در این خصوص چند نکته قابل گفتن است:
۱. آتش‌بس با صلح فرق دارد؛ آتش‌بس یعنی توقف آتش‌باری دو طرف و هر لحظه ممکن است وضعیت دگرگون شود و به شرایط جنگی بازگردد.
۲. رهبر معظم انقلاب در واکنش به درخواست ترامپ در خصوص تسلیم بی قید و شرط ایران و برچیدن برنامه اتمی، فرمودند: صلح تحمیلی در کار نیست. آیا امروز ایران آن گونه که ترامپ گفت تسلیم شده است؟ ایران شامگاه دوشنبه به پایگاه نظامی آمریکا در قطر حمله کرد و دیروز صبح و تنها ساعاتی پیش از آغاز آتش‌بس نیز نقاطی در فلسطین اشغالی را هدف قرار داد.
۳. نتانیاهو در روز شروع جنگ به صراحت از نابودی جمهوری اسلامی پس از این جنگ صحبت کرد؛ این حرف نه تنها محقق نشد، بلکه اتحاد و همبستگی مردم با جمهوری اسلامی روز به روز بیشتر شد.
۴. ترامپ پس از حملات اسرائیل انتظار داشت ایران پای میز مذاکره بیاید و شروط خود را در گفت‌وگوهای بعدی تحمیل کند که این خواسته نه تنها پذیرفته نشد، بلکه تعلیق همکاری ایران با آژانس اتمی در دستور کار قرار گرفت.
۵. اکنون ایران نه برنامه اتمی خود را کنار گذاشته و نه تأسیسات هسته‌ای او جمع‌آوری شده است؛ البته نمی‌توان منکر شد این تأسیسات تا حدی آسیب دیده است ولی نکته مهمی که باید به آن پرداخت حفظ ذخایر ۴۰۰ کیلوگرمی اورانیوم ایران بوده و این عامل بازدارنده همراه با تجهیزات غنی‌سازی هنوز در اختیار جمهوری اسلامی قرار دارد.
۶. وقتی سخن از پیروزی یا شکست یک طرف در جنگ می‌شود باید دید اهداف اعلام شده شروع‌کننده جنگ چه بوده است؟ ایران بر دفاع از کیان ملی و امنیت خود تأکید ورزید و خواهان مجازات متجاوز بود و اسرائیل بر نابودی جمهوری اسلامی و برنامه اتمی و موشکی آن تأکید داشت. حال اگر منصفانه به قضایا بنگریم، کدام طرف توانسته اهداف خود را محقق کند؟
۷. نگارنده نیز آرزو داشت حملات تا نابودی کامل اسرائیل ادامه یابد اما بالاخره مدیریت جنگ بهتر از امثال ما که در خانه زیر کولر نشسته و از صفحه موبایل وضعیت را رصد می‌کنیم، اوضاع را تحت نظر دارد و متناسب با اقتضائات کشور تصمیم لازم را اتخاذ خواهد کرد، مهم این است که جبهه داخلی به فرماندهان نظامی و تصمیم‌گیران سیاسی خود اعتماد کند.
۸. ایران پس از این جنگ تجربه‌های فراوانی کسب کرده؛ هم در زمینه جنگ و هم در زمینه سیاست‌ورزی و مطمئناً از بدو شروع آتش‌بس سعی در بازسازی توان خود و رفع ایرادهای موجود خواهد کرد.
۹. وضعیت داخلی رژیم صهیونیستی پس از این جنگ آشفته خواهد شد؛ نتانیاهو باید پاسخگوی عملکرد و ضعف‌های خود باشد و جواب دهد که چرا اسرائیل نتوانست جمهوری اسلامی را نابود کند؛ چرا نتوانست برنامه اتمی ایران را از بین ببرد؛ چرا ایران تا لحظه آخر به شلیک‌های موشکی مرگبار خود ادامه داد و ...
۱۰. اکنون دیگر برنامه اتمی ایران زیر نظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیست (ولو به صورت موقت) و همچنین دیگر دشمنان پروژه هسته‌ای جمهوری اسلامی حداقل اطلاعاتی از آن را در اختیار ندارند؛ این یک فرصت طلایی است تا بازدارندگی مدنظر ملت ایران در این فرصت آتش‌بس محقق شود.
در پایان باید گفت اگر آمریکا و اسرائیل می‌توانستند نتیجه بهتری از این جنگ بگیرند، بی‌تردید تا رسیدن به پیروزی نهایی آن را استمرار می‌دادند. اکنون آنان و دنیا فهمیده‌اند که برنامه اتمی ایران نابودشدنی نیست؛ موشک‌های ایران بسیار قدرتمند و دقیق هستند و انسجام ملی ایران کم‌نظیر است و باید خطای محاسباتی خود را در مورد ایران بزرگ اصلاح کنند.