زِروم، از جنگل سبز تا کوهستان سخت

رنگ، اینجا حرف اول را می زند

ساری- تا تابستان غزل های خداحافظی اش را نخوانده، باید زد به دلِ جاده... نمی شود آخر بگذاریم شهریور برود بی آنکه نصیبی از طراوت کوه و جنگل و دشت برده باشیم... از شکوه و کرشمه آفریده ها...