هرساله مقارن با برگزاری این جشنواره،تعداد زیادی شرکت‌کننده در قالبِ گروه‌های وابسته به نهادهای فرهنگی و از طرفِ نهادهای سینمایی و غیرسینمایی کشور به این جشنواره می‌روند و در مقابل افراد و نهادهای گوناگونی با اعلامِ مخالفت با این سفرها، بر این نکته تأکید می‌کنند که حضور این نهادها در جشنوارۀ فیلم کن هیچ دستاوردی برای سینمای نداشته است و ندارد.
گذشته از حضور سینماگرانِ ایرانی در بخش رقابتیِ جشنوارۀ کن، و نیز حضور ایرانیان در بازار جهانیِ این جشنواره که تلاشی است در راستای عرضه و فروش محصولات فرهنگی و سینمایی در این بازارِ جهانی، عملاً حضورِ دیگر نهادهای دولتی در این جشنواره، هدفی خاص را دنبال نمی‌کند. به نظر می‌رسد حضور در چنین فضایی، باید مختصّ سینماگران باشد و نه مدیران و مسؤولان سینمایی و گروه‌های متعلق به دیگر نهادهای فرهنگی که حضور و عدم حضورشان در این جشنواره سالهاست که هیچ تأثیری بر هیچ فضایی نگذاشته است. حتی به‌عنوان مثال، دیدنِ هرسالۀ مراسمِ این جشنواره، هیچ تأثیری بر نحوۀ برگزاریِ جشنوارۀ فیلم فجر در ایران نگذاشته و می‌بینیم که با وجود حضورِ مداومِ ایرانیان در جشنوارۀ فیلم کن، حتی الگوبرداری از شیوۀ برگزاری مراسم نشده و ساختار جشنوارۀ فیلم فجر، هرساله در حال تغییر است و هنوز به ثبات ساختاری نرسیده است.
از سویی دیگر با داشتنِ نگاهِ دیپلماتیک و سیاسی به سفر نهادهای گوناگون فرهنگیِ ایرانی به جشنوارۀ کن باید توجه داشت که سفرِ اغلبِ این نهادها، بدونِ دعوتِ رسمی صورت می‌گیرد؛ یعنی وقتی جشنوارۀ فیلم کن، فرصت رویارویی برای سیاستمداران و فرهنگیان را فراهم نمی‌کند و از آن‌ها دعوت رسمی به عمل نمی‌آورد، حضور بدون دعوت مدیران رسمی که به نوعی نمایندگان جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آیند، از لحاظ دیپلماسی چه محلی از اعراب دارد؟
از دیگرسو، هزینه‌کردن از بیت‌المال برای رفتن به سفرهایی که هیچ نتیجۀ عملی و ملموسی ندارند، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ چرا برخی از شخصیت های فرهنگی و مدیران رده بالای کشور سالهاست سهمیۀ کن رفتنشان قطع نمی شود و هیچ وقت درخصوص عملکرد، هزینه ها و دستاوردهای این تورهای سیاحتی هرساله صحبت نمی کنند؟ می دانیم که نه تنها مدیران سینمایی، بلکه مدیران بسیاری از سازمان ها، نهادها و مؤسسات دولتی فعال در حوزه های مختلف فرهنگی نیز در کن نماینده دارند، اما مشخص نیست حاصل این« کن گردی» های هرساله برای کشور چه بوده است؟
مدیران سینمایی بویژه در سال‌های اخیر بارها تأکید کرده‌اند که انتخاب‌های این جشنواره‌ها سیاسی است؛ با این حساب حضور در چنین فضایی چه دلیل منطقی دارد، جز این که بپذیریم که فضای سیاحتی و گردشگری این جشنواره برای مسؤولان و مدیران سینمایی مهمتر از حاشیه‌هایی است که چند سالی است سفرهایشان به این جشنواره‌ها ایجاد کرده است.
واقعیت این است که سفر کاروانی از مدیران سینمایی و دیگر نهادهای فرهنگی به جشنواره فیلم کن بهانه‌ای است، برای آسیب‌شناسی پدیده‌ای که سالهاست در بطن سینمای ایران وجود داشته است. تناقض‌های رفتاری مدیران سینمایی و فرهنگی نمی‌تواند به نفع سینمای ایران باشد؛ بهتر است تمام دستاوردهای چنین جشنوار‌ه‌هایی را زیر نظر بگیریم، و از به هدر رفتنِ بودجۀ دولتی در مسیری که ثابت شده هیچ دستاوردی برای سینمای ایران نداشته، صرف‌نظر کنیم.
نظر شما