حاج میرزا علی محدث زاده فرزند بزرگ مرحوم شیخ عباس قمی رحمه الله علیه می‌گوید:

«فراموش نمی کنم زمانی که در نجف اشرف بودیم، یک روز صبح در حدود سال ۱۳۵۷ ه. ق، یعنی دو سال قبل از وفاتشان (مرحوم شیخ عباس قمی رحمه الله علیه) از خواب برخاستند و اظهار داشتند: امروز چشمم به شدت درد می‌کند و قادر به مطالعه و نوشتن نیستم و بسیار ناراحت به نظر می‌رسیدند. تقریبا زبان حالشان این بود که شاید خاندان پیامبر صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین مرا از خانه شان طرد کرده باشند. آن مرحوم عادت داشت که گاهی این مطلب را با تأثّر می‌گفت و می‌گریست... در آن اوقات مشغول تحصیل بودم. رفتم به درس و ظهر که به خانه برگشتم، دیدم ایشان مشغول نوشتن هستند.

عرض کردم: درد چشمتان بهتر شد؟ فرمودند: درد به کلی مرتفع گردید. سؤال کردم: به چه معالجه فرمودید؟ فرمود: وضو ساختم و مقابل قبله نشستم و کتاب اصول کافی را به چشمم کشیدم، درد چشمم برطرف شد. ایشان تا پایان عمر دیگر به درد چشم مبتلا نگردیدند».

منبع: حدیث اخلاص، صفحه ۴۹.