در قرآن کریم خداوند متعال می فرماید: لَیُنبذَنِ فی الحُطَمة، و ما أدریک مَاالحُطَمة، نارُ اللهِ الموقَدَة، اَلتی تَطلِعُ عَلَ الأفئدَة؛ (افرادی که به نافرمانی پرداختند) به زودی به حُطَمه (آتش خردکننده) پرتاب می شوند و تو چه دانی حطمه چیست؟ و آن آتش برافروخته ی الهی است. آتشی که از دل ها سر می زند و نخستین جرقه هایش در قلوب ظاهر می گردد. عجیب این که این آتش برخلاف تمام آتش های دنیا که نخست پوست را می سوزاند و سپس به داخل نفوذ می کند، اول بر دل ها شراره می زند و درون را می سوزاند، نخست قلب را، بعد مغز استخوان را، و سپس به خارج سرایت می کند، (سوره همزه: آیه 4- 7)، و از همین رو امام زین العابدین (ع) در صحیفه سجادیه عرض می کنند: پروردگارا؛ به تو پناه می برم از آتشی که نور و روشنی اش، ظلمت و تاریکی، و آسانی او بسیار دردناک است و دوری آن نزدیک است. (صحیفه ی سجادیه: دعای 32)

بی شک تمام ارکان قیامت عجیب و منحصر به فرد است و با این جهان متفاوت به نحوی روایت شده پیامبر (ص) در شب معراج از جناب جبرئیل تقاضا نمود که او را از آتش جهنم باخبر سازد، جبرئیل امین عرض کرد: یا رسول؛ طاقت و توان دیدن جهنم را ندارید. پیامبر (ص) فرمود: دوست دارم آن را ببینم.

جبرئیل فرمایش پیامبر (ص) را پذیرفت و به خازن و مالک جهنم دستور داد، تا روزنه ای از جهنم را باز کند، مالک جهنم روزنه ای باز کرد. ناگاه دودی تمام آسمان را فرا گرفت و تاریکی آن عالم را پوشاند و پیامبر (ص) از وحشت آتش جهنم از هوش رفت، از این رو مالک جهنم سریع آن شعله ی آتش را برگردانید، تا حضرت به هوش آمدند (اسرار معراج: 233)، و بر این اساس در باب دشواری و شدت آتش جهنم از امیرالمؤمنین علی (ع) در نهج البلاغه آمده است که: بدانید؛ این پوست نازک بدن شما، طاقت و صبر بر آتش را ندارد، پس بر جان خود رحم کنید... آیا می دانید که مالک دوزخ هرگاه بر آتش خشم کند، از خشم او آتش (به جوش و خروش آمده) و هرگاه آن را زجر کند (بر آن بانگ زند) شکیبایی از دست داده و ناله کنان در میان درهای دوزخ بر اثر بانگ فریاد او پرتاب می شود (و این آتش وعده داده ی الهی است که بدن ها شما توانایی تحمل آن را ندارد). (نهج البلاغه: خطبه 182؛ آمال الواعظین، ج3: 425- 426)