به گزارش قدس آنلاین، فرزند مازندران، این‌بار تمام چراغ‌های آزادی را روشن کرد و رنگ سرخ را در جام کاینات ریخت تا طعم دوباره رستن در سطرهای دفتر اسفند را بچشد و به آدینه‌های پوچ پایان دهد. با علی علیپور مرد خوشبخت دربی هم‌صحبت شدیم و حرف‌های انبار باروتی که هم‌بازی فرشتگان شده بود را شنیدیم.
*پنجمین گلت را در دربی صد و پنجم زدی. حالا باید به تو بگوییم دربی باز متبحر!
-این گل و این برد ثمره تلاش تیمی است که با چنگ و دندان جنگید و هواداران پرسپولیس را خشنود به خانه‌هایشان فرستاد. گل من تقدیم همه آن‌هایی که پشت پرسپولیس را خالی نکردند. ما این هستیم، پرسپولیس.
*روی یک کار تمرین شده به گل رسیدید. درسته؟
- بله، آقای کارتال در تمرینات حساسیت ویژه‌ای روی ضربات ایستگاهی دارد و پلن‌های متنوعی را برای حمله در نظر گرفته است. وقتی سروش پشت توپ ایستاد با چشم به من فهماند کجا باید قرار بگیرم و ضربه نهایی را بزنم.
*تیمی که لیگ نخبگان و جام حذفی را از دست داده در لیگ برتر دنبال چیست؟
-فقط قهرمانی. پرسپولیس ۹ فینال دیگر پیش رو دارد که باید فاتح تمام این فینال‌ها شود و جام را در روز آخر به هوادارانش تقدیم کند.۲۴ ساعت برای چشیدن طعم پیروزی در دربی کافی است و پس از آن باید تمرکز خود را معطوف بازی با چادرملو کنیم.
*باز هم رفتی در جلد کریس رونالدو و شبیه CR۷ جشن گرفتی!
-از شبی که برابر النصر مساوی کردیم و ۷۰ هزار هوادار، غمگین ورزشگاه را ترک کردند، دنبال این بودم در دربی گل بزنم و شادی‌ام را با سکوها تقسیم کنم. به شادی پس از گل هم فکر نکرده بودم و همه چیز خود به خود اتفاق افتاد.
*برای آقای گلی خیز برداشتی. درسته؟
-حاضرم آقای گل نشوم، اما جام قهرمانی را همراه بچه‌ها در روز آخر بالای سر ببرم. برای من هیچ چیز مهم‌تر از سعادت پرسپولیس نیست. کار من همین است و باید زحمات بازیکنان را به گل تبدیل کنم.
* پس از بازی در رختکن چه گذشت؟
-زدیم و دست افشانی کردیم و به عشق پیراهن قرمز جشن گرفتیم. همه خوشحال بودند و سر از پا نمی‌شناختند. آقای کارتال هم یک گوشه نشسته بود و صحنه‌های گل را در موبایلش مرور می‌کرد. خوش گذشت.
نظر شما