به گزارش قدس آنلاین، به این اسامی دقت کنید لطفاً: عثمان اندونگ، اریک بایناما، جوئل کوجو، رافائل سیلوا، لوکاس ژوآئو، ایوب العملود، مسعود جوما، کوفی شولز، جسور بخشیووف، منتظر محمد، لواپولی، اوبکر کامارا، ادسون ماردن، ساویو روبرتو و... توپچیهایی که با هزار سلام و صلوات قدم در سرزمین ما گذاشتند و پشت چشم نازک کردند و به لطف ایجنتهای چیرهدست(!) کاری کردند که گنجشکها در طرفهالعینی به قناری بدل شده و بازار پیدا کنند.
اگر امروز فوتبال باشگاهی عربستان سعودی با تکیه بر کریس رونالدو، جان دوران، سادیو مانه، مارسلو برزوویچ و غولهایی از این دست، سر به آسمان میساید و متکبران خاور دور را با همه هیمنهشان درهم میکوبد، اینجا در لیگ پرخرج و برج ایران و در خلوت و جلوت، دلارهای تانخورده را به پای ستارههای خاموش و ناآشنایی میریزند که از کمتر هنری برای شیرین کردن رؤیاها و آرزوها برخوردارند و پس از مختومه شدن زودهنگام پرونده خود با سیاههای تاریک و جبروتی پر از هیچ، ایران را به مقاصد نامعلوم ترک میکنند. از فقر و تنگدستی فوتبال نسیان زدهای که سالهاست بازیکنسازی را به فراموشی سپرده و بر مدار تابستان به مقیم کوچههای دلواپسی بدل شده، همین بس که قیقاج گامهای لوسیانو پریرا مندز برزیلی در ۴۲ سالگی، در وسعت لیگ سترون به گوش میرسد و تیوی بیفومای کنگویی با اندک درخششی، فرشته نجات لقب میگیرد و درنهایت بازار گرمی سرخابیها، با رقمی نجومی به لشکر قرمزها میپیوندد و فاتحانه سر از در ویترین رسانهها درمیآورد.
حالا دیگر نوبت آن رسیده که فوتبال ترحم برانگیز ما از باد کاشتن و توفان درو کردن جداً بپرهیزد و به جای دل سپردن به عتیقههای آفریقایی و اروپایی، نسخهای شفابخش برای خود بپیچد و بیاعتنا به غرولند دلالها جذب تفنگدارانی را در دستور کار قرار دهد که به جای خرناس کشیدن روی بالش آرامش، به غرش در مستطیل یشمی مشغول شوند. مردانی اثرگذار و ثمربخش که به باورها و برداشتهای حزنآلود پایان دهند و فصلی جدید را رقم بزنند. حالا دیگر وقت آن رسیده حاضریخورها زیر بارش مداوم تلخکامیها با تغییر دکترین خویش به کشف استعدادها و تبلور آنها روی بیاورند تا مدرسه پیرمردها در لیگی که فیس و افادهاش همه را حیران کرده، افتتاح نشود و خطوط نامکشوف بهت بر پیشانی این فوتبال مهوع ترسیم نگردد.
نظر شما