به گزارش قدس آنلاین، فیلم «زمانی در ابدیت» در روزهای آخر انتخاب فیلم های جشواره فجر۴۳ از حضور در جشنواره فیلم فجر۴۳ انصراف داد و مصاحبه های نیکی کریمی در باره فیلمش جنجال هایی را ایجاد کرد.
جشنواره جهانی فیلم فجر شیراز اولین رونمایی از این فیلم بود که در گروه فیلم های موسوم به جشنوارهای با رویکردی اجتماعی قابل ارزیابی است. قهرمان فیلم زن میانسالی به نام مریم است که در جستجوی همسرش که به طرز مشکوکی ناپدیده شده بر می آید ودر این پروسه او وارد چالش های غیر قابل پیش بینی و لابیرنت های پیچیده ای می شود...
به نظر میرسد مهدی نوروزیان در ساخت فیلمش تحت تاثیر فیلمسازانی مثل آنتونیونی و آنجلوپولوس است و قهرمان فیلمش در یک تلاش انفرادی تلاش میکند در پس پیدا کردن همسرش به یک شناخت و هویت از خودش برسد.
شاید یکی از نقاط ضعف عمده فیلم که با ساختار فیلم در تضاد است تلاش فیلمساز برای بیان مسائل اجتماعی متعدد و تیترواراست که به ساختار فیلم خلل وارد میکند چون این همه نکات ریز اجتماعی بدون آن که تصویری هویت دار از آنها ارائه شود فقط به کار ساخت تیزر میاید وگرنه کارگردان میتوانست در بستر همان داستان اصلی خود، لااقل یکی دو مساله اجتماعی ملتهب را واکاوی کرده و به نتیجه برساند.
یکی از نقاط قوت فیلم فیلمبرداری هنرمندانه و در خدمت فضای فیلم توسط مسعود سلامی است که به ارتقای سطح کیفی فیلم کمک می کند و نشان میدهد سلامی بی ادعا جا پای بزرگان فیلمبرداری ایران و ازجمله اصغر رفیعی جم و علیرضا زرین دست گذاشته.
لیلا حاتمی مهمترین بازیگر فیلم است که البته به نظر می رسد کم کم در ایفای نقش زنان تودار و مصصم و با اراده و درون گرا به کلیشه نزدیک میشود و بازی نوید پور فرج هم چندان تناسبی با نقشش ندارد و به نسبت بازیش در «مغزهای کوچک زنگزده» بسنجیم هیچ اتفاق مهمی در کارنامه اش رخ نداده است.
زمانی در ابدیت را کارگردانی ساخته که خارج کشور زندگی و فعالیت داشته و ساخت تیزرهای تبلیغاتی مختلف موجب شده فیلمش دارای نوعی غنای تصویری بالا باشد و ای کاش یک دراماتورژ ایرانی کنارش بود تا این تصاویر زیبا با یک درام جذاب پیوند بخورد.
احمد محمد اسماعیلی(عضو انجمن نویسندگان و منتقدان سینما)
نظر شما