قبل از سفر
روایت شده است که رسول خدا (ص) همواره قبل از سفر، دو رکعت نماز بجا می آوردند و پس از آن قرائت این ذکر را توصیه می فرمودند:
اللهم انّی استودعک نفسی و اهلی و مالی و ذریّتی و دنیای و آخرتی و امانتی و خواتیم عملی؛ خدایا خود و اهل و اموال و اولاد و دنیا و آخرت و امانت و سرنوشت عملم را به تو می سپارم. (وسایل الشیعه، ج 8: 275)
همچنین امام رضا (ع) نیز ذکر ذیل را هنگام خروج از خانه (چه برای سفر و چه برای کار روزانه)، بیان می فرمودند: بسم الله و لاحول و لاقوّة اِلا بالله، توکّلت علی الله؛ بنام خدا، و هیچ قدرت و قوتی جز او نیست، پس به او توکل نموده ام. (مستدرک الوسائل، ج 8: 130)

دعای دیگران برای مسافر
پیامبر خدا (ص) هنگامی که حضرت امیر (ع) عازم سفر بود، برای او چنین دعا می نمودند:
زوّدک الله التقوی، و غفرلک ذنبک و وجّه لک الخیر حیثما توجّهت؛ خداوند تقوا را توشه ی تو قرار دهد، از خطایت بگذرد و به هر سو نظر می کنی، با خیر و نیکی تو را مواجه گرداند. (همان: 209)

تنها سفر نمودن
بنابر بر اخبار و احادیث، تنها سفر نمودن مورد نکوهش قرار گرفته است، ولی چنانچه کسی از روی اضطرار مجبور به تنها سفر نمودن شد بهتر است پیوسته این ذکر را که امام صادق (ع) فرموده اند، قرائت نماید:
ماشاءالله لاحول و لاقوة الا بالله، اللهم اَنس وحشتی و اعنّی علی وحدتی و ادّغیبتی؛ ماشاءالله... آنچه خدا بخواهد، خواهد شد، و قوت و قدرتی جز او نیست، خدایا در تنهائی ام مرا مونس باش، و در بی کسی ام مرا یاری نما، و در غیبتم مرا کفایت فرما (وسائل الشیعه، ج 8: 289).

هنگام سوار شدن
در این باره از امام صادق (ع) نقل شده است که هرگاه ایشان پای در رکاب می گذاشت، می فرمودند:
سبحان الذی سخّر لنا هذا و ما کنّا له مقرنین و یسبّح الله سبعاً و یحمدالله سبعاً و سهلّل الله سبعاً؛ پاک و منزه است کسی که این را مسخر ما ساخت، و گرنه ما توانایی تسخیر آن را نداشتیم، همچنین آن حضرت اذکار سبحان الله- الحمدالله- لااله الا الله را هر کدام هفت بار تکرار می فرمود (همان، ص 283).

در رسیدن به مقصد و یا مقاصد بین مسیر
در این باره رسول خدا (ص) به حضرت امیر (ع) پیوسته می فرمودند:
یا علیّ اذا انزلت منزلاً فقل: اللهم انزلنی منزلاً مبارکاً و انت خیر المنزلین، ترزق خیره و یدفع عنک شرّه؛ ای علی وقتی به منزلی وارد شدی بگو «خدایا ما را در منزلگاهی پر برکت فرود آر، و تو بهترین فرود آوردندگانی» در این باره صورت خیر آن منزل روزی تو می شود و شرّ آن از تو دفع می گردد (همان، ص 326 ؛ ره رستگاری ، ج2).