به گزارش قدس آنلاین به نقل از مهر، دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر با اشاره به استفاده گسترده از ایمپلنت های فلزی، به ویژه آلیاژهای تیتانیوم به عنوان جایگزین بافت های استخوانی آسیب دیده بدن، گفت: توانایی و کیفیت اتصال این گونه ایمپلنت ها به بافت زنده استخوان موضوع بسیار مهمی است که نادیده گرفتن آن موجب افزایش احتمال لقی و نیاز به جراحی مجدد می شود.
وی با توجه به اینکه این مشکل موجب هزینه های فراوان و رنجش بیمار می شود، افزود: استفاده از فرایندی که بتواند برای بیمار اطمینان به عمل جراحی را به واسطه اتصال مناسب ایمپلنت و استخوان بالا ببرد اهمیت زیادی دارد.
سوران حریری گفت: در این پژوهش به روش بیومیمتیک «تقلید زیستی»، یک پوشش سرامیکی مشابه با ساختار استخوان بر روی ایمپلنت تشکیل داده شد.
دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر افزود: در این تحقیق از روشی استفاده شده که علاوه بر رفع معایب روش های مرسوم از جمله نیاز به ابزار گران قیمت یا دمای بالا، امکان پایین آوردن هزینه های پوشش دهی ایمپلنت را به وجود آورده است.
وی گفت: ابتدا با تهیه قطعاتی از آلیاژ تیتانیوم، عملیات سطحی برای بهبود کیفیت چسبندگی پوشش سرامیکی با سطح ایمپلنت انجام شد و در مرحله بعد داخل محلولی با ترکیباتی کاملا مشابه پلاسمای خون که در این پژوهش ساخته شد قرار گرفت.
حریری افزود: در دوره های زمانی مختلف، این نمونه ها از محلول خارج شدند و بر روی آنها آزمایش های متعددی برای ارزیابی کیفیت پوشش تشکیل شده، انجام شد که این امر نشان داد به استانداردهای مورد نظر، بسیار نزدیک شدیم.
دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر مرحله بعدی کار را آزمون های سلولی و سپس حیوانی ذکر کرد و گفت: ادامه این تحقیق می تواند با انجام آزمون هایی مانند کشت سلول های استخوانی بر روی سطح ایمپلنت بعد از تشکیل پوشش صورت گیرد که توانایی رشد این سلول ها بررسی شود و این موضوع در اتصال استخوان به ایمپلنت مهم است.
این تحقیق در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به راهنمایی دکتر فتح الله مضطرزاده انجام شده است.
نظر شما