در حدیثی گران‌بها از کتاب الاحتجاج، حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) پرده از یک حقیقت بزرگ در دوران غیبت برمی‌دارند. ایشان ضمن تبیین فلسفه دوری مکانی از مساکن ظالمان که بر اساس صلاح الهی برای ایشان و شیعیان تعیین شده، به روشنی اعلام می‌دارند که این دوری جغرافیایی هرگز به معنای بی‌خبری و غفلت نیست؛ بلکه ایشان با علم الهی خود، به صورت کامل بر تمامی اخبار و احوالات پیروانشان احاطه دارند و هیچ ذره‌ای از زندگی و شرایط آنان از دیدگان مبارکشان پنهان نمی‌ماند.

امام مهدی علیه السلام می‌فرماید:

... نَحنُ وإن کُنّا ثاوِینَ‏ بِمَکانِنَا النّائی عَن مَساکِنِ الظّالِمینَ ، حَسَبَ الَّذی أراناهُ اللَّهُ تَعالی‏ لَنا مِنَ الصَّلاحِ ، ولِشیعَتِنَا المُؤمِنینَ فی ذلِکَ ما دامَت دَولَةُ الدُّنیا لِلفاسِقینَ ، فَإِنّا نُحیطُ عِلماً بِأَنبائِکُم ، ولا یَعزُبُ‏ عَنّا شَی‏ءٌ مِن أخبارِکُم...

ما اگرچه بر حسب آنچه خدای متعال، صلاح ما و پیروان با ایمان ما در این باره دیده است و تا زمانی که دولت دنیا در دست فاسقان است، در جایی دور از خانه‌‏های ستمکاران، اقامت گزیده‌‏ایم، امّا از حال شما باخبریم و هیچ یک از خبرهای شما از ما پنهان نمی‌‏ماند...

الاحتجاج : ج ۲ ص ۵۹۶ ح ۳۵۹