یکی از اعمالی که بر آن سفارش فراوانی شده است، ابراز محبت و دوستی قلبی نسبت به خاندان عصمت و طهارت می باشد چنانچه برای آن ثواب عظیم ذکر شده است و از این رو حضرت محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) می فرمایند: هر کس بر دوستی آل محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) از دنیا برود، شهید است و آگاه باشید هر کس بر دوستی آل محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) بمیرد، آمرزیده است و آگاه باشید هر کس با دوستی آل محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) از دنیا برود، با توبه از دنیا رفته است و آگاه باشید هر کس با دوستی آل محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) بمیرد، مومن و با ایمان کامل مرده است و آگاه باشید هر کس با دوستی آل محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) از دنیا برود، فرشته مرگ (عزرائیل) و از پس او نکیر و منکر به بهشت بشارتش می دهند و از میان قبر او دو در به بهشت گشوده می شود و آگاه باشید هر کس بر دشمنی آل محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) از دنیا برود، در روز قیامت در حالی محشور می شود که در میان دو چشم او نوشته شده است: ناامید از رحمت خدای متعال و آگاه باشید که هر کس بر دشمنی آل محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) از دنیا برود، بوی بهشت به مشامش نخواهد رسید.

علاوه بر این روایت شده است: وقتی حضرت محمد (صلى الله علیه و آله وسلم) در حجة الوداع مناسک خود را بجای آوردند بر مرکب خود سوار گردیده و چنین فرمودند: داخل بهشت نمی شود، مگر کسی که مسلمان باشد.
پس ابوذر غفاری به پاخاست و عرض کرد: ای رسول خدا؛ اسلام (مسلمان) چیست؟
آن حضرت فرمود: اسلام دارای پوششی است و آن ها عبارتند از: تقوا و پرهیزکاری و زیور و زینتش حیا و ملاکش ورع و کمالش دینداری و میوه اش اعمال است و برای هر چیزی پایه و اساسی می باشد و اساس اسلام محبت و دوستی نسبت به خاندان ماست، و نیز پیامبر (صلى الله علیه و آله وسلم) بیان داشته اند: کسی که خواستار توکل بر خدای متعال است، باید خاندان مرا دوست بدارد و کسی که جویای رهایی از عذاب قبر می باشد باید خاندان مرا دوست بدارد و کسی که طالب حکمت می باشد باید خاندان مرا دوست بدارد و کسی که مایل است بدون حسابرسی داخل بهشت شود باید خاندان مرا دوست بدارد و به خدا سوگند اَحدی آن ها را دوست نمی دارد، مگر اینکه در دنیا و آخرت سودِ سرشاری نصیبش می گردد و نیز می فرمایند: یک روز دوستی خاندان من، بهتر از عبادت یک سال است و هر کس بدین حال بمیرد داخل بهشت می شود.

منابع:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج 27: 82، 104؛ ج68: 127، 131، 137.
2- رسولی محلاتی. راهنمای بهشت: 194، 197، 200- 201، 207.