در روزهای پس از حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به کشورمان، یک نکته بسیار مهم و قابل توجه، حفظ آرامش عمومی در جامعه است. افکار عمومی نه تنها دچار التهاب نشد، بلکه با متانت، ایستادگی و هوشیاری، صحنه را تحلیل کرد و با رفتار رسانه‌ای دقیق و سنجیده نشان داد ایران اسلامی آماده عبور از این مرحله نیز هست.
در حوزه رسانه‌ای، انصافاً شاهد یک تغییر مهم بودیم. خبررسانی با آرامش، وزن و وقار دنبال شد و مدیریت افکار عمومی به‌خوبی صورت گرفت. اما واقعیت این است که این سطح از مدیریت رسانه‌ای، باید از سوی سیاست‌گذاران نیز با اقدام‌های محتوایی پشتیبانی شود.
تا امروز، بیشتر بحث‌ها حول محور «واکنش نظامی» بوده است؛ واکنشی که بی‌تردید در زمان مقتضی و با دقت بالا صورت خواهد گرفت، اما مسئله مهمی که نباید از آن غافل شویم، «واکنش سیاسی» است. جمهوری اسلامی ایران باید همزمان با آمادگی نظامی، در حوزه دیپلماسی نیز گام‌هایی بردارد که پیام روشنی به دشمن بدهد و قوت قلبی برای مردم باشد. برای مثال، هنوز اعلام نکرده‌ایم که با توجه به این تجاوز، موضعمان در مذاکرات چگونه خواهد بود. یا اینکه تکلیفمان با ان‌پی‌تی چه خواهد شد؟ پیش‌تر گفته بودیم اگر شورای حکام موضع‌گیری خصمانه‌ای علیه ایران داشته باشد، احتمال خروج از این پیمان وجود دارد. حال که این تجاوز رخ داده، انتظار این است که تصمیم‌گیری نهایی در این باره سریع‌تر اعلام شود. نکته اینجاست که واکنش نظامی، زمان و محاسبه دارد. ممکن است از فرصت غفلت دشمن بهره بگیریم، اما واکنش‌های سیاسی می‌تواند زودتر، روشن‌تر و قاطع‌تر اعلام شود و آثار روانی مثبتی بر جامعه بگذارد. مردم باید بدانند نظام فقط به پاسخ نظامی فکر نمی‌کند؛ بلکه همه ابعاد را دیده و برای هر حوزه برنامه دارد. امروز مردم ایران در صحنه هستند، آماده‌اند و منتظرند تا ببینند حاکمیت چگونه تصمیم می‌گیرد. تصمیم‌هایی که اگر با شفافیت، قاطعیت و به موقع اعلام شوند، خود به تنهایی یک ضربه به دشمن است.
نظر شما