«۸درصد جامعه پزشکی زیرمیزی میگیرند»؛ این آماری است که به نقل از محمد رئیسزاده، رئیس سازمان نظام پزشکی در روزهای اخیر در رسانهها منتشر شده است.
بنا بر گفته محمد رئیسزاده ۱۵درصد جامعه پزشکان، مستعد دریافت زیرمیزی هستند که حدود ۷ یا ۸درصد از آنها این زیرمیزیها را دریافت میکنند و ۱۱درصد پروندههای تخلف در سازمان نظام پزشکی مربوط به دریافتهای غیرمجاز است.
وی در بخش دیگری از صحبتهایش در پاسخ به اینکه دریافت سکه و زیرمیزی از سوی پزشکان چقدر صحت دارد، گفت: اصل قصه این است که اگر ما علت را درست کنیم، معلول هم حل میشود. اگر تعرفهها واقعی شود، بیشک بساط زیرمیزی تا حد زیادی برچیده خواهد شد.
این آمار باید زنگ خطری باشد برای متولیان قانونی؛ اما آنچه موضوع را ترسناکتر میکند، راهحل پیشنهادی رئیس سازمان نظام پزشکی مبنی بر تغییر پزشک و مراجعه به پزشکی است که زیرمیزی دریافت نمیکند؛ راهحلی که هولناک، دلهرهآور و البته دردناک است! دردناک برای بیمارانی که به امید درمان، به طبیبانی مراجعه میکنند که خودشان به بیماری «تب زیرمیزی» مبتلا هستند.
در ظاهر، تعداد این افراد محدود به یک شهر و تخصص خاص هم نیست و پدیده زیرمیزی گرفتن میان جمعیت قابل توجهی در جریان است و بیمارستان خصوصی و دولتی هم ندارد. در همین زمینه گلایههایی هم از مخاطبان به تحریریه طوس رسیده که زیرمیزی گرفتن پزشکان در مشهد، وجه اشتراک آنهاست.
داستانهایی که زیر میز جریان دارند!
عاطفه که ماه آخر بارداری را سپری میکند، داستان درخواست زیرمیزی پزشکش را اینطور تعریف کرد: پزشکی که به او مراجعه کردم، ۷میلیون تومان درخواست کرد تا خودش برای زایمان من حضور داشته باشد. البته چون دو فرزند دیگرم را هم به دنیا آورده بود، به من گفت ۵میلیون تومان کافی است. مگر بیمارستان حق پزشک را پرداخت نمیکند؟ وقتی تحقیق کردم، مبلغ درخواستی این پزشک کمتر از بقیه بود. شماره کارتی هم که پول به آن واریز میشود، به نام پزشک نیست و بیمار از لحاظ قانونی چیزی برای پیگیری ندارد. به مطب چند متخصص زنان و زایمان دیگر هم زنگ زدم و فهمیدم حتی تا مبلغ ۳۰میلیون تومان هم به عنوان زیرمیزی دریافت میکنند.
امین هم تجربهای به نسبت مشابه دارد با این تفاوت که بیمار، پدرش بوده که برای عمل پروستات در بیمارستانی خصوصی بستری شده است. او با بیان اینکه چون پزشک مهارت بالایی داشت، به پرداخت هزینه رضایت دادیم، گفت: عمل در یک بیمارستان خصوصی در مشهد انجام شد. پزشک برای این عمل ۱۵میلیون تومان جدا از هزینههای بیمارستان از ما دریافت کرد که ۵میلیون تومان آن هم سهم پرستارش بود تا برای کارهای پس از عمل به ما کمک کند. مهارت این پزشک خیلی بالا بود. به همین دلیل برای ما اهمیت داشت که عمل را او انجام دهد.
مهناز که به دلیل عارضهای مجبور به انجام جراحی رحم شده، با اشاره به اینکه به خاطر زیرمیزی گرفتن مجبور شده پیش دو پزشک متفاوت برود، اظهار کرد: پزشکی که بار نخست به او مراجعه کردم، پس از اینکه مدارک پزشکی من را دید و معاینه را انجام داد، به من گفت به جز هزینه بیمارستان، ۱۲میلیون تومان به عنوان دستمزد خودش و به صورت جداگانه دریافت میکند. بیمارستانی هم که قرار بود عمل درآن انجام شود، دولتی بود. من هم به این دلیل که توانایی پرداخت را نداشتم، به پزشک دیگری مراجعه کردم. مگر درآمد خود پزشکان کافی نیست که این مبالغ را هم از بیمار درخواست میکنند؟ همسر من بازنشسته اتوبوسرانی است و همان مبلغ اصلی عمل را هم به سختی فراهم کردیم.
مهربانو هم مخاطبی است که برای عمل پروتز پای مادرش در یک بیمارستان خصوصی ۶۰میلیون تومان به عنوان زیرمیزی و جدا از هزینههای عمل پرداخت کرده است. دخترش هم چند روز دیگر زایمان دارد و پزشک زنان از او هم برای حضور در بیمارستان درخواست مبلغی جدا از هزینههای بیمارستان کرده است. خودش گفت اگر بخواهد تجربه اطرافیانش را هم بازگو کند، تعداد پزشکان زیرمیزی بگیری که میشناسد، بیش از دو موردی میشود که برای خودش یا اعضای خانوادهاش پیش آمده است.
مخاطب دیگری هم ضمن بازگو کردن یک مورد مشابه به خبرنگار ما اظهار کرد: به خاطراینکه دخترم از زایمان طبیعی میترسید، پزشک بدون هیچ اصراری با انجام عمل سزارین موافقت کرده بود و در کنار هزینههای بیمارستان دولتی ۱۵میلیون تومان هم برای این عمل، جداگانه به عنوان دستمزد خودش پرداخت کردیم.
تکلیف سوگند پزشکی و اخلاق چیست؟
زیرمیزی گرفتن فقط یک بده بستان ساده نیست که ساده از کنار آن بگذریم. درست است که شرایط اقتصادی زندگی را برای بیشتر اقشار جامعه سخت کرده؛ اما اگر شرایط برای یک پزشک که متوسط درآمد ماهانه او دستکم به دو برابر بالاتر از حقوق یک کارگر میرسد، سخت است، تکلیف افراد ضعیف و حتی قشر متوسط که با شرایط فعلی درحال سقوط به زیر خط فقر هستند چیست؟ تکلیف سوگند پزشکی و اخلاق چیست؟ اگر یک بیمار در شرایط سختی برای ادامه زندگی باشد، پزشکی که سر سلامت بیمارش قمار میکند، چه راهی را در پیش میگیرد؛ چون هزینه دریافت نمیکند، وظیفهاش را انجام میدهد یا نه؟
نظر شما