وقتی مدالها را پیش‌بینی می‌کردند، کسی حرف از مدال طلای قاسم رضایی نمی‌زد. او به المپیک می‌رفت تا در نهایت یک مدال برنز بگیرد. حتی کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی هم حرفی از طلای قاسم رضایی نمی‌زد. یک روز پیش از مسابقات رضایی، بنا در مصاحبه‌اش شانس مدال طلا را برای سعید عبدولی قایل شد و حرفی از رضایی نزد. اما عبدولی با ناداوری حذف شد و قاسم رضایی به مدال طلا رسید. او حالا به ایران برگشته و مورد استقبال همشهریانش قرار گرفته است. رضایی که خودش هم با طلای المپیک سورپرایز شده، حسابی به آینده امیدوار است و می‌خواهد افتخارات خود را بیشتر کند.
ظاهراً با استقبال بسیار گرم آملی‌ها مواجه شده‌ای؟
بله. مردم شهرم واقعاً سنگ تمام گذاشتند. گمان نمی‌کردم از من چنین استقبالی شود. دست تک تک آنها را می‌بوسم و از آنها تشکر می‌کنم. همچنین از مسؤولانی که چنین مراسمی را برگزار کردند هم تشکر می‌کنم.
می‌دانستی قرار است برایت مراسم استقبال برگزار کنند؟
در جریان بودم. چند روزی هست که دنبال برگزاری چنین مراسمی هستند. اول قرار بود پنجشنبه هفته گذشته به آمل بروم. اما به دلیل شبهای قدر، حضورم در آمل عقب افتاد. با من هماهنگ کردند که دیرتر به شهرم بروم و پس از شبهای قدر به آمل بروم تا بتوانند مراسمی باشکوه برایم برگزار کنند.
حالا به نظرت مراسم خوبی بود؟
خدا را شکر که مردم شهرم ورزشی هستند و قدر زحمات ما را می‌دانند. آنها استقبال بسیار گرمی از من داشتند. همه به من محبت دارند. مسؤولان شهر هم کمک زیادی کردند که این مراسم برگزار شود.
پاداشی هم گرفته‌ای؟
** پاداش فقط همانی بود که در لندن پس از کسب مدال طلا دادند. کمیته ملی المپیک بلافاصله به ورزشکارانی که مدال می‌گرفتند، پاداش می‌داد که پاداش من را هم خیلی زود دادند.
دیگر کسی پاداش نداده؟
فعلاً نه. ولی قرار است هفته آینده مراسمی برگزار شود که به مدال‌آوران المپیک پاداش بدهند.
گمان می‌کنی این پاداشها باارزش‌تر است یا مدال المپیک؟
مدال المپیک از تمام دنیا باارزش‌تر است. ارزش مادی ندارد. نمی‌شود روی آن قیمت گذاشت. اما به هر حال ورزشکار هم مثل همه مردم، زندگی دارد و باید دستش توی جیبش برود.
از روزی صحبت کن که مدال المپیک گرفتی. حتماً بهترین روز زندگی‌ات بوده.
دقیقاً بهترین روز زندگی‌ام بود. خیلی خوشحال بودم. در آن جو سنگین، کار خیلی سختی بود که مدال بگیرم. ولی تمام حریفان را شکست دادم و به طلای المپیک رسیدم. خدا را شکر می‌کنم که چنین قدرتی به من داد تا حریفان را شکست بدهم.
آن روز به خاطر ناداوری که در حق سعید عبدولی کردند، وضعیت روحی کاروان ایران خیلی خراب بود. این موضوع روی روحیه شما تأثیر نداشت؟
حق سعید را که خوردند، من هم به خودم گفتم حتماً حق من را هم می‌خورند. خودم را آماده کرده بودم که با چنین صحنه‌ای مواجه شوم. اما شکر خدا در حق من ناداوری نکردند. من آماده بودم تا طوری کشتی بگیرم که با ناداوری هم حقم ضایع نشود. خیلی هم آماده بودم. کمی روحیه‌ام خراب شده بود، ولی سعی کردم به ناداوری‌ها فکر نکنم و فقط دنبال موفقیت خودم باشم.
پیش از المپیک فکر می‌کردی مدال طلا بگیری؟ بدون رودربایستی بگوییم، کسی روی طلای شما حساب نمی‌کرد.
بچه‌های کشتی فرنگی همه در یک سطح بودند. اگر بدشانسی نمی‌آوردیم، بیشتر از سه طلا می‌گرفتیم. حق همه بچه‌های ما بود که مدال بگیرند. شما مطمئن باشید همان فرنگی‌کاران ایرانی که مدال نگرفتند هم در حد قهرمانی المپیک هستند. ولی در المپیک معمولاً افرادی مدال می‌گیرند که زیاد آنها را باور ندارند. المپیک میدان عجیبی است. من که تا حالا چنین شرایطی را تجربه نکرده بودم. ولی حالا که از آن سربلند بیرون آمده‌ام، می‌خواهم تمام زندگی‌ام را بگذارم تا در آینده باز هم افتخارآفرینی کنم.
شنیده‌ای که محمد بنا می‌خواهد از تیم ملی برود؟
اگر چنین اتفاقی بیفتد خیلی متأسف می‌شوم؛ زیرا محمد بنا به راستی معمار کشتی فرنگی ایران است و رفتن او یعنی مرگ کشتی فرنگی. او بهترین گزینه برای سرمربیگری تیم ملی است و حالا حالاها باید بماند. او باید بماند تا کاری را که از سالهای قبل شروع کرده، ادامه دهد. کشتی فرنگی ایران باید با محمد بنا به راهش ادامه دهد تا مسیر موفقیت را طی کند.
به هر حال او که نمی‌تواند تا آخر عمر سرمربی تیم ملی ایران باشد.
قبول دارم، هر مربی یک دوره‌ای دارد. ولی دوره بنا هنوز تمام نشده. او فعلاً باید بماند. امیدوارم که مسؤولان بتوانند آقای بنا را حفظ کنند.