سالهاست که عزاداری محرم با فرهنگ مردم ایران عجین شده است و به نوعی می توان گفت طبق آداب و رسوم هر کدام از مناطق کشورمان این مناسبت بزرگ و حماسی به بهترین شکل برگزار می شود و مسلمانان با به جا آوردن یک سری آئین و سنن به سوگ سالار شهیدان امام حسین(ع) می نشینند.
در واقع این عزاداری به قدری در میان شیعیان با اهمیت است که پس از گذشت سال ها هنوز هم که هنوز است آن واقعه جانگداز را زنده نگه داشته و هر سال پررنگتر از سال های قبل به سوگواری می پردازند.
«چایینه خوانی» در ایلام
ایلام هم جزو ان دسته شهر هایی است که مردمان آن با آداب و رسوم خاصی به استقبال ماه محرم می روند. یکی از مراسم های سوگواری مردم ایلام در ماه محرم، چایینه نام دارد که در روزهای مختلفی مثل هفت محرم که متعلق به چایینه حضرت قاسم (ع) می باشد، چایینه حضرت عباس (ع) هشت محرم، چایینه امام حسین (ع) دهم محرم و چایینه اربعین حسینی در چهلم محرم برگزار می‌شود. این مراسم توسط زنان برگزار می شود و مردها هیچ نقشی در برپایی این مراسم ندارند.
«مشعل گردانی» در بیرجند
یکی از آئین های کهن و مرسوم که در بین مردم بیرجند رایج بوده و است مراسم مشعل گردانی می باشد. این مراسم متعلق به دو روستای خور و برکوه می باشد و در شهرها و روستاهای دیگر انجام نمی‌شود.
در طول این مراسم خاص اهالی این روستاها تسمه‌های آهنی که به صورت استوانه درآورده‌اند را از چوب های آغشته به نفت پر می‌کنند و سپس آتش می‌زنند. این مشعل‌ها به یاد مشعل‌هایی که شب عاشورا در کنار خیمه‌های ابی‌عبدالله روشن بودند توسط مردم آتش زده می شوند.
«هفت منبر» در شاهرود
مراسمی تحت عنوان هفت منبر در شهرستان شاهرود رایج است. زنان و دختران شاهرودی در طی این مراسم که در شب تاسوعا برگزار می‌شود به‌پای منبرهایی که در طول سال بر رویشان روضه خوانده شده می‌روند و بعد از زیارت هفت تا ده منبر و ادای نذرشان به مسجد می روند و شمع روشن می‌کنند. خوردن نان و ماست در این شب بسیار رایج است و بیشتر مردم در مقابل منبرخانه‌ها و مساجد نان و ماست توزیع می‌کنند.
«کرب زنی» در لاهیجان
یکی از پرشورترین مراسم های عزاداری در روز هشتم محرم در لاهیجان مراسم کرب زنی نام دارد. این مراسم به این صورت است که مردان اقدام به تن کردن تن‌پوش مشکی می کنند و با استفاده از تکه چوب‌های پوشیده شده با چرم که در کف دستشان دارند بر وزن مرثیه‌ای که خوانده می‌شود اصواتی را تولید می‌کنند. شور و هیجان در این مراسم به قدری بالاست که از آن به‌عنوان یکی از نایاب‌ترین مراسم های عزاداری ایرانی نامبرده شده است.
«طشت گذاری» در اردبیل
قرن‌هاست که مردمان اردبیل با آداب و رسوم خاصی تحت عنوان طشت گذاری به استقبال ماه محرم می‌روند. این مراسم ۳ روز مانده به ماه محرم شروع شده و تا شروع ماه محرم ادامه میابد. مردم اولین روز در مسجد جامع شهرستان اردبیل شروع به مراسم طشت گذاری کرده و روز دوم و سوم مساجد دیگر و حسینیه‌ها و روستاهای اطراف اردبیل هر یک با آئین خاصی مراسم را برگزار می کنند.
در این مراسم معمولاً ظرفی از جنس مس را پر آب کرده و تا پایان ماه محرم در آن مسجد و یا حسینیه قرار می‌دهند. در حقیقت این ظرف نمادی از آب فرات می باشد و اهالی اردبیل با دست زدن به ظرف آب با سالار شهیدان کربلا تجدید پیمان می نمایند. آب نماد مظلومیت اهل‌بیت است و تداعی گر تشنگی و عذابی می باشد که آن ها متحمل شده‌اند.
