به گزارش قدس آنلاین، روزنامه فرهیختگان نوشت:
نگاهی به شاخص‌های عملکردی صنعت نساجی و پوشاک طی ۳۰ سال گذشته (از سال ۱۳۷۰ تاکنون) حاکی از روند نزولی عملکرد این صنعت هم در مقایسه با سایر صنایع و هم در مقایسه با ظرفیت‌های بالقوه موجود کشور است.
درحالی که در سال ۱۳۷۰ سهم ارزش افزوده صنعت نساجی و پوشاک از تولید ناخالص داخلی معادل۶.۴ درصد بوده، هم‌اکنون این صنعت با سهم کمتر از یک درصدی (دقیقا ۰.۸۲ درصدی) از تولید ناخالص داخلی، خارج از صنایع کلیدی ارزشگذاری کشور قرار گرفته و برنامه‌ریزی‌ها و هدفگذاری سیاستگذار نیز تاثیر درخوری در بهبود شرایط کسب‌وکار این صنعت نداشته است.
به عبارتی از دهه ۷۰ تاکنون سهم این صنعت از تولید ناخالص داخلی ایران سقوط ۸۷ درصدی داشته است. تقریبا در تمامی سال‌های مورد بررسی، روند کلی سهم این دو رشته فعالیت صنعتی از تولید ناخالص داخلی کاهشی بوده است.
گفتنی است؛ سقوط صنعت نساجی کشور ما در حالی است که همچنان، صنعت پوشاک ایران به‌لحاظ کیفیت قابلیت رقابت پذیری با دیگر کشورهای تولیدکننده پوشاک را دارد، چراکه به‌لحاظ دوخت و طراحی هنوز جزو کشورهای برتر به‌شمار می‌رویم، اما مشکلاتی از جمله هزینه های بالای تأمین مواد اولیه، بالا بودن سود بانکی، قوانین و مقررات دست‌وپاگیر، واردات بی رویه یا قاچاق، تأمین مواد اولیه و... باعث شده تا فرصت رقابت برابر را در بازار پوشاک جهانی از دست بدهیم و نیمی از بازار داخلی را نیز به تولیدکنندگان خارجی واگذار کنیم.
به اعتقاد صنعتگران حوزه نساجی امروز این صنعت لنگ پول است به نحوی که برای واردات الیاف و انواع ماشین آلات به حدود یک میلیارد دلار ارز نیازمند است که این میزان ارز فقط برای نیازهای ضروری و حل مشکلات آنهم به صورت مقطعی است اما دولت به جای تأمین این ارز تولیدکننده را معطل کرده و در نهایت به صورت قطره چکانی تخصیص ارز را انجام می دهد.
نظر شما