به گزارش گروه فرهنگی قدس، مسعود سخاوت‌دوست، آهنگساز فیلم سینمایی «خدای جنگ» ساخته حسین دارابی درباره تجربه جدید خود و ویژگی‌های موسیقایی این اثر می‌گوید: «خدای جنگ» جزو آثاری است که من از مرحله فیلم‌نامه به آن پیوستم و با آقای دارابی به عنوان یک کارگردان خوش‌فکر و باسلیقه همکاری کردم. البته پیش از شروع فیلم‌برداری هم با ایشان صحبت‌های زیادی داشتم و از آن زمان، جهان صوتی فیلم را به لحاظ نظری با همدیگر بسته بودیم. البته وقفه‌ای حدوداً هفت‌ماهه در کار پیش آمد و پس از آنکه فیلم‌برداری کار تمام شد و تدوین آن تقریباً رو به اتمام بود ضبط موسیقی را به شکل جدی شروع کردیم.

این آهنگساز با بیان اینکه ساخت، ضبط و میکس کار حدود ۴۰ روز طول کشید که به صورت بی‌وقفه و پشت سر هم انجام شد، تأکید می‌کند: زمانی که کار به شکل نهایی به دست من رسید سه هفته درگیر بحث نظری و نوشتن آن بودم، چهار هفته بحث ساخت آن را به سرانجام رساندم و یک هفته میکس آن زمان برد.
وی ادامه می‌دهد: در بحث نظری من و آقای دارابی حدود دو هفته جهان صوتی کار را بررسی کردیم و در دیدار اول به یک فهم از جهان صوتی قصه به صورت مشترک رسیدیم به همین دلیل بحث نظری سریع و عمیق پیش رفت و سریع‌تر به نوشتن و ساخت کار نزدیک شدیم. آقای دارابی از هر ایده جدیدی که من در کار مطرح می‌کردم که شاید از منظر ساختار آوانگارد بود و از ساختار کلاسیک مد نظر ایشان فاصله داشت استقبال می‌کرد. او به ایده‌هایی که به ساحت کلاسیک وفادار نبود اقبال خوشی نشان می‌داد و این موضوع موجب شد من بدون ترس هر آنچه در مورد موسیقی «خدای جنگ» به ذهنم می‌رسید را اجرا و بدون هیچ فضای زائدی هر آنچه داشتیم را عملی کنم.

این آهنگساز درباره بزرگ‌ترین چالش ساخت موسیقی برای خدای جنگ توضیح می‌دهد: صرف نظر از حجم عظیم موسیقی آن که ارکستال است و گروه کر را هم در کار داشتیم، بحث روان‌شناختی است. اتفاقی که در فیلم رقم می‌خورد برخلاف اسم فیلم، الزاماً جنگی نیست بلکه یک ایثار وصف‌ناشدنی است که آقای دارابی این مفهوم را پله‌پله در کارش ساخته و قرار بود موسیقی در کنارش نقش تألیفی داشته باشد که هم ایثار را نشان دهد و هم ترس، اضطراب و هم امید و ناامیدی را. اینکه همه احساسات متناقض باید در یک سکانس نشان داده می‌شد کار چالش‌برانگیزی بود.

سخاوت‌دوست با اشاره به دشواری تولید موسیقی برای فیلم‌های جنگی می‌گوید: این مدل فیلم‌های دفاع مقدس که به پشت پرده‌های تاریخی با چاشنی درام می‌پردازند، چالش‌های عمیقی دارند به خصوص زمانی که می‌خواهیم یک پرتره را با تمام احساسات و عواطف در ساحت فضای صوتی نمایش دهیم هم حساسیت روی شخصیت بالا می‌رود و هم قرار است موسیقی بخش‌هایی از باطن آن کاراکتر را که دیدنی نیست بازتاب دهد و این تفاوت عمده فیلم‌های این ژانر است که لزوماً ظاهری نیستند و دغدغه پشت سنگر دارند.

سخاوت‌دوست درباره اهمیت ساخت فیلم‌هایی همچون خدای جنگ می‌افزاید: اهمیت این فیلم در چند نکته قابل بررسی است؛ یکی دستاورد علمی و نظامی است که با همت عجیب و غریب جوانانی که با کمترین امکانات و بیشترین امید به این موضوع پرداختند ، عملی شد. این مسئله افتخاری میهنی محسوب می‌شود و بازدارندگی نظامی آن زمان و امروز ما مرهون و مدیون آن‌هاست؛ جوانانی که بدون هیچ چشمداشتی با ایثارشان این مهم را رقم زدند. انسانیت و اخلاق یکی دیگر از جنبه‌های مهم این اثر است که وقتی در مورد تبعات این فناوری صحبت می‌کنند همواره بحث‌های اخلاقی را هم پیش می‌کشند. یعنی دغدغه انسانی و اخلاقی برایشان بسیار حائز اهمیت است. در نهایت دیگر ویژگی این فیلم در خود کاراکتر ابراهیم و ایثاری است که او در فیلم انجام می‌دهد که بی‌شباهت به کهن‌الگوی ما حضرت ابراهیم(ع) نیست. ابراهیم قصه قرار است با قربانی کردن فرزند امر مهمی را رقم بزند که آن ایمان به عملی است که انجام می‌دهد و این استعاره ابراهیم در فیلم به خوبی خودش را نشان می‌دهد و این کهن‌الگو به بهترین شکل تراژیک در «خدای جنگ» به نمایش درآمده است. در نتیجه این فیلم از منظر غرور ملی، اراده به اخلاقیات انسانی و ایثار حائز اهمیت است.

وی با تأکید بر اهمیت پرداختن به الگوها و شخصیت‌های مهم تصریح می‌کند: هر کسی با هر مقام و جایگاهی و در هر برهه‌ای از تاریخ که توانسته حرکتی ملی و اخلاقی انجام دهد، باید مورد توجه قرار بگیرد. به نظرم سینما قابلیت‌های بسیاری برای این روایت‌گری و تبیین قهرمانان برای مردم جامعه دارد.