به گزارش قدس انلاین، با توجه به آیه شریفه این سؤال مطرح می شود که آیا مسئله چشم زدن واقعیت دارد؟
بسیاری از مردم معتقدند در بعضی از چشمها اثر مخصوصی است که وقتی از روی اعجاب به چیزی بنگرند ممکن است آن را از بین ببرد، یا دَر هَم بشکند و اگر انسانی باشد او را مبتلا به بیماری نماید. باید دانست که این مسأله از نظر عقلی امر محالی نیست، چه اینکه بسیاری از دانشمندان امروز معتقدند در بعضی از چشمها نیروی مغناطیسی خاصی نهفته شده که کارایی زیادی دارد، حتی با تمرین و ممارست می توان آن را پرورش داد. خواب مغناطیسی از طریق همین نیروی مغناطیسی چشمها است .
بسیاری نقل می کنند که با چشم خود افرادی را دیده اند که دارای این نیروی مرموز چشم بوده اند و افراد یا حیوانات یا اشیایی را از طریق چشم زدن از کار انداخته اند .لذا نه تنها نباید اصراری در انکار این امور داشت بلکه باید امکان وجود آن را از نظر عقل و علم پذیرفت .
در روایات اسلامی نیز تعبیرات مختلفی دیده می شود که وجود چنین امری را اجمالا تأیید می کند .در حدیثی می خوانیم که «اسماء بنت عمیس» خدمت پیامبر (صلی الله علیه وآله) عرض کرد: گاه به فرزندان جعفر چشم می زنند، آیا «رقیه»ای برای آنها بگیرم؟ (منظور از «رقیه» دعاهائی است که می نویسند و افراد برای جلوگیری از چشم زخم با خود نگه می دارند و آن را تعویذ نیز می گویند).
پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود: نَعَم، فَلو کان شَیء یَسبق القَدر لسبقَه العَین؛ آری، مانعی ندارد، اگر چیزی می توانست بر قضا و قدر پیشی گیرد چشم زدن بود!
در حدیث دیگری آمده است که امیرمؤمنان علی (علیه السلام) فرمود: پیامبر (صلی الله علیه وآله) برای امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) «رقیه» گرفت و این دعا را خوانده «أُعِیذُکُما بِکَلِماتِ التّامَّةِ وَ أَسْماءِ اللّهِ الْحُسْنَى کُلِّها عامَّةً، مِنْ شَرِّ السّامَّةِ وَ الْهامَّةِ، وَ مِنْ شَرِّ کُلِّ عَیْن لامَّة، وَ مِنْ شَرِّ حاسِد إِذا حَسَدَ؛ شما را به تمام کلمات و اسماء حسنای خداوند از شر مرگ و حیوانات موذی و هر چشم بد و حسود آنگاه که حسد ورزد می سپارم»، سپس پیامبر (صلی الله علیه وآله) نگاهی به ما کرد و فرمود: «اینچنین حضرت ابراهیم برای اسماعیل و اسحاق تعویذ نمود».
علاوه بر این در در نهج البلاغه نیز آمده است العَین حَق وَ الرَقی حَق؛ چشم زخم حق است و توسل به دعا برای دفع آن نیز حق است.

البنه این نکته نیز لازم به یادآورى است که قبول تأثیر چشم زخم به طور اجمال، به این معنى نیست که، به کارهاى خرافى و اعمال عوامانه در این گونه موارد پناه برده شود، که هم بر خلاف دستورات شرع است و نیز سبب شک و تردید افراد ناآگاه در اصل موضوع، همان گونه که آلوده شدن بسیارى از حقایق با خرافات، این تأثیر نامطلوب را در اذهان گذارده است.

منابع:

۱-طبرسی، مجمع البیان، ج10: 341.
۲-حویزی، نورالثقلین، ج 5: 400.
۳-بخاری، صحیح بخاری، ج 7: 171.
۴-مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 24: 426.

۵-مکارم شیرازی، یکصد و هشتاد پرسش: 231.