به گزارش قدس آنلاین، حنیف غفاری کارشناس مسائل بین‌الملل در خصوص اهمیت تبادل و آزادی اسدالله اسدی دیپلمات کشورمان پس از ۵ سال اسارت در زندان های آلمان و بلژیک اظهار داشت: همیشه بین دیپلماسی پنهان و دیپلماسی رسمی کشورهای اروپایی یک اختلاف معناداری وجود دارد.
وی گفت: یعنی لزوما سیگنال ها و علائمی که آنها در مواضع رسمی خود به کشورهای مختلف ارسال می کنند با آنچه که در «پشت پرده سیاست خارجی کشورهای اروپایی» رخ می دهد منطبق نیست.
این کارشناس مسائل بین الملل افزود: بنابراین بی دلیل هم نیست که کشورهای مختلف از جمله ایران، چین، روسیه و حتی خود آمریکا هم می دانند که نمی توانند بر روی مواضع رسمی و اعلامی کشورهای اروپا حسابی باز کنند.
غفاری با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران در موضوع آزادی آقای اسدی «دیپلماسی اقتدار» را در پیش گرفت، تصریح کرد: دولت بلژیک متاسفانه یک بازی غیرمنصفانه و سیاسی را علیه جمهوری اسلامی ایران با پرونده آقای اسدی آغاز کرد، همانند اتفاقی که در موضوع «آقای نوری در سوئد» شاهد هستیم.
وی ادامه داد: در این خصوص ما شاهد بودیم که مقامات بلژیکی تصمیم گرفتند که تبدیل به یک کاتالیزور یا تسهیلگر در اتحادیه اروپا در خصوص «مباحث حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران» باشند و این سیاست را هم با برجسته‌سازی پرونده آقای اسدی و ارائه اطلاعات نادرست در خصوص وی انجام دادند.
این کارشناس مسائل بین الملل بیان کرد: جمهوری اسلامی ایران اولا بسیار منطقی و دوما بسیار مقتدرانه و از موضع قدرت از همان مسیر «دیپلماسی پنهانی که بلژیکی ها» وارد شدند، موضوع تبادل زندانیان را مطرح کرد و حاضر به ارائه امتیاز به طرف مقابل هم نشد.
غفاری افزود: دولت بلژیک تمام تلاش خود را انجام داد تا با استفاده از فشارهای مختلفی که اعضای اتحادیه اروپا به ایران وارد کردند بتواند در این موضوع به صورت یکطرفه امتیازات زیادی را از ایران بگیرد و امتیازی ندهد.
وی با بیان اینکه پرونده آزادی آقای اسدی نشان داد که «عنصر اقتدار» نقش ویژه ای در دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران دارد، گفت: باید با بازیگران اروپایی از موضع قدرت و در عین حال هوشمندی برخورد کرد.
این کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: به عبارت دیگر آزادسازی آقای اسدی ارزش «دیپلماسی مقتدرانه» را در ایران بار دیگر به اثبات رساند، بنابراین در قبال سایر پرونده هایی که ما در نظام بین الملل داریم چه پرونده هایی که معطوف به افراد هستند و چه پرونده هایی که معطوف به خود کشورمان است باید این اقتدار را به عنوان یک عنصر جدا نشدنی از دیپلماسی در نظر بگیریم.
غفاری اظهارداشت: بلژیکی ها و اتحادیه اروپا تلاش کردند با اعمال فشارهای فرامتنی در خصوص پرونده آقای اسدی در قبال آزادی زندانی بلژیکی در ایران از طرف ایرانی یکجانبه امتیاز بگیرند، اما اقتدار جمهوری اسلامی ایران باعث شد که نه تنها استراتژی فشار بلژیک و اتحادیه اروپا در این موضوع از بین برود، بلکه منجر به این شد که طرف مقابل مجبور به روی آوردن به عقلانیت شد.
وی بیان داشت: پرونده آقای اسدی و آزادی وی بیانگر «دیپلماسی التماسی اروپایی ها» نسبت به ایران به خصوص پس از شکست استراتژی فشاری که علیه جمهوری اسلامی ایران به کار بسته بودند، به حساب می آید.
این کارشناس مسائل بین الملل افزود: با توجه به لفاظی هایی که مقامات بلژیکی داشتند و علنا اعلام کردند که ما حاضر به تبادل زندانی با ایران نیستیم و یا اینکه در برخی از اوقات هم اعلام کردند که «آزادی آقای اسدی خط قرمز بلژیک و اتحادیه اروپا» به حساب می آید، آزادی آقای اسدی نشان داد که برخلاف تصویرسازی غرب از ایران ما یک دیپلماسی هوشمندانه و مقتدرانه را در قبال اروپایی ها به کار گرفتیم و تبعات آثار مثبت آن را هم به نفع «منافع ملی» خود مشاهده می کنیم.
غفاری عنوان کرد: این رویکرد مقتدارانه و هوشمندانه جمهوری اسلامی ایران در تامین منافع ملی خودش قابل تعمیم به پرونده های دیگری از جمله «موضوع احیای برجام» و سایر موضوعات و پرونده های دیگری که در عرصه بین المللی داریم صدق پیدا می کند.
وی ادامه داد: با توجه به اشرافی که جمهوری اسلامی ایران نسبت به قوانین و حقوق بین الملل دارد به خوبی از نقاط ضعف دولت های مختلف آگاه هست، در واقع اگر دولت ها بخواهند به بهانه های مختلف از ایران امتیاز بگیرند، پیش از آن جمهوری اسلامی ایران این منافذ را شناسایی کرده و اجازه نمی دهد که عوامل فرامتنی سیاسی بر عوامل متنی حقوقی تسلط پیدا کند و این خودش یک «دستاورد مهم برای ایران» به حساب می‌آید.
این کارشناس مسائل بین الملل در پایان خاطر نشان کرد: اینکه جمهوری اسلامی ایران در این پرونده نه دچار تعجیل بازدارنده شده و نه دچار این شد که تهدیدات سیاسی طرف مقابل را در اصل پرونده حقوقی آقای اسدی دخیل کند و این موضوع را با هوشمندی و اقتدار پیشبرد و در نهایت هم به نفع منافع ملی کار را انجام داد، نشان از تسلط جمهوری اسلامی ایران بر موضوعات حقوقی دارد.
نظر شما