به گزارش گروه فرهنگی قدس، حالا دیگر چند سالی است که ساخت پرتره سینمایی از شهدا و سرداران هشت سال دفاع مقدس به پرونده‌ای مهم در این ژانر تبدیل شده و سهم خودش را طلب می‌کند. تاکنون فیلم‌های متعددی درباره زندگی سرداران جنگ ساخته شده یا بسیاری از فیلم‌های دفاع مقدسی راوی حضور شهدای شاخص و تاثیرگذار در سال‌های جنگ تحمیلی بوده‌اند اما در میان همین تعداد اثر، فیلم‌های انگشت شماری را می‌توان یافت که با پرداختی کم ایراد، جذاب و دیدنی حرفی برای گفتن داشته باشند و در یادها بمانند.
مهمترین عامل جذابیت و نقطه عطف فیلم‌های شخصیت محور را باید در خلق کاراکتری پیدا کرد که برای مخاطب جذاب باشد و بتواند او را با خودش همراه و احساساتش را درگیر کند. به ویژه وقتی قرار است همه چیز در فیلم حول محور قهرمان حرکت کند. «صیاد» نیز سراغ یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های تاریخ معاصر رفته است؛ شهید علی صیاد شیرازی زندگی پرفراز و نشیبی از سال‌های پیش از انقلاب تا هشت سال دفاع مقدس و پس از آن داشت و جواد افشار نیز با ساخت این فیلم روی یکی از مهمترین مقاطع زندگی شهید صیاد شیرازی دست گذاشته است.
این فیلم سینمایی که نخستین نمایش خود را در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر تجربه کرده، با نگاهی به زندگی شهید صیاد شیرازی و گوشه‌ای از فعالیت‌های او در دوران دفاع مقدس محصول مشترک بنیاد سینمایی فارابی و بنیاد شهید انقلاب اسلامی است که با حمایت سازمان عقیدتی سیاسی ارتش و توسط مؤسسه فرهنگی هنری صاد ساخته شده است، اکران عمومی خود را از امروز در سینماهای سراسر کشور آغاز کرد.
فیلم از درگیری مردم مرزنشین با حزب کومله آغاز می‌شود، شهرهای کردنشین از سیطره جمهوری اسلامی خارج شدند؛ سنندج از دست رفته و در اختیار گروهک‌هاست و بر همین مبنا داستان بر محور اختلافات بنی‌صدر، رئیس‌جمهور وقت و صیاد شیرازی می‌گذرد؛ شهید صیاد معتقد است سپاه و ارتش باید با هم هماهنگ باشند اما بنی‌صدر مخالف است. اختلافات صیاد و بنی‌صدر همچنان ادامه دارد، دشمن پیشروی کرده و بنی‌صدر از اینکه اسلحه، تجهیزات نظامی و مهمات در اختیار ارتش قرار دهد، خودداری می‌کند. داستان تا عملیات آزادسازی بستان پیش می‌رود، نقطه عطفی در هشت سال دفاع مقدس که حاصلش ایجاد یک قرارگاه مشترک برای همکاری سپاه و ارتش با یکدیگر در این عملیات بود.
علیرغم اینکه «صیاد» یکی از مهمترین فصل‌های جنگ تحمیلی را گشوده و به اقدامات مهمی در آن دوران اشاره می‌کند اما در ساختن تصویری جذاب از این وقایع چندان موفق ظاهر نمی‌شود و فیلم نمی‌تواند داستانی پرکشش و ملتهب را خلق کند و روایت در دام کسالت می‌افتد؛ چرا که بخش عمده‌ای از این روایت‌گری بر دوش کلام است که با دیالوگ‌های طولانی شخصیت‌های داستان و همچنین استفاده از نریشن، فیلم را خسته‌کننده می‌کند. نقش‌آفرینی بازیگران فیلم هم غافلگیری ویژه‌ای به همراه ندارد و مهمترین کاراکتر این تیم یعنی علی سرابی در نقش شهید صیاد هم با بازی‌اش مخاطب را چندان درگیر نمی‌کند.
اگرچه «صیاد» دست روی موضوعی بکر و تازه گذاشته و به یکی از مهمترین چالش‌های دوران جنگ و ارتباط سپاه و ارتش پرداخته، از این حیث فیلمی مهم و تامل برانگیز است اما در اجرا فیلمی متوسط است که نمی‌تواند با قلابش مخاطب را گیر بیندازد و احتمالاً در ذهن او ماندگار شود.
نظر شما