درروزشمار ایام دهه فجر امسال، ۱۶ام بهمن‌ماه ۱۴۰۰، همزمان با شهادت امام علی النقی(ع)، روز انقلاب اسلامی، قرآن، عترت و غیرت دینی نامگذاری شده است.
 معنای غیرت در حالت کلی را می‌توان تلاش در نگهداری آنچه که حفظش ضروری است تعریف کرد که به چند قسم تقسیم می‌شود و بالاترین آن غیرت دینی است.
غیرت دینی به معنای دفاع تمام قد از ارکان دین است. آیات و روایات بسیاری نیز در این رابطه وجود دارد. امیرالمومنین در این رابطه میفرمایند: خداوند برای مومن غیرت میورزد، پس او نیز باید غیرت آورد. هر کس غیرت نورزد قلبش وارونه است.
یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی مردم ایران دینداری و تبعیت‌پذیری از مراجع دینی است. ویژگی‌ای که در لحظات حساس تاریخی موجب پیروزی شده است. نهضت تنباکو، قیام مشروطه، ملی شدن صنعت نفت و در نهایت پیروزی انقلاب اسلامی بخشی از تاریخ معاصر است که با وحدت مردم به سرانجام رسیده‌اند.
انقلاب اسلامی را میتوان به تنهایی یک نماد شاخص از غیرت دینی و ملی مردم نام برد. انقلابی که آثار و مبانی فکری آن نه تنها در کشور بلکه در تمام دنیا قابل رؤیت است و از مهم‌ترین دستاوردهای آن استقلال، آزادی و انسان‌سازی بوده است. کشوری که تا چندی قبل تحت سلطه‌ی ابرقدرت‌ها قرار داشت و حتی ارزش مردم در کشور خودشان از اشغال‌گران کمتر بود. در این دوران مردی با ایمانی وصف نشدنی و اعتقادی راسخ فریاد آزادی سرداد و با سخنانش مذهب، انسانیت و هدف را دوباره زنده کرد و باعث بیداری مردم شد. فردی که با تأسی از قرآن یکی از اهداف انقلاب را آزادی قدس اعلام کرد و از همان ابتدا با پیروی از آیه‌ ۷۵ سوره‌ی نساء، کمک به مردان و زنان و کودکان ستم‌دیده که به دست ستمگران تضعیف شده‌اند را پایه‌ی انقلاب قرار داد. طبیعتا چنین اتفاقی در منطقه‌ی مهم و حساس خاورمیانه و در یک کشور اسلامی آنقدر حائز اهمیت و تاثیرگذار است که حاکمان و قدرتمندان درصدد سانسور و تضعیف آن برمی‌آیند. پس از پیروزی انقلاب نور امیدی در دل مردم ستم‌دیده‌ی جهان روشن شد و با الگو گرفتن از ایران، تحرکاتی در این کشورها شروع شد. برخی از این گروه‌ها مانند اخوان‌المسلمین در مصر سال‌ها قبل از انقلاب با هدف ایجاد کشوری تماما اسلامی شروع به کار کردند اما موانع و اتفاقات پیش‌رو، مانع از رسیدن آن‌ها به هدف نهایی شد. فلسطین، عراق، الجزایر، افغانستان، بحرین و یمن کشورهای مسلمان و ستم دیده‌ی دیگری بودند که انقلاب را الگوی خود قرار دادند. در عراق به جهت هم‌مرز بودن با ایران و مذهب تشیع، بیشترین احتمال تاثیرپذیری از انقلاب وجود داشت که این اتفاق به مذاق رئیس جمهور وقت آن، صدام حسین، خوش نیامد و با احساس خطر در رابطه با قدرت‌گیری گروه‌های مردمی، آتش تفرقه و اتهامات علیه ایران را روشن کرده و جنگ تحمیلی را آغاز کرد.
مصر کشوری که به جهات مختلف جایگاه ویژه‌ای بین کشورهای مسلمان داشت. وجود اخوان‌المسلمین و بیشینه‌ی مذهبی و مبارز آن‌ نشان از تفکر اکثریت مردم این کشور دارد که چند دهه دستاویز حکومت‌های دست‌نشانده‌ی غرب شده است. اما نبود غیرت دینی در کشوری که از همان ابتدا از مدافعان فلسطین بود تا جایی پیش رفت که به اولین کشور عربی بیعت کننده با اسرائیل تبدیل شد.
هرچند در این دوران اخوان‌المسلمین دست از فعالیت‌های خود برنداشته و پس از پیروزی انقلاب طی اعلامیه‌ای انقلاب را الگویی برای مبارزات اسلامی خود علیه دولت وابسته و ضداسلامی مصر نام بردند، اما بازهم آن‌چنان که باید و شاید نتوانست به ثمر بنشیند.
در فلسطین نیز شیخ عبدالله شامی در پیامی اعلام کرد که پس از انقلاب اسلامی ایران مردم فلسطین دریافتند که برای آزادی به قرآن و تفنگ نیاز است. 
شعارهای انقلاب و پیروزی آن زنگ خطری برای حاکمان به صدا درآورد که در صدر آن‌ها آمریکا واسرائیل تمام  توان خود را به کار گرفته تا مردم و انقلاب را درهم بکوبند اما همانگونه که در جریان انقلاب، جنگ تحمیلی، حماسه‌ی ۹دی و داعش غیرت مردم اجازه‌ی دخالت و از بین بردن امنیت این خاک را نداد بعد از این نیز این اجازه را نخواهد داد و این وعده‌ی الهی‌ست " وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقینَ".