به گزارش قدس آنلاین، نادر سلیمانی بازیگر نقش سرهنگ مسعودی در فیلم سینمایی «صیاد»، چهرهای آشنا برای مخاطبان سینما و تلویزیون که اغلب با نقشهای کمدیاش لبخند بر لبانمان نشانده است، در تجربهای متفاوت، پا به عرصه نقشهای جدی گذاشته است. در این گفتگو، با ایشان همراه میشویم تا از چرایی این تغییر مسیر و ارزیابیشان از حضور در این فضا بشنویم. در ادامه، دیدگاههای نادر سلیمانی پیرامون حمایت از فیلمهای دفاع مقدس و اهمیت انتقادات سازنده مخاطبان را نیز بررسی خواهیم کرد و از چالشهای پیش روی ایشان در طول فیلمبرداری «صیاد» مطلع خواهیم شد.
ما شخصیت نادر سلیمانی را همیشه در فیلمها و برنامههای کمدی دیدهایم. چطور شد که به سمت فضای جدی آمدید و تجربه در این فضا را چطور ارزیابی میکنید؟
رشته تحصیلی من بازیگری و کارگردانی بود و کارهایم را با تئاتر شروع کردم. در آن زمان، بیشتر سمت سبکهای درام و جدی بودم و تجربهای در کار کمدی نداشتم. در همان زمان به طور اتفاقی نقشهای کمدی به من پیشنهاد شد و در مسیر طنز قرار گرفتم. معتقد هستم بازیگر باید هم تجربه کار جدی را داشته باشد هم کار کمدی را. البته در این مسیر هم بازیگران باید خودشان و کارشان را با مردم تست کنند تا ببینند واکنشها به نقشی که بازی میکنند چطور است. وقتی بازیگری که بازتاب خوبی ندارد و دوباره آن تجربه را تکرار میکند، خودش را به عقب میبرد و عملا پیشرفت نمیکند. داریم کسانی را که از سبک جدی به کمدی رفتند و برعکس، دیدند نمیتوانند و نمیشود و بازتاب خوبی نداشتند و در نهایت هم از بازیگری فاصله گرفتند.
خروجی نقشتان در «صیاد» از نظر خودتان چطور بود؟
خروجی کار یک بازیگر از واکنشهای مردم مشخص میشود. وقتی مردم به من گفتند تحت تاثیر قرار گرفتند و کار را دوست داشتند، دیدم مسیر را درست رفتهام و همین باعث شد تا تصمیم بگیرم این راه را ادامه بدهم. ولی خودم هم این نقش را دوست داشتم چون تجربه متفاوتی بود برایم و وقتی خروجی کار را دیدم، خوشم آمد. البته پیش از «صیاد» نیز در فیلم «ضد» حضور داشتم که فضایی جدی داشت و بابتش هم جایزه گرفتم.
چقدر از فیلمهای دفاع مقدسی حمایت میشود؟
کشور ما یک کشور شهید پرور است. درصدی از مردم، خانواده شهدا هستند و در جنگ بچههایشان را از دست دادهاند. این درصد هم توقع خاص خودشان را دارند که اتفاقا توقع زیادی هم نیست و حق واقعی آنها است که فیلمهایی برای شهدا و عزیز از دست رفتهشان بسازیم. زمانی این توقع میتواند به طور درست اجرا شود که ما هم به عنوان بازیگر و فیلمساز، آن را درست انجام دهیم و اشتباه نکنیم. نباید در هنر و سینما این اشتباه پیش بیاید که صرفا برای درام، یک فیلم را بسازیم و در آن بازی کنیم زیرا فقط توجه به سینمای عاشقانه، درام یا کمدی، برای زنده نگداشتن یاد یک شهید درست نیست و هنر قشنگی هم نیست. خود من اگر برگردم عقب، بازهم در فیلمهای دفاع مقدسی بازی خواهم کرد.
نظر شما در خصوص انتقادهای مردم چیست؟
فیلم دیدن خیلی خوب است ولی درست انتقاد کردن از آنها، بهتر است. رشد فیلمها فقط با انتقادهای منطقی و بهجا است که صورت میگیرد و به ما کمک میکند که پیشرفت کنیم. به همان میزان هم اگر اشتباه انتقاد کنند، باعث میشوند که دیگر چنین فیلمهایی ساخته نشود. بهتر است کمی نگاه خود را نسبت به انتقادها دقیقتر کنیم و با دقتنظر بیشتری فیلمها را ببینیم تا برکت ساخت اثرهای بارزش در زندگی همه دیده شود.
در طول فیلمبرداری فیلم «صیاد» با چالش خاصی هم مواجه شدید؟
بله همه فیلمها چالش دارند. مثلا یکی از اتفاقاتی که میتوانم از آن به عنوان چالش یادکنم، مشکل زانو دردم است. در سکانسی، روی زمین ریل چیده بودند باید به همراه آقای سرابی، روی آن ریلها تندتند راه میرفتیم که خیلی برایم سخت بود و آقای افشار هم آنقدر این سکانس را تکرار کردند و هی کات میدادند تا به چیزی که مدنظرشان است برسند و واقعا لحظات سختی بود برایم. پس از اینکه فیلم اکران شد و به تماشا نشستیم، تازه آقای افشار به من گفتند که «الان میفهمم چی کشیدی!» و باورشان نمیشد که زانویم درد میکند. البته این اتفاقات برای بازیگران طبیعی است ولی همین هم خاطره شد.
نظر شما