به گزارش قدس آنلاین، شهیدان انقلاب در نبرد باطل و حق با پرچم فتح بر قلل رفیع شجاعت ایستادند و در اندیشه تمامی بی‌باوران خاک، آنها شعله‌های ستاره صبح بشارت هستند.
هیچ قلمی را یارای توصیف دلاورمردی‌های شهدا نیست، آنان که اسطوره مقاومت و نماد حریت و آزادگی هستند، سرو قامتان افراشته‌ای که در نبرد با دشمنان دین و قرآن حماسه‌ها خلق کردند.
کامران نجات‌الهی فرزند عبدالحسین در سال ۱۳۳۳ در شهرستان بیجار کردستان متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان شکیبا سنندج و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران به پایان رساند.
او تحصیلات عالی را نخست در دانشگاه علوم و صنعت آغاز کرد و در رشته راه و ساختمان از این دانشگاه مدرک لیسانس گرفت و سپس در مرکز تحصیلات تکمیلی پلی‌تکنیک به ادامه تحصیل پرداخت و به اخذ مدرک فوق‌لیسانس در رشته راه و ساختمان نائل آمد و با پایان تحصیلات، به عضویت علمی دانشگاه پلی‌تکنیک درآمد و پرشور و پرتوان به تعلیم و تدریس پرداخت.
شهید نجات‌الهی چه در دوران تحصیل و چه در زمان تدریس به مبارزه با ظلم و ستم رژیم شاهنشاهی پرداخت و هیچ‌گاه وظایف سیاسی و اجتماعی روشنگرانه‌اش را فراموش نکرد.
از آغاز تشکیل سازمان ملی دانشگاهیان ایران، صمیمانه در همه فعالیت‌های سازمان شرکت کرد. او از فرزانگانی بود که با تخصص و تعهد به میدان مبارزه آمده بود تا علیه آنچه که غیرخدایی است مبارزه کند، دلش به سمت نور گرایش داشت.
استاد دانشگاه پلی‌تکنیک آن روز برای اعتراض به اعمال رژیم خونخوار پهلوی به همراه تعدادی دیگر از استادان دانشگاه و ... تحصن کرده بود. آمده بود که از ظلم برائت جوید. آمده بود بگوید خمینی سفیر نور و پیک آسمانی است.
شهادت، نجات‌الهی برگی دیگر از رسوایی رژیم شاهنشاهی
کامران نجات‌الهی در روز پنجم دی ماه ۵۷ یعنی ۴۷ روز قبل از پیروزی انقلاب در حالی که فقط ۲۴ سال سن داشت در جریان تحصن اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در وزارت علوم و آموزش عالی، به دست جلادان شاه به شهادت رسید.
ماجرای این جنایت از این قرار بود که در روز ۲۹ آذر ۵۷ بیش از ۱۰۰ تن از استادان دانشگاه تهران در محل دبیرخانه این دانشگاه اجتماع کردند و ضمن صدور بیانیه‌ای به محاصره نظامی دانشگاه‌ها و بستن آنها بر روی دانشجویان، کارکنان و استادان و همچنین نسبت به سکوت مدیریت فرمایشی و انتصابی دانشگاه در برابر اعمال ضدمردمی رژیم و همکاری با آن و انجام دادن اعمال موهن و خشونت‌آمیز نسبت به استادان اعتراض کردند و اعلام نمودند تا بازگشایی کامل دانشگاه به حضور خود در این محل ادامه می‌دهند. این اقدام مورد توجه عمومی واقع و موجب سردرگمی رژیم شاه شد.
سازمان ملی دانشگاهیان نیز طی اطلاعیه‌ای ضمن اعتراض به کشتار مردم سراسر کشور، بسته بودن دانشگاه‌ها توسط مسئولین دانشگاهی را به علت همکاری آنان با رژیم و وطن‌فروشان و برای تأکید اعمال ضد مردمی آنان و بسته نگه‌داشتن یکی از سنگرهای مبارزاتی ملت ایران اعلام کردند.
در دوم دی ماه نیز ده‌ها تن از اساتید دانشگاه‌های مختلف تهران از اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در طبقه ششم وزارت علوم و آموزش عالی تحصن کردند.
در پنجم دی ماه ناگهان خبر تأسف‌باری با سرعت در تهران پیچید حدود ساعت ۱۴ و ۳۰ دقیقه به سوی استادان متحصن آتش گشوده شد و کامران نجات‌الهی در بالکن دانشگاه بود که انگشتی ناجوانمردانه ماشه را چکاند و وی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و مجروح شد و سپس در بیمارستان به شهادت رسید، پیکر مطهر این شهید به عنوان اولین شهید دانشگاهی کشور در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
نظر شما