روز عرفه در آموزه‌های دینی ما از جایگاهی رفیع و عظیم برخوردار است، روزی که جاماندگان از رحمت الهی در ماه مبارک رمضان به هر دلیل، در این روز فرصت بهره‌مندی دوباره از خوان رحمت و اجابت دعاهایشان را می‌یابند؛ از این رو، برای این روز اعمال، اوراد و اذکار بسیار توصیه شده تا استفاده حداکثری از آن داشته باشیم.
به مناسبت فرا رسیدن این روز و به منظور بررسی راه‌هایی که با آنها می‌توان از فضایل و برکات عرفه بهره برد با حجت‌الاسلام والمسلمین محمدمهدی حائری‌پور، کارشناس مذهبی و متخصص مباحث مهدویت گفتگویی ترتیب داده‌ایم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:
سرّ و فلسفه عظمت عرفه در چیست و در لسان ائمه معصومین علیهم السلام این عظمت چگونه تصویر شده است؟
از روز عرفه در روایات به بزرگی یاد و به عنوان بهترین ایام برای دعا و نیایش معرفی شده است؛ در مفاتیح‌ الجنان شیخ عباس قمی آمده: امام سجاد(ع) سائلی را دیدند که در روز عرفه به سوی دیگران دست دراز کرده و از آنها سوال می کند؛ حضرت سیدالساجدین(ع) مکدر شدند و فرمودند: «وای بر تو! آیا در مثل چنین روزی از غیر خدا درخواست می‌کنی، درحالی‌ که در این روز برای بچه‌هایی که در شکم مادران هستند، امید سعادت و خوشبختی می‌رود».
این یعنی روز عرفه از جهت دعا و مناجات به درگاه خدای عالمیان بسیار ویژه و منحصربفرد است. در باب چرایی عرفه نام گرفتن روز نهم ذی الحجه وجوه مختلفی می توان یافت، یکی از این وجوه رسیدن به عرفان و معرفت به خدا است که با تفکر و تامل در آیات و روایات حاصل می شود.
دعای مشهور عرفه امام حسین(ع) که در این روز به آن اهتمام می شود چه آموزه هایی را عرضه و چه مسیری را برای استفاده حداکثری از روز عرفه تصویر می کند؟
از بهترین الطاف الهی نسبت به ما مسلمین به ویژه شیعیان اهل بیت(ع) آثار بسیار ارزشمندی است که از آن حضرات(ع) برای ما به یادگار مانده که ازجمله آنها متون دعایی است، دعای عرفه از ارزشمندترین آنها به شمار می رود که نشان می دهد امام حسین(ع) در روز عرفه با چه کیفیتی با خدای عالمیان سخن می گفتند.
این دعای شریف در کنار دعا و نیایش، کلاس درس بندگی و خضوع و خشوع مقابل خدا است ... در دعای عرفه بخشی به یادآوری نعمت های الهی اختصاص دارد که در فرازی مفصل امام حسین(ع) در این نعمت ها ریز و دقیق شده اند و با نگاهی ژرف به نعمت های الهی اشاره دارند که اثر آن، حالت شکر و سپاس و خضوع و خشوع را در انسان ایجاد می کند.
حضرت امام حسین(ع) نعمت های الهی را برمی شمارند و سپس عرضه می دارند: من کدام نعمت هایت را می توانم بشمارم و یاد کنم، مگر می توانم این عطایا و مواهب را شکر بگویم؟ اصلا نمی توان این نعمت ها را شناخت چه رسد به شکر آنها ... این یادآوری نعمت ها، حالت عبودیت و بندگی را در ما ایجاد می کند.
بخش دیگری از دعا و بعد از یادآوری نعمت ها و اظهار عجز و ناتوانی مقابل این نعمت ها و الطاف الهی، عرضه خواست ها و مطالبات به درگاه خدا است چنان که حضرت سیدالشهداء(ع) عرضه می دارند: خدایا من را چنان قرار ده که از تو بیم داشته باشم.
این باب از ابواب مفصل بندگی است و یاد می دهد چه چیز از خدا بخواهیم و امام حسین(ع) به زیبایی تمام این مهم را به ما می آموزند.
درخواست های امام حسین(ع) از خدا چیست و جنس این خواسته ها چه آموزه ای برای ما در روز عرفه دارد؟
عمده این خواست ها معنوی، روحی و عاطفی است هر چند ایراد ندارد که خواسته های دنیایی و مادی هم از خدای متعال داشته باشیم. علاوه بر این، بخشی از دعای عرفه به اعتراف به گناهان و تقصیرات اختصاص دارد و نشان می دهد انسان در هر مقامی حتی مقام عصمت نمی تواند حق بندگی را ادا کند و ما عاجز از ادای این حق هستیم و این را هم از کلاس سیدالشهداء(ع) یاد می گیریم. وقتی دعا را مرور کنیم می بینیم امام حسین(ع) به درگاه حضرت باریتعالی استغفار و طلب مغفرت کرده و از خدا طلب پوشاندن لغزش ها را می کنند و در بخشی دیگر، حرکت در مسیر بندگی را طلب دارند.
خواسته هایی که امام حسین(ع) از خدا در دعای عرفه می کنند چه افقی را پیش روی منتظران امام زمان(عج) باز می کند؟
درباره منتظران امام زمان(عج) باید گفت از مهمترین وظایف آنها توجه به مسئله فرج آن امام(ع) است، برای دعا نیازمند لطافت روح و برخاستن دعا از عمق جان هستیم.
امام حسین علیه السلام در فرازهای پایانی دعای عرفه عرضه می دارند: «لا تجعلنا من القانطین» یعنی ما را از ناامیدشدگان درگاهت قرار مده.

منبع: آستان نیوز

انتهای خبر/