حسن خسروجردی/

یکی از مهم‌ترین دلایلی که دولت طرح فروش‌نفت به مردم یا همان طرح گشایش اقتصادی  را عنوان کرد، تحریم نفتی است یا همان نفروختن یک قطره نفتی که دولتی‌ها دائماً از آن سخن می‌گویند؛ بنابراین به این دلیل که یا نمی‌توانند نفت بفروشند یا قادر به دریافت پول فروش نفت نیستند و عملاً مشخص نیست چه زمانی این پول به آن‌ها بازگردانده می‌شود، عموماً دولت تصمیم به فروش نفت به مردم در بورس گرفت تا بخش قابل‌توجهی از بودجه خود را تأمین کند.

مسئله مهمی که موجب مخالفت مجلس شد و داد کارشناسان اقتصادی را از این خواسته دولت درآورد، این است که بار پرداخت بدهی این دولت عملاً به دوش دولت بعدی می‌افتد، یعنی دولت آقای روحانی از الان برای دولت بعدی در حال مشکل و دردسرآفرینی است. از این جهت که با رفتن دولت آقای روحانی و روی کار آمدن دولت جدید، مردم و دولت بعدی متضرران واقعی این طرح پیشنهادی دولت می‌شوند و امکان انجام این طرح نباید وجود داشته باشد.

دولتی که به دلیل تحریم‌ها نتوانسته نفت خود را به خارجی‌ها بفروشد با فروش آن به مردم، هر چند مشکل فعلی خود را حل می‌کند، اما فشار مضاعفی به دولت و تورم دیگری به زندگی مردم وارد می‌کند که در تحلیل‌های کارشناسی به عمل آمده تمکین به این طرح نباید چندان به نفع اقتصاد، دولت بعدی و مردم در آینده‌ای نه‌چندان دور باشد.

دولت با گرفتن پول فروش طرح اوراق نفتی یا به عبارتی گشایش اقتصادی که از آن نام برد تلاش می‌کند فعلاً از مردم پولی بگیرد، مشکل خود را حل کند، در حالی که برای دولت آقای روحانی فرقی نمی‌کند حجم مشکلات اقتصادی و بدهی‌هایی که ایجاد کرده تا چه حدی زندگی و معیشت مردم  و سازوکارهای دولت بعدی را با گرفتاری‌های متعددی روبه‌رو می‌کند. بنده معتقدم اجرای چنین طرح‌هایی نه‌تنها طرح گشایش اقتصادی نیست بلکه  یک خیانت بزرگ به ملت است. هر چند که بعید به نظر می‌رسد مردم  از این طرح استقبال چندانی به عمل بیاورند؛ چرا که براساس عملکرد آقای روحانی، اعتمادی به طرح‌های این دولت ندارند.