اسلام تنها ظالم را از ظلم نهی نمیکند، بلکه با خطاب به مظلوم، زمینه پذیرش ظلم را نیز از بین میبرد و او را به ایستادگی و فریاد در برابر ستم فرا میخواند. بر اساس آیات الهی، بدگویی و اعتراض علنی، تنها برای مظلوم نهتنها مجاز بلکه مشروع است. اسلام با این رویکرد، به جای سکوت مظلوم، تظلّم فعال و مقابله با ظلم را ترویج میدهد.
آیا اسلام فقط به ظالم گفته: ای ظالم! ظلم نکن؟ مگر همه ظالمها میشنوند؟
خیلی از ظالمها هستند که نمیشنوند.
پس اسلام، دیگر چه میکند؟
زمینه پذیرش ظلم را هم از میان میبرد.
به مظلوم میگوید: ای مظلوم! تن به ظلم دادن نوعی ظلم کردن است، در مقابل ظالم پرخاشگر باش.
لایحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسّوءِ مِنَ الْقَوْلِ الّا مَنْ ظُلِمَ [خداوند، فریاد کردن به زشت کاریهای کسی را دوست ندارد، مگر کسی که بر او ستم رفته باشد].
قرآن میگوید بدگویی پشت سر یک مسلمان [یعنی گفتن زشتکاریهای او] بد است.
و از آن بدتر این است که انسان وقتی بدگویی میکند فریاد بکشد.
ولی همین بد در یک مورد جایز میشود.
یعنی بدگویی کن! فریاد بکش!
تظلّم کن آنجا که مظلوم واقع شدهای.
منبع: کتاب پانزده گفتار، ص۲۶۳ (با تلخیص)
نظر شما