به گزارش قدس آنلاین، «برمودا» در این ویژه برنامهها، نه صرفاً یک تاکشوی ادامهدار، بلکه تجربهای منظم و فکرشده از گفتوگوی سرگرمیمحور در تلویزیون ایران است.
یکی از برجستهترین ویژگیهای «برمودا» در قسمتهای پخش شده از ویژه برنامههای یلدایی، ریتم مناسب و کنترلشده گفتگوهاست. این ضرباهنگ، نه نتیجه امر و نهی کردن مجری به مهمان یا قطع کردن مداوم حرفهای او، بلکه نتیجه تلاشی است هدفمند، در راه رسیدن به لایههای پنهانتر شخصیت، خاطرات و جهان فکری مهمانان.
کامران نجفزاده بهخوبی توانسته حد تعادلی ظریف را در این دیالوگها برقرار سازد؛ جایی که گفتگو نه آنقدر به دام مکالمات زرد و عامهپسند میافتد که مخاطب احساس بیهودگی کند، و نه آنقدر پیچیده و انتزاعی میشود که لحن دانشگاهی پیدا کند و مخاطب عمومی را پس بزند. بدین ترتیب، به نظر میرسد که ویژه برنامههای «برمودا» نیز، ضمن اینکه از سیاستهای سرگرمیسازی شبکه نسیم پیروی میکنند، از لحنی باوقار نیز بهرهمند هستند و حفظ همین تعادل، نسخه جدید یکی اژ بهترین تاکشوهای تلویزیون در سالهای اخیر را به برنامهای قابلپیگیری برای طیف گستردهای از مخاطبان تبدیل کرده است.
انتخاب مهمانان در «وقت پیدا شدن»، همچنان یکی از نقاط اتکای اصلی این برنامه است. «برمودا» سراغ چهرههایی میرود که از آنها نقشی در خاطره مردم باقی مانده است و هرکدام به شکلی در حافظه جمعی جامعه ثبت شدهاند. این نگاه حسابشده، حتی در جزئیاتی مانند انتخاب خواننده برنامه نیز دیده میشود. نجفزاده میتوانست برای این مورد، از صداهایی متنوع استفاده کند، اما با انتخاب نامی عبدالهی که به شکل حیرتآوری شبیه به پدر مرحوم و محبوبش شده، به حافظه تاریخی و نوستالژیک مردم احترام میگذارد.
شاید یکی از ویژهترین لحظات ویژه برنامه یلدای «برمودا» تا اینجای پخش، حضور امید روزبه، شاعر ترانههایی باشد که توسط محسن چاوشی، خواننده اسطورهای موسیقی پاپ، خوانده شده؛ انتخابی که «برمودا» را به دسترسیناپذیرترین هنرمند ایرانی نزدیک کرد. این گفتگو، هم به جهان ترانههای چاوشی پرداخت و هم حالوهوای آثار محبوب او را مرور کرد. در خلال همین گفتوگو بود که جزئیاتی انسانی و کمتر شنیدهشده از زندگی چاوشی برای مخاطب روشن شد؛ هرچند که روزبه در انتقال اطلاعات بسیار محتاط عمل میکرد، اما باز هم تصویر ملموستری از یک چهره منحصربفرد ارائه داد.
با این همه، «برمودا» به وضوح از فقدان چهرههای درجه یک عالم هنر رنج میبرد. ریزش مخاطبان تلویزیون و گاردی که مشخصا در میان هنرمندان برای حضور در برنامههای رسانه ملی ایجاد شده، دامن تاکشوی مهم شبکه نسیم را هم گرفته و نجفزاده به ندرت میتواند مقابل یک ستاره درجه اول از عالم موسیقی یا سینما بنشیند. شاید اگر همین کیفیت، مثلا یک دهه قبل در تلویزیون شکل میگرفت، شاهد تولید یک تاکشوی تاریخی میبودیم.
از مهمترین امتیازات «برمودا» این است که بر اساس یک نقشه و مسیر مشخص پیش میرود. این برنامه، هوشمندانه خودش را از تبدیل شدن به یک دورهمی تصادفی و شلخته، مبرا نگه میدارد و بدین ترتیب با اغلب ویژهبرنامههای مناسبتی تلویزیون که مهمانان را گروهگروه مقابل دوربین میآورند و مشغول بذلهگویی و خاطرهبازی میشوند، تفاوت دارد. بعلاوه، در هدایت گفتگوهای «برمودا» نیز میتوان ردپای یک نقشه راه کلی یا نوعی سناریوی از پیشطراحیشده را مشاهده کرد. این برنامهریزی باعث میشود که هر قسمت و هر گفتگو، از یک ساختار معین تبعیت کند.
نکته مهم دیگر، فضای روانی امنی است که به همت شخص کامران نجفزاده بر صحنه این برنامه حاکم میشود. مهمانان «برمودا» غالبا بیتکلف هستند و در موقعیتی قرار نمیگیرند که مجبور به نقشبازیکردن یا تظاهر شوند. نجفزاده، با آرامش ذاتی، مکثهای بهجا و نگاههای منحصربفردش، این فضا را تثبیت میکند و همین حس آسودگی و آرامشی که بین مجری و مهمان برقرار است، بهطور طبیعی به مخاطب نیز سرایت میکند.
همچنین نمیشود از تجربیات مهدی مینایی به این آسودگی گذر کرد و بی انصافی است اگر در تولید یک برنامه موفق نشانهگذاری و فضاسازی وی را ندید. مینایی پیشتر هم تجربههای موفقی در تولید برنامههای تلویزیونی مثل «گفتگوی تنهایی» داشته است.
در کنار همه این موارد، استفاده مناسب از تصاویر آرشیوی و معادلهای تصویری در حین گفتگو، همراه با تدوینی دقیق و سنجیده، به حفظ ریتم برنامه کمک کرده است. تصویر در «برمودا» نه صرفاً تزئینی است و نه مزاحم کلام؛ بلکه در خدمت روایت و تکمیل گفتوگو قرار میگیرد. مجموعه عوامل برنامه گفتگومحوری که فقط کامران نجفزاده و جواد انصافی را مقابل دوربین دارد، در پشت دوربین و حتی در فضای خارج از محیط ضبط هم کارآمد و همگن عمل میکنند. همین همراهی است که جمیع مولفههای «برمودا» را «ژوست» جلوه میدهد؛ از المانهای بصری، لباس، تیتراژ و طراحی صحنه که در قاب دیده میشوند گرفته تا نحوه اطلاعرسانی، کلیپها و سایر مولفههای جنبی آن.
نویسنده: مریم سلیمی
نظر شما