به گزارش قدس آنلاین، خانه سینما با اعلام خبر رجبعلی عبادی، درگذشت این هنرمند را به جامعه هنری تسلیت گفته و برای خانواده و بازماندگان آن مرحوم آرزوی صبر و آرامش کرد.

مراسم خاکسپاری این هنرمند دوشنبه ۲۶ آبان ماه ساعت ۹ و ۳۰ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا برگزار می شود.

زنده یاد عبادی فعالیت خود را در سینما با دستیاری فیلمبرداری فیلم هایی همچون : سفیر، مردی از جنوب شهر، دنیای پرامید، یاقوت سه چشم شروع کرد و مدیر فیلمبرداری پلاک، مشکل آقای اعتماد، غرور و تعصب، کینه، سرنوشت سازان و ... بوده است.

رضا صائمی هم یکی از اعضاء هیات مدیره انجمن منتقدان سینمای ایران از درگذشت عباس اقلامی، منتقد سینما خبر داد. اقلامی که از مشکلات ریوی رنج می‌برد و با دستگاه تنفسی نفس می‌کشید، گفته می شود در پی آلودگی هوا بیماری‌اش تشدید شده و از دنیا رفته است.

او از شاگردان محسن آزرم بود که در سایت سینما سینما، هنر و تجربه و مجلات سینمایی دست به قلم بود.

اما نگین حسینی که کتاب درآمدی بر مطالعات معلولیت با رویکرد جامعه شناسی را دارد، در سال ۹۵ در بخشی‌ از یادداشتش درباره عباس اقلامی در سایت‌ شخصی‌اش نوشت:

«روزی که نشستم پای حرف‌های تلخ دوستان دارای معلولیتم تا پژوهش مشکلات دانشجویان معلول در دانشگاه های ایران را تهیه کنم، روزی که با نوشتن هر جمله از دردهایشان حال بدی پیدا کردم؛ که می‌دانستم و دوباره می‌شنیدم دردشان معلولیت نبود، که جامعه‌ای بدون فهم نیازهای معلولیت بود، که دانشگاه‌هایی بدون حداقل امکانات لازم بود، که دانشگاه‌ها هیچ سهمی از پارکینگ مخصوص و درهای اتوماتیک و قابل عبور برای ویلچر، رمپ و لیفتر و راهنمای افراد نابینا نداشت؛ از صمیم قلبم آرزو کردم که روزی اسم تک‌ تک شان را بشنوم که هرچند با هزار و یک سختی، سرانجام وارد دانشگاه شده‌اند؛ که هرچند بعد از بارها رد صلاحیت در رشتۀ دلخواهشان به دلیلِ جسمی متفاوت، سرانجام در دانشگاهی و رشته‌ای پذیرفته شده‌اند؛ که هرچند بعد از هزاران روز توقف مقابل پله‌ها و از دست دادن کلاس‌ها و تحمل ترحم و تحقیر دیگرانی که می‌گفتند “این دیگه واسه چی اومده دانشگاه؟! مگه دانشگاه به چه درد اینا میخوره؟”، سرانجام فارغ‌ التحصیل شده‌اند…
لابلای تلخی این روزها در شبکه‌های اجتماعی، خبری که دوست و همکار توانمندم، آقای عباس اقلامی منتشر کرد در مورد فارغ التحصیلی‌اش از کارشناسی ارشد علوم ارتباطات و شروع دورۀ دکترا، از معدود خبرهای خوبی بود که شنیدم… نتوانستم جلوی خوشحالی‌ام را بگیرم و برایتان، یا برایش ننویسم… عباس پیش‌تر برایم نوشته بود که روی “ارتباطات و نمایش از منظر مطالعات انتقادی در ارتباطات و نظریه‌های موجود در این زمینه از جمله نظریات تئودور آدورنو دربارۀ هنر” و “نمایش به عنوان رسانه” متمرکز است.»