آن روزها

آدمی است دیگر

عباسعلی سپاهی یونسی

آدمی است دیگر. می‌گردد و جست‌وجو می‌کند. گاهی لابه‌لای وسایل قدیمی، گاهی لابه‌لای خاطراتش، گاهی لابه‌لای انبوه آدم‌ها و گاهی لابه‌لای کلمات. می‌خواهد چیزی را پیدا کند که آن را کم دارد یا دلتنگش شده است.

لالایی‌ها خواب ندارند

رقیه توسلی

خانجان بوی توت و گل محمدی می داد وقتی میان خماری بعدازظهرهای کودکانه جا خوش می کرد وسط چهار- پنج زاده ی دختری و پسری با یک مُشت لالایی شاهکار. با قصه هایی که انگار از قبل توی گنجه مرتب چیده بودشان. مثل لیوان های دوغ خوری معروفش.

و آن دیگری

رقیه توسلی

واقعا انگار واجب است گاهی آدم بیشتر از یک نفر باشد. از سر اتفاق مثل من دو نفر بشود. آدم تازه از راه برسد و قِلقِ آدم قبلی را بگیرد و متغیرش کند. به دادش برسد. پشت گرمی اش باشد.

هم قواره رنج

رقیه توسلی

توکل تان را از دست ندهید، خدا همه ی کارهایش حق است.

بگذار مرگ چند دقیقه بیشتر معطل بماند

رقیه توسلی

در بزنگاه مصیبت دست ها جای هزار کلمه و جمله می توانند حرف بزنند.

چراغ سمت راست را برق بیندازیم

درجه دما، آمپر چسبانده بود و هوا به قولِ عزیز، داغ می زد.

رفیقی که غیب شد!

حال و احوال یکسال پیش که آمدند همسایه مان شدند کجا، اوضاع قمردرعقرب این روزها کجا؟