لباس در زبان فارسی به معنی پوشاک، پوشیدنی و پوشش است. بدین ترتیب با گرم شدن هوا عاقلانه نیست که انسانها لباس و پوشش خود را کنار بگذارند و باید به اندازه ای که کلمه «پوشش» مصداق پیدا کند، لباس بپوشند! اگرچه متأسفانه عده ای اگر منع عرف و قانون نباشد بدشان نمی آید بدون پوشش به کوچه و خیابان بیایند.
لباس و پوشش یکی از نیازهای فطری انسانهاست که حتی بدوی ترین جوامع انسانی هم این نیاز را درک می کنند و در حد شعور و فهم خود به آن پایبندند. اما امروزه و در جوامع به ظاهر متمدن عصر مدرنیسم و فرا مدرنیسم، برخی از نیازهای فطری بشر انکار می شوند و برخی ضدارزشها از جمله «بدن نمایی» به تدریج تبدیل به ارزش می شوند.
با تأسف باید گفت جامعه ما نیز از تشعشعات زیانبار فرهنگ ظاهربینانه و دنیاپرستانه غرب در امان نمانده است. این واقعیت تلخ، تنها اختصاص به زنان ندارد و در سالیان اخیر مردان نیز پابه پای زنان اقدام به بدن نمایی می کنند و با استفاده از لباسها و آرایشهای نامناسب و عجیب، چهره عفاف و حجاب را در کوچه و خیابان مخدوش می کنند و به آرامش روانی در جامعه صدمه می زنند.
هر زمان صحبت از حجاب و عفاف می شود، بلافاصله پای «زنان بدحجاب» به میان می آید در حالی که بر اساس عقل و عرف و دلایل شرعی، «حجاب و عفاف» اختصاص به زنان ندارد و مردان هم باید حجاب خود را رعایت کنند. پوشیدن لباسهای نامناسب و آرایشهای غلیظ همانطور که درباره زنان، نکوهیده و زشت است درباره مردان نیز ناپسند و مذموم است. موضوع «بدن نمایی» از سوی زنان و بخصوص مردان و آثار زیانبار آن برای جامعه باید بیشتر مورد نظر و دقت کارشناسان و رسانه ها قرار گیرد، زیرا عوارض سوء آن خیلی زود جامعه را درگیر می کند و خسارات فراوان به بار می آورد.