در حالی که صدها خانواده در آمریکا برای دریافت مواد غذایی رایگان صف کشیدهاند، نگرانیها از احتمال قطع بودجه برنامه کمکتغذیه تکمیلی به دلیل تعطیلی دولت فدرال، سایه سنگینی بر تعطیلات عید شکرگزاری در این کشور انداخته است. به گزارش یورونیوز، وزارت کشاورزی آمریکا اعلام کرده بود پرداختهای ماهانه این برنامه از اول نوامبر ۲۰۲۵ متوقف میشود، اما دو قاضی فدرال با استفاده از منابع اضطراری، دستور به ادامه موقت این طرح دادهاند. طرح «توزیع موادغذایی رایگان» ماهانه بیشتر از ۸ میلیارد دلار برای دولت آمریکا آب میخورد. گفته میشود این طرح حدود ۴۵میلیون نفر را در آمریکا پوشش میدهد.
حالا گزارشها حاکی از آن است بسیاری از خانوادهها در آستانه تعطیلات روز شکرگزاری نگراناند بدون این کمکها نتوانند نیازهای غذایی خود را تأمین کنند.
این بحران، فرصتی است برای بررسی شبکه گسترده حمایتی آمریکا از اقشار آسیبپذیر؛ از خانوادههای کمدرآمد گرفته تا سالمندان و معلولان. نگاهی به این برنامهها هم برای مسئولان کشورمان و هم برای مردم عادی میتواند مفید باشد. بسیاری از ما حتی نمیدانیم چنین طرحهایی برای حمایت از مردم عادی در ایالات متحده هم اجرا میشود. در ادامه به بررسی اصلیترین طرحهای حمایتی میپردازیم. این برنامهها، که اغلب از طریق بودجه فدرال و ایالتی تأمین میشوند، نقش کلیدی در کاهش فقر مطلق و حفظ امنیت غذایی، بهداشتی و مسکن ایفا میکنند. اطلاعات این گزارش براساس دادههای رسمی وزارت کشاورزی آمریکا، وزارت بهداشت و خدمات انسانی و گزارشهای ۲۰۲۵ گردآوری شده است.
برنامه کمک تغذیه تکمیلی (سابقاً کوپن غذایی)
این برنامه با ارائه کارت اعتباری الکترونیکی به خانوادههای کمدرآمد امکان خرید موادغذایی را میدهد و هدف اصلیاش کاهش گرسنگی و بهبود امنیت غذایی است. بودجه سالانه آن حدود ۱۰۰میلیارد دلار (ماهانه نزدیک به ۸میلیارد دلار) است و حدود ۴۲میلیون نفر (از هر هشت آمریکایی یکی) را زیرپوشش قرار میدهد که شامل ۳۹درصد خانوادههای دارای کودک، ۲۰درصد سالمندان و ۱۰درصد معلولان میشود. نرخ مشارکت در سطح ملی ۱۲.۳ درصد جمعیت است و در ایالتهای فقیرتر مانند نیومکزیکو تا ۲۱درصد میرسد. استفاده از این طرح در دورههای رکود اقتصادی با افزایش بیکاری بهشدت بالا میرود. در حال حاضر، این برنامه به دلیل تعطیلی دولت در خطر فوری قرار دارد و ذخایر اضطراری تنها موقتاً ادامه مییابند؛ تغییرات قانونی سال ۲۰۲۵ نیز شرایط مهاجران را محدود کرده است.
برنامه کمک موقت به خانوادههای نیازمند
این طرح که به خانوادههای کمدرآمد دارای کودک کمک نقدی موقت ارائه میدهد و بر اشتغال، آموزش و خودکفایی تمرکز دارد، از سال ۱۹۹۶ جایگزین برنامه کمک به خانوادههای دارای کودکان وابسته شد. بودجه سالانه آن حدود ۱۶.۵میلیارد دلار به صورت کمک بلوکی به ایالتهاست و حدود ۱.۸میلیون خانواده (عمدتاً مادران تنها با کودکان) را پوشش میدهد که شامل نزدیک به ۲میلیون کودک میشود. نرخ مشارکت پایین (۲.۸درصد خانوارهای دارای کودک) و کاهش ۷۸ درصدی از سال ۱۹۹۶ به دلیل محدودیتهای زمانی و الزامات کاری، نشاندهنده استقبال متوسط خانوارها از این طرح است. بودجه این طرح هم تا سپتامبر ۲۰۲۵ تأمین شده، اما پیشنهاد کاهش ۲۱میلیارد دلاری در بودجه جدید، دسترسی به آن را محدودتر کرده و تمرکز بر اشتغال اجباری را افزایش داده است.
برنامه بیمه درمانی کمدرآمدها
این برنامه بیمه درمانی را برای کمدرآمدها، معلولان، سالمندان و کودکان فراهم میکند و خدمات پزشکی، بستری و دارویی را پوشش میدهد. بودجه سالانه آن حدود ۸۰۰میلیارد دلار (فدرال و ایالتی) است و حدود ۷۸میلیون نفر (۲۱ درصد جمعیت) را تحت پوشش دارد که ۵۰درصد آنها کودکان و ۲۰درصد سالمندان یا معلولان هستند. نرخ پوشش پس از قانون مراقبت مقرونبهصرفه به حدود ۹۰درصد واجدان رسیده و ۸۰ درصد دریافتکنندگان برنامه کمک تغذیه تکمیلی نیز از آن بهره میبرند، هرچند فرایند «بازگشت به شرایط عادی» پس از همهگیری کرونا بیش از ۱۰میلیون نفر را حذف کرد.