«گِل مالی» در لرستان
یکی از میراث ارزشمند و ملی کشور در محرم آیین گل مالی در لرستان می باشد که قدمت آن متعلق به دوران پیش از اسلام می باشد و تاریخچه ای چند هزار ساله دارد.
مردمان لرستان، این مراسم را در مواقع فوت عزیزترین افراد خود انجام می‌دهند که یکی از این موارد، در روز عاشورای حسینی و عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) است.
عزاداران در روز تاسوعا در مقابل خیمه‌ها و تکیه‌های شهر، اقدام به درست کردن حوضچه‌های بزرگ و کوچکی با آجر می‌کنند. سپس خاک نرم و الک‌شده را در آن ریخته و با گلاب نذری ترکیب می‌کنند.
بعضی عزاداران برای اینکه نذرشان را ادا کنند، در حوالی نیمه شب وارد حوضچه‌های گل می‌شوند؛ به طوری که کل سر و صورت خود را آغشته به گل می‌کنند. اما بعضی دیگر فقط سر و صورت و دو کتف و شانه خود را گل مالی می کنند و در کنار شعله‌های آتش ایستاده تا گل خشک شود.
«نخل برداری» در یزد
مراسمی که تحت عنوان سیاه‌پوش کردن نخل و گرداندنش در میدان‌ها معروف است مختص شب عاشورا می باشد. نخل برداری در حالی انجام می شود که چند نفر زیر نخل قرار می گیرند و به همراه خواندن نوحه آن را در شهر می‌گردانند و دوباره به سر جای خود بر می‌گردانند. بزرگ‌ترین نخلی که در ایران معروف است ارتفاعی به طول ۱۱ متر داشته و در غروب عاشورا در شهر یزد گردانده می‌شود.
«دمام‌زنی» در بوشهر
سنج و دمام زنی یکی از رسومات مهمی می باشد که در کنار تعزیه گردانی و دسته های سینه زنی در میان بوشهری ها رایج می باشد و به شکل بسیار دلنشینی نواخته می‌شوند. معمولاً تعداد دمام ها به هفت عدد می رسد و یکی از آن ها ریتمش برخلاف ریتم های بقیه است. آن دسته از افرادی که این وظیفه را برعهده دارند با لقب «اشکون زن» شناخته می شوند.
«چهل منبران» در لرستان
از آئین های عاشورایی که در لاهیجان، گرگان، خرم آباد،اصفهان و شهرهای دیگر انجام می شود آیین چهل منبراست که اصالت آن به بروجرد بر می گردد چهل منبر، ۴۰ محفل یا روضه حضرت ابا عبدالله الحسین است که از عصر تاسوعا تا نیمه های شب در بروجرد و خرم آباد انجام می شود.
رسم بر این است که اولین شمع در منزل تاریخی آقا و آخرین شمع در امامزاده شاهزاده ابولحسن روشن می گردد. این آیین در خرم آباد توسط بانوان به یاد حضرت زینب که از کربلا تا شام ۴٠ منزل را سپری کرد در چهل منبر توقف می کنند و برای حاجت روایی شمع روشن می کنند. در مراسم گاهی افراد با پای برهنه شمعی روشن کرده و یک حبه قند از هر روضه بر میدارند تا دعاهایشان قبول شده و مشکلاتشان حل گردد.
«چغچغه زنی» روستای انجدان
از رسوم عزاداری در روستای انجدان می توان به چغچغه زنی اشاره کرد که سابقه ی آن به دوران صفوی و تیموری می رسد و در آثار معنوی به ثبت ملی رسیده است.
در این مراسم که در روز تاسوعا انجام می شود مردم محله بالا انجدان به طرف محله پایین حرکت کرده و در مسیر با ابزار چوبی به نام چغچغه با نوایی موزون به هم می کوبند.
وجه تسمیه این مراسم به این شکل است که زمانی که خبر شهادت امام حسین و یارانش به گوش مسلمانان رسید مردم سنگ بر سنگ می زدند که با گذشت زمان دو تکه چوب جایگزین سنگ گردید.
نظر شما