او که از شاگردان آیت‌الله العظمی حاج سید محمدهادی میلانی، آیت‌الله حاج شیخ هاشم قزوینی، حاج شیخ مجتبی قزوینی و شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری بود، توانست طی تلاش چندین دهه به جایگاه رفیعی از علوم اسلامی دست یابد و از آن پس با توجه به حضور تأثیرگذار و سازنده آیت‌الله میلانی در مشهد و همکاری و همراهی با آیت‌الله دکتر سید فاضل حسینی میلانی در برنامه‌ریزی درسی مدارس آیت‌الله میلانی به‌ویژه مدرسه عالی حسینی و مشارکت در مدیریت آن، گام‌های مؤثری در تدوین برخی از متون درسی و جذب اساتید و ارتقای کیفی دوره‌های تخصصی تبلیغ، در زمان حیات آیت‌الله میلانی بردارد.
پس از انقلاب اسلامی ایران، ایشان به دعوت آیت‌الله واعظ طبسی، به مدت سه دهه ریاست بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی را به عهده گرفت و با توجه به ارتباطات گسترده خود با نهادهای علمی و دانشوران برجسته ایران و جهان اسلام توانست مشارکت محققان حوزوی و دانشگاهی را با این مرکز پژوهشی فراهم کند و چند هزار جلد اثر علمی و فاخر در زمینه‌های تخصصی مرتبط با علوم و فرهنگ اسلامی منتشر کند.
در زمان حیات پربار حاج شیخ علی اکبر الهی خراسانی، مشهد به یکی از کانون‌های فعال پژوهشگران جهان اسلام تبدیل شد. گروه‌های علمی این مرکز بزرگ پژوهشی توانستند به فعالیت‌های نوینی رو آورند و گروه زبان‌های خارجی بنیاد آثار فراوانی را از زبان‌های عربی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی به فارسی برگردانده و آثاری نیز از زبان فارسی به زبان‌های رایج بین‌المللی ترجمه و منتشر کردند. هیئت‌های بلندمرتبه‌ای از جهان اسلام طی سه دهه به بنیاد پژوهش‌های اسلامی آمده و با ایشان و محققان دیدار کرده و از تجربیات علمی و فرهنگی این مؤسسه بهره می‌بردند.
حاج شیخ علی اکبر الهی خراسانی، انسانی بود مهربان، اخلاقی، خویشتندار و پویا که با تک‌تک همکاران علمی و بدنه بنیاد مرتبط بود، دفتر ایشان در همه ساعت‌های حضورش باز بود و خود ایشان با آغوش باز به رفع موانع پژوهشگران مبادرت می‌کرد. او باتلاش بی‌وقفه خود توانست صدها محقق را طی سال‌های پربار حیات خود با فنون تحقیق آشنا کرده و یا زمینه‌های رشد و فعالیت آن‌ها را فراهم کند. او یک تکیه‌گاه امین برای همه دانشوران شمرده می‌شد و با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کرد و هیچ فرصتی را در نقل و انتقال علوم و فنون از دست نمی‌داد.
بدون تردید حجت‌الاسلام والمسلمین علی اکبر الهی خراسانی، یکی از نام‌آوران تولید و مدیریت دانش در قرون اخیر خراسان و ایران معاصر شمرده می‌شود. ارتحال ایشان را به همه فرزندان دانشور و اعضای خانواده فرهیخته ایشان و نیز به خاندان‌های وابسته تسلیت می‌گویم و از درگاه حضرت حق آرامش ابدی روان او را آرزومندم.