگر این واقعیت است که هیچ‌گاه عقلانیت و منطق، اساس تصمیم‌گیری و اجرا نبوده، بلکه همه چیز به شکل کدخدامنشی مرتفع شده تا جایی که وضعیت کنونی به بار آمده است.
امروز شاید آجورلو و فتح الله زاده در دعوای رسانه‌ای بخشی از حجم اخبار تولیدی رسانه‌های گروهی را به خود اختصاص دهند؛ اما دستاورد این دعوا چیست؟ مدیران دیروز و امروزی که مشغول معرکه گیری هستند به واسطه عملکرد آن‌ها روزانه استقلال باید ضرر و زیان‌های پرشماری را به صورت ارزی به طلبکاران خارجی پرداخت کند؛ چرا که هیچ مدیری نه دیروز نه امروز وظیفه خود را به درستی انجام نداده است.
امروز که فتح الله زاده و آجورلو همانند گلادیاتورهای یونان باستان برای یکدیگر خط و نشان می‌کشند، استقلال در معرض حذف از آسیا قرار دارد و اگر تا پایان سال رقم درشتی از مطالبات پرداخت نشود، بازهم خبری از حضور در آسیا نیست و تراژدی حذف از قاره کهن دوباره تکرار خواهد شد؟
آجورلو و فتح الله زاده با این رفتارشان نشان دادند اولویت آن‌ها حل مشکلات مجموعه بزرگ استقلال نیست، بلکه اولویت نخست، پیروزی در میدان رسانه است، در حالی که برای هواداران استقلال و علاقه‌مندان به فوتبال هیچ اهمیتی ندارد که فتح الله زاده درست می‌گوید یا آجورلو، بلکه برای آن‌ها خروج استقلال از بحران و حفظ سهمیه ایران در لیگ قهرمانان آسیا دارای اهمیت است!
البته که هم آجورلو هم فتح الله‌زاده بهتر از هر کسی می‌دانند چه عواقب سهمگینی در انتظار این باشگاه و مجموعه مدیریتی آن وجود دارد؛ اما انگار سرنوشت استقلال از درجه اهمیت پایین‌تری برخوردار است به همین دلیل جنگ رسانه مدیران‌عامل عشق دوربین این باشگاه در اولویت نخست قرار دارد.
نظر شما