به گزارش قدس انلاین در این باره از رسول خدا حضرت محمد (صَلی الله عَلیه وَ آله) روایت شده است که ایشان فرموده اند: هنگامی که خدای تعالی حضرت آدم ابوالبشر را آفرید و از روح خود در او بدمید، آدم به جانب راست عرش نظر افکند، آنجا پنج شبح غرقه در نور به حال سجده و رکوع مشاهده کرد، عرض کرد: خدایا قبل از آفریدن من، کسی را از خاک خلق کرده‌ای؟

خطاب آمد: نه، نیافریده‌ام.

عرض کرد: پس این پنج شبح که آنها را در هیئت و صورت همانند خود می‌بینم چه کسانی هستند؟
خدای تعالی فرمود: این پنج تن از نسل تو هستند، اگر آن ها نبودند، تو را نمی‌آفریدم، نام های آنان را از اسامی خود مشتق کرده‌ام (و من خود آنان را نامگذاری کرده‌ام)، اگر این پنج تن نبودند، نه بهشت و دوزخ را می‌آفریدم و نه عرش و کرسی را، نه آسمان و زمین را خلق می‌کردم و نه فرشتگان و انس و جن را.
منم محمود و این محمد است، منم عالی و این علی است، منم فاطر و این فاطمه است، منم احسان و این حسن است و منم محسن و این حسین است.

به عزتم سوگند، هر بشری اگر به مقدار ذره‌ی بسیار کوچکی کینه و دشمنی هر یک از آنان را در دل داشته باشد، او را در آتش دوزخ می‌افکنم.

ای آدم، این پنج تن، برگزیدگان من هستند و نجات و هلاک هرکس وابسته به حب و بغضی است که نسبت به آنان دارد.

ای آدم، هر وقت از من حاجتی می‌خواهی، به آنان توسل کن.
ابوهریره می‌گوید: پیامبر اکرم(صَلی الله عَلیه وَ آله) در ادامه‌ی سخن خود فرمودند: ما پنج تن کشتی نجاتیم، هرکس با ما باشد، نجات یابد و هرکس که از ما روگردان شود هلاک گردد. پس هرکس حاجتی از خدا می‌خواهد پس به وسیله‌ی ما اهل‌بیت از حضرت حق تبارک و تعالی مسئلت نماید.

منابع:

1-خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج 5: 86.

*زهره منش، ریحانه النبی: 47.