به گزارش قدس آنلاین، «بیست و یک» یکی از آثار بخش ملی چهل و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران است که با تمرکز بر موضوعی حساس و اجتماعی، یعنی اعتیاد، تأثیر آن بر خانواده و کودکان را بازتاب میدهد. این فیلم محصول سازمان هنری رسانهای اوج بوده و با بازی علی نفیسی، حسین شهبازی و سروشا سادات فاضلی، در کمتر از بیست دقیقه داستانی پرکشش و پرتعلیق را روایت میکند.
با انتخاب پسربچه به عنوان قهرمان داستان، فیلم به سرعت مخاطب را درگیر میکند و تجربه رویارویی کودک با پیامدهای اعتیاد پدر را به تصویر میکشد. روایت فیلم، فراتر از سرگرمی، مخاطب را با ابعاد روانی و اجتماعی اعتیاد روبهرو میسازد.
روایت یک چالش خانوادگی
«بیست و یک» با الهام از ژانر وحشت، داستان خانوادگی خود را پرتنش و دیدنی کرده است. فرزاد رنجبر، کارگردان فیلم، درباره هدفش اینطور توضیح میدهد که می خواستم عمق تاریکی و تلخی اعتیاد را برای کسانی که ممکن است آن را جدی نگیرند، نمایش دهم. تلاش کردم تصویری هشداردهنده ارائه شود تا مخاطب با پیامدهای واقعی این پدیده روبهرو شود.
رنجبر که پیش از این تجربه شخصی و حرفهای در حوزه درمان اعتیاد داشته، اضافه میکند: بخش قابل توجهی از فیلمنامه در دو روز شکل گرفت و سعی کردم قصه هم تخیلی باشد و هم باورپذیر؛ این ترکیب باعث شد داستان کوتاه اما تاثیرگذار شود.
یکی از دشواریهای تولید، انتخاب بازیگران مناسب بود. رنجبر میگوید: برای نقش کودک، باید کسی پیدا میکردیم که بتواند رنج و تعلیق داستان را منتقل کند و نقش پدر نیز ویژگیهای خاصی نیاز داشت. پس از تستهای متعدد، حسین شهبازی و علی نفیسی بهترین گزینهها بودند.
خلق شخصیتهای باورپذیر
علی نفیسی، بازیگر نقش پدر، درباره آمادهسازی برای نقش میگوید: نقش میتوانست به کلیشه گرفتار شود، اما با همکاری کارگردان تلاش کردیم کاراکتری واقعی و متفاوت بسازیم. مطالعه علمی و مشاهده رفتار معتادان کمک کرد شخصیت باورپذیرتری ارائه شود.
او ادامه میدهد: این مسیر برای من مثل یک سفر روحانی بود. سعی کردم ذهن و بدنم با تفکر شخصیت هماهنگ شود تا بازی در خدمت نقش قرار گیرد. همکاری نزدیک با فرزاد رنجبر و اعتماد متقابل، این مسیر را ممکن ساخت.
فیلم کوتاهی با اثرگذاری بلند
«بیست و یک» با بهرهگیری از بازیهای دقیق و روایت فشرده، تصویری واقعگرایانه از اعتیاد و پیامدهای آن ارائه میدهد. این اثر نشان میدهد که اعتیاد نه تنها به فرد آسیب میرساند، بلکه خانواده و کودکان را نیز گرفتار میکند. با این رویکرد، فیلم فراتر از یک داستان کوتاه سرگرمکننده است و مخاطب را به تفکر درباره پیامدهای اعتیاد و مسئولیتهای اجتماعی و خانوادگی دعوت میکند.
«بیست و یک» نمونهای از سینمای کوتاه دغدغهمند است که در زمانی محدود، داستانی انسانی و اجتماعی را روایت میکند و مخاطب را به بازاندیشی درباره بحرانهای اجتماعی و خانوادگی دعوت میکند.
نظر شما