وضعیت فعلی پایدار اما تحت فشار است؛ پیشنهاد کاهش یکتریلیون دلاری در بودجه ۲۰۲۵ میلیونها نفر را در معرض خطر قرار میدهد و ادغام با برنامه بیمه درمانی کودکان ادامه دارد.
برنامه تغذیه تکمیلی برای زنان، نوزادان و کودکان
این برنامه غذا، مشاوره تغذیه و مراقبتهای پیشگیرانه را برای زنان باردار، مادران شیرده و کودکان تا پنج سال فراهم میکند. بودجه سالانه آن حدود ۶میلیارد دلار است و حدود ۶.۲ میلیون نفر (عمدتاً زنان باردار و کودکان کمدرآمد) را پوشش میدهد. نرخ مشارکت حدود ۵۰ درصد واجدان است و ۸۰ درصد دریافتکنندگان از برنامههای کمک تغذیه تکمیلی، بیمه درمانی کمدرآمدها یا کمک موقت به خانوادههای نیازمند نیز استفاده میکنند؛ استقبال خوب است اما موانع آگاهی و اداری وجود دارد. این برنامه نیز به دلیل تعطیلی دولت در خطر است؛ ۳۰۰ میلیون دلار از منابع اضافی موقتاً تأمین شده، اما ایالتها باید شکاف را پر کنند و تعامل با برنامه کمک تغذیه تکمیلی برای آن حیاتی است.
برنامه کمک انرژی خانگی برای خانوادههای کمدرآمد
این برنامه به خانوارهای کمدرآمد برای پرداخت قبوض گرمایش و سرمایش کمک میکند و تمرکز ویژهای بر سالمندان و کودکان دارد. بودجه سالانه آن حدود ۴ میلیارد دلار است و ۶ تا ۸ میلیون خانوار (عمدتاً شامل سالمندان و خانوادههای دارای کودک) را پوشش میدهد.
نرخ مشارکت ۲۰ تا ۳۰ درصد واجدان بوده و استقبال در فصل زمستان بالاست. ۲۰ ایالت از واجد شرایط بودن خودکار (از برنامه کمک تغذیه تکمیلی یا کمک تأمین اجتماعی تکمیلی) استفاده میکنند. آغاز فصل ۲۰۲۵ به دلیل تعطیلی دولت با تأخیر مواجه شده و ایالتها منابع اضافی تخصیص دادهاند، اما کاهش کارکنان وزارت بهداشت و خدمات انسانی دسترسی را دشوار کرده است.
برنامه یارانه انتخاب مسکن (بخش ۸)
این برنامه یارانه اجاره برای خانوادههای کمدرآمد فراهم میکند تا بتوانند مسکن خصوصی انتخاب کنند. بودجه سالانه آن حدود ۵۰ میلیارد دلار (از وزارت مسکن و شهرسازی آمریکا) است و حدود ۲.۳ میلیون خانوار(شامل خانوادههای دارای کودک، سالمندان و معلولان) را پوشش میدهد. نرخ مشارکت حدود ۷۵ درصد واجدان است، اما لیست انتظار طولانی (گاهی چند سال) و دسترسی محدود در شهرهای گران، استقبال را محدود میکند؛ ۶۱ درصد خانوارهای فقیر اجارهنشین از برنامه کمک تغذیه تکمیلی نیز استفاده میکنند. بودجه فعلی پایدار است و تعطیلی دولت تأثیر مستقیمی ندارد، اما رکود مسکن میتواند وضعیت را تشدید کند.
در نهایت باید گفت این طرحها که بیش از ۸۰برنامه فدرال را شامل میشوند، توسط آژانسهایی مانند وزارت کشاورزی آمریکا، وزارت بهداشت و خدمات انسانی و وزارت مسکن و شهرسازی آمریکا اداره میشوند و اغلب با یکدیگر همپوشانی دارند، به طوری که ۵۸ درصد دریافتکنندگان برنامه بیمه درمانی کمدرآمدها و برنامه تغذیه تکمیلی برای زنان، نوزادان و کودکان، از برنامه کمک تغذیه تکمیلی نیز بهره میبرند. با این حال، موانع اداری، محدودیتهای ایالتی و تعطیلیهای دولتی مانند بحران فعلی، دسترسی میلیونها نفر را تهدید میکند. برنامه کمک تغذیه تکمیلی به عنوان ستون اصلی حمایت غذایی عمل میکند، اما پایداری کل شبکه به بودجه فدرال بستگی دارد.
نگاهی به کیفیت و کمیت برنامههای حمایتی آمریکا نشان میدهد یک کشور هر اندازه هم ثروتمند باشد باید از اقشار آسیبپذیر خود حمایت لازم و کافی را انجام دهد. از طرفی وقتی متوجه میشویم حدود ۵۰میلیون نفر در ثروتمندترین کشور جهان در مرز فقر قرار دارند، نگاهمان به ماجرای طرحهای حمایتی تغییر میکند.
خبرنگار: علی نیک پندار
نظر شما