به گزارش قدس آنلاین، در حالی که حدود یک ماه دیگر بهار از راه میٍرسد با گذر از راههای خاکی و کوهستانی و با گذر از روی سنگلاخها پا به روستای عادلآباد از توابع بخش مشکان در شهرستان خوشاب میگذارم تا پای درد دل مردم و مشکلاتشان در سال جهش تولید بنشینم. مردمانی خونگرم که از دولت مردان توقع زیادی ندارند و خواستار تأمین حداقلهای زندگی هستند.
به سراغ چند جوان و مرد میانسال در ابتدای ورودی روستا میروم که در حال گفتگو هستند.
جوانان بیکارند و مسئولان به وعدههایشان عمل نمیکنند
بهروز عاشقی با بیان اینکه ۳۰ ساله شدهام و کاری به جز چرای دام ندارم میگوید: اکثر جوانان روستا بیکار هستند و مسئولان وقتی زمان انتخابات میشود با کلی نفرات مختلف به روستا میآیند و وعده میدهند و میروند.
وی با گلایه از عدم تحقق وعدههای مختلف مسئولان برای رسیدگی به مشکلات مردم، ادامه میدهد: حاضرم برای هر کدام از مسئولانی که وعده دادهاند به وعده خودشان عمل کنند من یک گوسفند برای تحقق هر وعدهشان قربانی کنم.
یکی دیگر از اهالی از آن طرف میگوید ما هم حاضریم گوسفند قربانی کنیم به شرطی که مسئولان به وعدههایشان عمل کنند قولی که برای راه روستا دادهاند انجام دهند، قولی برای اینترنت روستا دادهاند محقق کنند.
تحصیل در بالای کوه برای دریافت اینترنت
سیروس عاشقی نیز در حالی که دخترش با خنده کنارش ایستاده و میگوید: کلاس دوم هستم و از زمانی که کرونا آمده دخترم پیشرفت زیادی در درسهایش نداشته است. سال گذشته تحصیلی ندانستیم کی تمام شد و امسال وقتی مهر از راه رسید به دخترم گفتند شما برو کلاس دوم درس بخوان.
وی با انتقاد از نبود اینترنت مناسب برای تحصیل دانشآموزان و نبود جزوه بیان میکند: در سال تحصیلی جاری بچههایم فقط سه هفته به مدرسه رفتهاند و اگر به دخترم بگویید اسمش را بنویسد شاید نتواند.
نظر شما