بهگزارش قدس آنلاین، روز گذشته ابرپروژه آبرسانی به صنایع اصفهان بهبهرهبرداری رسید؛ پروژهای که عملیات اجرایش از سال ۱۴۰۱ آغاز و حالا با ۳۵ هزار میلیارد تومان هزینه حدود ۸۰۰ کیلومتر لولهگذاری اجرا شده که قرار است برای تأمین سریعتر آب، از طرح انتقال آب صنایع استانهای کرمان و یزد، آب خریداری و به اصفهان منتقل شود.
پروژه انتقال آب از دریای جنوب به فلات ایران یکی از پروژههایی است که در سالهای اخیر اظهارنظرهای بسیاری پیرامونش شده و موافقان و مخالفان بسیاری دارد. بسیاری از کارشناسان تاکید دارند این پروژه نهتنها وضعیت دسترسی صنایع به آب را بهبود نمیبخشد که پس از مدتی حتی صنایع هم با عواقب آن دستبهگریبان خواهند شد.
ایران کشوری است که با قرارگیری در قسمت خشک زمین از دیرباز با مشکل کم آبی مواجه بوده منتها در دورههای گذشته با راهکارهای اصولی چون حفر قنات این مشکل را تاحدودی برطرف میکرده است؛ اما طی دهههای اخیر و در دولتهای مختلف از سازندگی گرفته تا دولت چهاردهم، تمام راهکارهایی که برای مقابله با کمآبی و تامین آب مورد توجه قرار گرفتند نهتنها نتوانستند مشکل کمآبی را رفع کنند که مخاطرات زیست محیطی و اقتصادی بسیاری هم بهوجود آوردهاند. در دورهای به مسئله سدسازی تاکید میشد که در همان زمان هم باوجود مخالفت کارشناسان این اقدام انجام و امروز با عواقب آن دست بهگریبانیم و امروز هم موضوع انتقال آب از دریا به فلات مرکزی ایران مورد توجه قرار گرفته است.
بهباور مخالفان، این پروژه در کنار مخاطرات زیستمحیطی که دارد، پس از مدتی تامین آب برای صنایع را از صرفه خواهد انداخت، چراکه در ظاهر امر تاکنون ۳۵ هزار میلیارد تومان برای انتقال آب هزینه شده؛ اما در ادامه خطوط انتقال آب با هزینههای سرسامآور تعمیر و نگهداری در سالهای آینده مواجه خواهند شد؛ به این مورد اضافه کنید موضوع تامین انرژی را به خصوص در دورهای که بهشدت این موضوع با چالش مواجه است. همه این موارد در سالهای آینده باعث میشود تولیدکنندگان تمام این هزینهها را بهقیمت تمام شده محصول خود اضافه کنند که همین عامل، رقابتپذیری محصول داخلی را در مقایسه با نمونههای خارجی آن با مخاطره مواجه خواهد کرد.
سالهاست که دلسوزان حوزه آب تاکید دارند آنچه که امروز مسئله آب را تبدیل بهبحران کرده سیاستهای لجام گسیخته توسعهای است و چنانچه توسعه را متناسب با ظرفیتهای خود در دستور کار قرار ندهیم مشکلات امروز گستردهتر از این خواهند شد؛ اما راهکاری که امروز در دستور کار مسئولان قرار گرفته یعنی انتقال آب خود در ادامه همین سیاستهای نادرست توسعهای است و با اینکه رئیس جمهور در روز افتتاحیه پروژه تاکید کرد که باید کاری کنیم که هیچ توسعه آببری را در منطقه نداشته باشیم؛ اما کارشناسان معتقدند که اجرای این طرح خود عاملی است بر توسعه و احتمالا به دلیل خلق نیازهای بیشتر و میل به توسعه و جمعیت پذیری بیش از ظرفیتهای اکولوژیکی، موجب تشدید آن پدیده نیز خواهد شد.
بهعقیده جهانگیر پرهمت، عضو هیات علمی پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری؛ همیشه انتقال آب از مناطق دوردست باید آخرین گزینه باشد و در صورتی که هیچ راه دیگری برای تأمین نیازها وجود نداشته باشد، میتوان به سراغ این روش رفت؛ اما میبینیم که این گزینه در کشور ما سالهاست بهعنوان نخستین گزینه و راهحل مطرح است.
کارشناسان تاکید دارند مدیریت تقاضا یکی از نکاتی است که به جد باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین باز گذاشتن دست جوامع محلی در حکمرانی آب نکتهای مهم است، چراکه آنان این مسائل را بهتر میتوانند رفع کنند تا سیاستهای ملی؛ همچنین باید نظام پایش و ارزیابی دقیقی به وجود آوریم. از طرفی کاهش تبخیر، ذخیره آب زیرزمینی و افزایش بهرهوری مصرف و همچنین هدایت صنایع آببر به کنار دریا هم باید در دستور کار مدیران قرار گیرد تا وضعیت آب بهبود یابد.
نظر شما