یاسر آسانی، وینگر آلبانیایی استقلال، تاکنون در ۱۹ بازی با پیراهن آبی‌پوشان به میدان رفته و عملکردی خیره‌کننده از خود به جای گذاشته است. او در این دیدارها ۱۰ گل به ثمر رسانده که ۶ گل در لیگ برتر، ۲ گل در جام حذفی و ۲ گل دیگر در لیگ قهرمانان آسیا بوده؛ آماری که او را به آقای گل فعلی استقلال تبدیل کرده و نقش کلیدی‌اش را در لحظات حساس عیان می‌سازد.

آسانی با ترکیبی جادویی از سرعت برق‌آسا، دید وسیع زمین، دقت در تصمیم‌گیری، حرکات تکنیکی ظریف، قدرت فیزیکی و هوش تاکتیکی بالا، به بازیکنی تقریباً غیرقابل مهار بدل شده است. به ویژه در قاره آسیا، جایی که حریفان کمتر او را می‌شناسند، همچون طوفانی ویرانگر عمل می‌کند و دروازه‌ها را یکی پس از دیگری فتح می‌نماید.

در حال حاضر، او نه تنها برترین گلزن خارجی استقلال، بلکه یکی از برجسته‌ترین لژیونرهای لیگ برتر به شمار می‌رود و چهره‌ای تازه و درخشان برای فوتبال ایران ترسیم کرده است. تردیدی نیست که اگر آسانی همراه تیم ملی آلبانی به جام جهانی صعود کند، سالی پربار و پر از افتخار را برای خود رقم خواهد زد و نامش در تاریخ ماندگار خواهد شد.

اما درس بزرگ حضور آسانی برای باشگاه‌های ایرانی این است: اگر می‌خواهند بازیکن خارجی جذب کنند، باید به دنبال الماس‌هایی همچون او بگردند؛ بازیکنانی که واقعاً در سطح آسیا سر باشند و آتش به پا کنند، نه توریست‌های فوتبالی مانند سرژ اوریه، تیوی بیفوما و بسیاری دیگر از لژیونرها که اغلب بار سنگین تیم می‌شوند و دردی از مشکلات خط حمله دوا نمی‌کنند. اینان همچون مسافرانی گذری‌اند که به جای جنگیدن در میدان، تنها حقوق می‌گیرند و می‌روند، در حالی که ستاره‌ای چون آسانی همچون شمشیری برنده، راه پیروزی را می‌گشاید و تفاوت میان قهرمانی و ناکامی را رقم می‌زند.

باشگاه‌ها باید یاد بگیرند که جذب خارجی، نه برای پر کردن سهمیه، بلکه برای تقویت واقعی تیم باشد؛ الماس‌هایی که بدرخشند، نه سنگ‌هایی که فقط وزن اضافه کنند. یاسر آسانی، الگویی روشن برای آینده جذب‌های خارجی در فوتبال ایران است.