به گزارش خبرنگار قدس؛ دلیل توسعه و گرایش روز افزون به پدیده بوم گردی و مزایای اقتصادی آن برای حوزه گردشگری، گردشگران و ساکنان مناطق روستایی و پیرامونی شهرها را با یک کارشناس اقتصاد گردشگری به بحث گذاشتیم.
به گفته رحیم یعقوب زاده شتاب رشد این نوع گردشگری در کشورهای مختلف به قدری زیاد است که حتی برخی سهم اغراق آمیز و غیردقیقی برای این بخش در سفرهای بین المللی قائل شده اند و این ارقام بین ۱۸ تا ۲۷ درصد در نوسان است و حتی اگر سهم حداقلی ۱۸ درصدی را برای این حوزه نظر بگیریم باز هم بر بخشهای مختلف از جمله اقتصاد و به طور ویژه اقتصاد گردشگری می تواند تاثیر بسیار عظیمی بر جای بگذارد.
بوم گردی؛ فعالیتی چند سر سود برای بازیگران
این کارشناس اقتصاد گردشگری می گوید: بوم گردیها به عنوان نوعی از گردشگری که عمدتا متعلق به عصر پسامدرن است و شکل گیری و گسترش آن بیشتر ریشه در گرایش گردشگران به محیط طبیعی و جامعه محلی دارد و بر این اساس می تواند در رونق، احیا، بازسازی، توسعه و حتی محافظت از جاذبه های طبیعی، بافتها و فضاهای بومی و روستایی هر کشوری از جمله ایران نقش موثری ایفا کند.
یعقوب زاده با بیان اینکه مدل نسبتا سنتی تر گردشگری به عنوان ادامه گردشگری انبوه حتی تا ۱۹۹۰ یا ۲۰۰۰ میلادی هم ادامه داشته است، ادامه می دهد: در یکی دو دهه اخیر و با توسعه گرایش به بوم گردی، بسیاری از اقامتگاهها دیگر نه به صورت هتلهای چند ستاره و مُتل، بلکه در روستاها و پیرامون شهرهای کوچک ساخته می شوند و بخش زیادی از سرمایه ها در حوزه گردشگری به اقامتگاهها مربوط است و به سمت نواحی روستایی و پیرامون شهرهای کوچک هدایت می شود.
او می گوید: با رونق بوم گردیها بخشی از مبادلات اقتصادی صنعت گردشگری به سمت نواحی ای که در گذشته کمتر مورد توجه واقع می شد، منتقل می شود و اشتغال زایی و خلق درآمد برای روستاییان، ترغیب آنان به بازسازی خانه های قدیمی خود با هزینه ای نسبتا کم و محافظت از خانه های قدیمی را در پی دارد و بدین ترتیب نه تنها روستاییان ترجیح می دهند در روستا ماندگار شوند، اقامتگاههای جذابی هم برای گردشگران ایجاد می شود.
ایران چهار فصل؛ بستری جذاب برای بوم گردی
به گفته این کارشناس حوزه اقتصاد گردشگری نقشه پراکندگی بوم گردیها در ایران نشان می دهد بیش از ۳۵۰۰ اقامتگاه از این دست در کشور وجود دارد که این آمار در حال افزایش است و بیشترین تعداد این اقامتگاهها در استان مازندارن گزارش شده و علاوه بر اینها هزاران "خانه روستا" هم در نواحی مختلف کشور فعال هستند.
یعقوب زاده خاطر نشان می سازد: اقامتگاههای بوم گردی بخشی از جریان درآمدی اقتصاد را از نواحی بزرگ و شهرهای صنعتی به نواحی پیرامونی منتقل می کنند و کمتر گونه ای از گردشگری مانند بوم گردی و گردشگری روستایی می تواند این رسالت را با چنین کیفیتی به انجام برساند و به نظر می رسد رویکرد و نگاه جدی تر به توسعه اقامتگاههای بوم گردی برای ایران به عنوان کشوری چهار فصل و وسیع با جاذبه های بسیار متنوع زیست محیطی، باستانی و غذایی، آداب و رسوم گوناگون و ارزشهای سنتی بسیار عمیق و متنوع می تواند در حوزه های مختلف از جمله اقتصاد مثمر ثمر واقع شود و خوشبختانه در عمل نیز همین توسعه را شاهدیم.
این کارشناس اقتصاد گردشگری در عین حال معتقد است چنین توسعه ای صرفا صرفا ناشی از حمایت سازمانهای متولی حوزه گردشگری نبوده بلکه اساسا امری جهانی و نشات گرفته از تغییر نگرشهای فرهنگی است بدان معنی که بسیاری از گردشگران به ویژه از کشورهای توسعه یافته تر در دو دهه اخیر گرایش بیشتری برای اقامت در نواحی بکر، طبیعی و روستایی دارند.
یعقوب زاده می گوید: علاوه بر گردشگران داخلی، گردشگران خارجی هم در سفر به ایران اغلب اقامتگاههای بوم گردی را انتخاب می کنند و این مقاصد هر چه بومی تر برای آنها جذاب تر است. بسیاری از گردشگران خارجی حتی حاضرند چند برابر هزینه یک هتل چند ستاره را بپردازند تا در اقامتگاه و خانه ای روستایی با اصالت و قدمت بالا مستقر شوند.
قیمت گذاری در بوم گردی به زیان مردم است
او مزیت دیگر این اقامتگاهها و پدیده بوم گردی را در بعد قیمتی و مناسب بودن نرخها با توجه به توان مالی مردم ایران می داند و می گوید: اقامتگاهها ارزان تر از هتلها هستند اما این مزیت در صورتی تداوم خواهد داشت که وزارت میراث فرهنگی و گردشگری نسبت به قیمت گذاری دستوری در این حوزه ورود نکند و انجمنها و اتحادیه های مرتبط از جمله اتحادیه هتل داران و آژانسهای مسافرتی و... در این حوزه تصمیم گیری و ابلاغیه و بخشنامه صادر نکنند و اجازه دهند بازار و عرضه و تقاضا قیمتها را تعیین کند چرا که قمیتهای فعلی اقامتگاههای بوم گردی نسبت به هتلها به ویژه هتلهای لوکس، کمتر و با قدرت مالی خانوارها و گردشگران متناسب تر است.
او معتقد است قیمتهای دستوری هیچ گاه به سود مصرف کننده (گردشگر) نیست و منجر به چند نرخی شدن در بازار می شود.
یعقوب زاده می گوید: اگر قیمت گذاری دستوری اعمال شود و شاهد رشد سرسام آور و غیرمنطقی قیمتها باشیم، روند توسعه اقامتگاههای بوم گردی و خانه روستاها ممکن است با وقفه مواجه و آمار گردشگران این حوزه به تدریج کم شود؛ همان طور که در حوزه هتلها این اتفاق افتاد و امروز چه در زمان پیک سفر و چه در خارج فصل و نبود مسافر، هتلها عمدتا به سقف قیمت اعلام شده از سوی اتحادیه گرایش دارند تا کیف قیمت.
به عقیده این کارشناس اقتصاد گردشگری برای توسعه و رشد بوم گردیها بهتر است از طرف نهادها و دستگاههای دولتی و شبه دولتی یا انجمنها و اتحادیه ها "هیچ" اقدامی در حوزه قیمت گذاری انجام نشود و این بخشها صرفا بر کیفیت انجام کار نظارت کنند.
نظر شما