در انتهای مسیر، گنبد طلا نمایان است و شوق رسیدن به حرم سبب میشود این مسیر در پیشگاه زائران و مجاوران پر از احساس باشد و زیباییهای درونی و بیرونی. رهباغ رضوان مسیری است که زائران را از تهپلمحله به حرم مطهر میرساند. راهی که به القاب بهشت نامگذاری شده و طریق رسیدن به قطعهای از بهشت است.
این مسیر گذرگاه زائران پیاده است که همجواری با حرم علیبن موسی الرضا(ع)، معنویت را در آن جاری کرده است. این مسیر به واسطه زیباییهای فضاسازی و مشرف بودن به گنبد و گلدستهها همواره پر از ارادتمندانی است که خود را در راه حرم مطهر میبینند. این گذرگاه به سمت حرم مطهر در اراضی تاریخی اطراف حرم منور واقع شده و علاوه بر زیباییهای امروزش، تاریخی کهن نیز با خود دارد.
مسیر خاطرهانگیز تشرف
فضای سرسبز و راه صاف و سنگفرش رهباغ رضوان نتیجه ایدههایی است که منجر به تغییر بافت شهرسازی و معماری در اطراف حرم مطهر شد. حدود سه دهه پیش مدیران شهری و کشوری تصمیم به تغییر فضای شهری اطراف حرم مطهر امام رضا(ع) گرفتند. بخشی از این برنامه چند ساله به ایجاد مسیرهای سبز تشرف به حرم مطهر رسید. مسیرهای هشتگانه که در گوشهگوشه حرم مطهر ایجاد شدند تا حرکت زائران به سمت حرم مطهر حضرت رضا(ع) را تسهیل کنند.
رهباغ رضوان به عنوان یکی از تکههای این پازل عمرانی در سال ۱۴۰۱ به عنوان یکی از آخرین مسیرهای سرسبز تشرف به حرم منور به بهرهبرداری رسید. این مسیر در سالهای گذشته صحنههای زیبایی از مواجهه زائران با گنبد طلا را به خود دیده است، قابهایی مملو از عشق و علاقه که مشابه آن را در سالهای دور و نزدیک در خیابانهای اصلی منتهی به حرم مطهر میدیدیم. در ابتدای رهباغ نگاه زائران با گنبد طلایی گره میخورد و در انتهای مسیر هم میهمانان حضرت رضا(ع) خود را در صحن و سرای رضوی میبینند. قدم زدن در طول رهباغ رضوان حکم متفاوتی برای آنها دارد، هر قدمی که برمیدارند آنها را به زیارت و توسل نزدیکتر میکند، شاید به همین خاطر این مسیر و نامش در ذهن خیلی از زائران به خصوص زیارتاولیها تا همیشه ماندگار و خاطرهانگیز میشود.
راه سبز و زیبای زیارت
رهباغ رضوان به مانند مسیرهای مشابه با عرض زیاد ساخته شد تا مشکل بزرگ تردد زائران و مجاوران در پیادهروهای کمعرض و کوچههای باریک بافت حرم مطهر را برطرف کند. از این بابت پرداختن به ویژگیهای فیزیکی و معماری این مسیر زیبا جالب است. نخستین مشخصه فیزیکی در خصوص فضاسازی رهباغ رضوان این است که تلاش شده در شأن یک فضای پیرامونی حرم مطهر، زیبا ساخته شود. از این بابت تمام مسیر با درختان و فضای سبز زیباسازی شده و برخی المانهای قدیمی محیط در آن حفظ شده است. از جمله اینکه همه نمادها و بناهای قدیمی در این مسیر حذف شده، اما چهار درخت با عمری بالای حدود ۶۰ سال هنوز حفظ شده و سایهسار زائران است.
همچنین مسجد ۴۰۰ساله صاحبکار نیز در ضلع غربی رهباغ برقرار است که نماز جماعت و مجالس مختصری با حضور قدیمیهای محله در آن برپا میشود.
تمام طول مسیر با جویهای آب، آبنمای بزرگ و حوضچه طراحی شده است که به زیبایی مضاعف و حس متعالی زائران در طول رهباغ کمک میکند. همچنین این راه با سنگفرش و روشنایی کاملی که به خود گرفته، در روز و شب تماشایی و زیباست.
ره باغ رضوان در مسیری به طول ۳۰۰ متر و با مساحت حدود ۱۵هزار مترمربع از انتهای بولوار رضوان تا حدفاصل بستهای شیخ طوسی و شیخ طبرسی ایجاد شده است. این مسیر همچنین به واسطه گستردگی فضا یکی از زیباترین چشماندازها به گنبد طلا را برای زائران و مجاوران فراهم میکند.
مسیری برآمده از دل تاریخ
با وجود آنکه نامگذاری رهباغ رضوان به مانند چند مسیر مشابه برگرفته از نامهای بهشت است، اما این نام معلول یک هویت تاریخی مرتبط با این مسیر نیز هست. این مسیر در انتها دقیقاً به باغ رضوان حرم مطهر میرسد که چند دهه هویت و اتفاقهای تاریخی را در خود نهان دارد.
باغ رضوان حرم مطهر امام رضا(ع) در ضلع شمالی صحن و سرای رضوی بوده که یکی از چایخانههای حرم منور اکنون در آن دایر است. این باغ در گذشته دور قبرستان قتلگاه یا غسلگاه بوده است که پیکر فضل بن حسن طبرسی را در سال ۵۴۸ قمری در آن دفن کردند. قبرستان قتلگاه در سال ۱۳۰۹ تخریب میشود و باغ رضوان را در این مکان بنا میکنند. بعدتر در این مکان مدرسهای بنا میشود و با گذر زمان به حوزه علمیه تغییر ماهیت میدهد. در نهایت سال ۱۳۵۴ به واسطه ساخت فلکه حضرتی همه بناهای آن تخریب و اکنون هم با همان نام باغ رضوان یا صحن رضوان شناخته میشود.
محل فعلی ساخت رهباغ رضوان تا دو دهه قبلتر پر از خانه و مغازه و کوچههای پیچ در پیچ بود و دهها خانواده در این محدوده سکونت داشتند. بخش اعظم این بافت متراکم جزو تهپل محله بود. تملک این فضاها از سال ۱۳۸۱ آغاز شد و با گذشت زمان اقدامهایی عمرانی صورت گرفت تا مسیر فعلی ساخته شود.
نظر شما