فاطمه شکیب رخ در رابطه با جایگاه حضرت فاطمه در نگاه پیامبر امرن (ص) عنوان کرد: در روایات آمده است زمانی رسول خدا (ص) از مقابله خانه حضرت زهرا (س) عبور می کردند بر در خانه فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)، می ایستادند و با خطاب «یا اهل بیت النبوة» سلام بر اهل خانه می دادند.

وی ادامه داد: خانه حضرت زهرا (س) برترین، محفل عرفان خدا بر زمین بود، زیرا برترین بانوی امت اسلام، نه تنها به عنوان فرزند برگزیده رسول (ص)، بلکه به عنوان نور قلب امت و محور عبودیت خاندان رسالت، در آن زندگی می کرد؛ از این رو، خانه حضرت فاطمه (س)، هر روز در منظر دید همگان، محل سلام و درود نبی خدا (ص) قرار می گرفت.

پژوهشگر تاریخ اسلام وتشیع تصریح کرد: عباراتی که در اسناد تاریخی از شأن و جایگاه حضرت زهرا(ص) در نزد پدر سخن گفته اند، تنها پیام آور مهر و عاطفه پدری نیستند؛ بلکه حکایت از معرفی شخصیت معنوی بانوی دو عالم را دارد.

وی با اشاره به اینکه حضرت زهرا (س) نه تنها نور چشم رسول خدا(ص) بود، بلکه نماد عفاف و علم الهی شناخته می شدند، افزود: پیامبرخدا (ص) گاهی ایشان را «سیدة نساءِ العالمین» می نامیدند، تا نشان دهند که نور وجود حضرت زهرا (س) در تمامی نسل‌ها و عصرها، برتری دارد.

شکیب رخ بیان کرد: پیامبر اکرم (ص)در جای دیگری، حضرت فاطمه (س) را با تعبیری لطیف به یاد می‌آوردند و ایشان را «بَضْعَةٌ منِّی» خطاب می کردند؛ تا بر همگان روشن شود که پیامبر(ص) و فاطمه (س) از یک سرشت و وجود هستند.

وی تاکید کرد: حضرت محمد (ص)، صدیقه کبری (س) را به عنوانِ «میوه دل»، «نور قلب» و «شاخه‌ای از وجود خویش» توصیف می‌کردند، تا ضمنِ بیان عطوفت پدرانه، حجت نعمت فاطمه (س) بر عالمیان روشن کنند همچنین در نزد دیگران، می فرمودند که خشم او غضب من، شادی او خوشحالی من و رضایت فاطمه (س) رضایت من است.

پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع با بیان اینکه خاتم‌الانبیاء (ص)، ایشان را در برابر دیگران بسیار می بوسید؛ زیرا بوی بهشت را از آغوش فاطمه (س) احساس می کردند، اضافه کرد: پیامبر (ص) دوستدار حضرت زهرا (س) را به بهشت و دشمن او را به دوزخ بشارت می دادند؛ تا مقام و منزلت ایشان در نزد مسلمانان تأکید شود.

وی یادآور شد: به عبارتی توصیف های حضرت محمد(ص) از حضرت فاطمه (س) وصف شأن و جایگاهی بود که انسیه الحوراء (س) با ظرفیت والای خود از خداوند متعال کسب کرده بود. ایشان به هنگام دعای مستجاب در نزد پروردگار، خود و فرزندانش را نمی دید بلکه برای رهایی دوستداران گناهکارش از عذاب الهی، طلب بخشش می کرده است.

شکیب رخ با اشاره به اینکه آیه ۲۶ سوره اسرا«وَآتِ ذَا الْقُرْبَی حَقَّه» نیز در دستور بخشش به فاطمه (س) از جانب خداوند، مصداق دیگری بر اهمیت جایگاه و مرتبه بانو در نزد پروردگار است، تاکید کرد: نکته حائز اهمیت در رفتار حضرت رسول (ص) با دخترشان این است که ایشان، حضرت فاطمه (س) را تکریم و تعظیم می کردند و تنها مسئله احترام گذراندن به ایشان، مطرح نبوده است؛ زیرا احترام به معنای حرمت کسی را نگه داشتن است و تعظیم از معرفت نسبت ‌به مقامی و یا چیزی حاصل می‌گردد، به این معنا که اگر کسی، انسان یا مقامی را برتر از خود دانست در برابر او در مقام بزرگداشت و تکریم، زبان می گشاید.

وی تصریح کرد: برای مثال وقتی حضرت زهرا به دیدار پدر می رفتند پیامبر (ص) به استقبال شان می رفتند، دو دستش را می بوسیدند و ایشان را در کنار خود جای می دادند. زیرا حضرت فاطمه (س) تجلی نور خداست و عظمت وجود ایشان، باید بر شاهدان آشکار می شد.

پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع یادآور شد: به طور کلی جایگاه حضرت زهرا (س) در نگاه حضرت محمد (ص)، تنها از منظر انگیزه‌های انسانی یا عاطفی نبوده است، بلکه از منظر معرفتی و الهی، بر پایه وحی و کلام الهی استوار است.