واقعیت این است که این کارزار «جبهه‌ پیروز» داشت و «بلوک بازنده!» و واقعیت بعدی این است که جبهه پیروز این قضیه، مجاهدان «حماس» و «جهاد» و...، مردم مظلوم باریکه «غزه»، آرمان «فلسطین» و در نمای کلی «جبهه‌ مقاومت» به رهبری «جمهوری اسلامی ایران» بوده و بازنده‌ای که ناگفته پیداست!
از روز آغاز عملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا به امروز، زمزمه‌هایی از ناروایی این حرکت و تصمیم، معقول نبودن آن، هزینه‌های سنگین بر مردم و محور مقاومت تا اتهام‌های ناجوانمردانه به فرماندهان شهیدی چون «یحیی السنوار»، سعی در «بازنمایی» این نبرد نابرابر، به عنوان یک پروژه اسرائیلی برای نیل به اهداف شوم خود و شکست تمام عیار و خسارتی جبران‌ناپذیر برای آرمان فلسطین و به طریق اولی، راهبردهای منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران داشته‌اند اما در این «روایت»، چند جای کار می‌لنگد!
فارغ از شکست فضاحت‌بار «رژیم آپارتاید اسرائیل» برای نیل به اهداف اعلامی خود در آغازین روزهای جنگ که شامل آزادی گروگان‌ها و نابودی حماس اعلام شده بود و امضای نماینده حماس پای برگه توافق آتش‌بس و سازوکار تبادل اسرا که به سند سقوط هیمنه ادعایی اسرائیل تبدیل شد؛ یک نگاه کاملاً مادی و تجاری هم مؤید باخت سنگین صهیونیست‌ها (به نمایندگی از ایالات متحده آمریکا) در این برهه‌ زمانی دارد.
ارزش‌ها، فطرت، انسانیت و حتی محاسبات مالی در حوزه نظامی را کلاً کنار می‌گذاریم و این سؤال را مطرح می‌کنیم؛ مردم و مقاومت فلسطینی، جبهه‌ مقاومت و در رأس آن، جمهوری اسلامی ایران، با همین دلار سر به فلک کشیده امروزی، چقدر و چند هزار میلیارد دلار باید هزینه می‌کرد تا صدها هزار نفر در «برلین»، «آمستردام»، «لندن»، «شیکاگو»، «نیویورک»، «بارسلون» و... همصدا با آرمان و قانون اساسی ما، در دفاع از مصداق مظلومیت و در نفی مصداق ظلم و استکبار در عصر حاضر، شعار «آزاد باد فلسطین»، «فلسطین از نهر تا بحر باید آزاد شود!» و حتی «مرگ بر اسرائیل» را به «فارسی» دست و پا شکسته در خیابان‌های اروپایی فریاد بزنند؟ چند دهه و شاید چند قرن نیاز بود تا آزادگان جهان، مفهوم اسرائیل به مثابه «غده سرطانی» را اینچنین با جان و دل دریافت کرده و بپذیرند؟
اسرائیل در تاریخ مجعول و کوتاه خود، هیچ گاه تا به این اندازه منفعل، منفور و گوشه‌ رینگ نبوده و البته بروز آن را در شدت وحشی‌گری به وضوح می‌توان دید.
این «زاده‌ نامشروع» جبهه استکبار و این «پادگان» اشغال، جنگ و ترور، امروز و به برکت مجاهدت مجاهدانی از «فلسطین»، «لبنان»، «ایران»، «یمن»، «عراق» و البته پایداری و مقاومت مردمانی که سال‌ها و دهه‌ها تهدید، تحریم، محاصره و تهاجم را تاب آورده‌اند، حال برای فرار از واقعیت تلخی که با آن مواجه است، دست‌اندازی‌های منطقه‌ای خود را افزایش داده و احتمالاً پس از این آتش‌بس احتمالاً شکننده، به تنظیمات اولیه بازگشته و در جغرافیایی وسیع، از غزه و «کرانه باختری» تا لبنان و سوریه و حتی عراق و ایران، به واکنش‌های «هیستریک» و خارج از عقلانیت خود ادامه دهد.
امری که در جبهه مقابل به رهبری جمهوری اسلامی ایران به خوبی و دقت شناسایی شده و با حربه‌ای ترکیبی و استراتژیک شامل تأمل، دقت، مصلحت، زمان‌سنجی، آمادگی و قدرت، مترصد ارائه پاسخ‌های شایسته است.