آقای بهادری جهرمی سخنگوی محترم دولت در گفت‌وگوی تلویزیونی اخیر خود درباره تغییرات در بدنه دولت نکات خوبی را مطرح کرده‌اند که خلاصه آن این است که: دولت تصمیم به تغییرات اتوبوسی مدیران قبلی ندارد، این کار غلط باید کنار گذاشته شود؛ مقاومت آقای دکتر رئیسی در تغییرندادن برخی مدیران کار درستی است؛ ایشان معتقد است اگر من مدیری را مناسب بدانم عوض نمی‌کنم [حتی اگر با من و فکر من مشکل داشته باشد]؛ باید شایسته‌سالاری مبنا باشد و عملکردها منصفانه و دقیق بررسی شود؛ اگر هم بخواهیم مدیری را عوض بکنیم، عجله‌ای برای این کار نداریم؛ چه بسا مدیر جدید که اتفاقاً همفکر ما هم باشد، عملکردی بهتر از مدیر قبلی نداشته باشد و از طرفی عرفاً هم نمی‌توانیم از جایش کنار بگذاریم؛ نه همراهی مهم است و نه تمکین؛ کار برای مردم مهم است؛ و مطالبی از این دست.
جمله جمله این اظهارات درست، منطقی و تحسین‌برانگیز است و نشانه هم سعه صدر رئیس‌جمهور است و هم موافق شعارهای انتخاباتی وی که وابسته به هیچ جریان سیاسی نیستم و به نظر می‌رسد مردم هم خوشحال خواهند شد اگر کسانی با این گزاره‌ها منطبق باشند، از هر حزب و جناح و گروهی که هستند بمانند و به کار و به خدمت ادامه دهند.
اما صورت مسئله این نیست؛ بحث اینجاست که آیا همه کسانی که مانده‌اند و تغییر نکرده‌اند این‌گونه‌اند؟ و آیا همه نیروهای تازه‌نفسی که می‌توانند انقلابی عمل کنند و تحول بیافرینند و از رخوت و سکون و رکود این سال‌ها فاصله بگیرند، کمتر از مدیران میانی و درجه ۲و۳ فعلی هستند؟ شواهد نشان می‌دهد که این‌طور نیست؛ بسیاری از مدیران فعلی نه فقط به این دلیل که در دولت قبلی بوده‌اند و نه به این خاطر که به روحانی رأی داده بودند و به اصلاح‌طلبان نزدیک بوده‌اند و یا در انتخابات اخیر به رئیسی رأی نداده‌اند، بلکه به دلیل عملکرد بسیار منفی یا سوء‌استفاده‌های گسترده یا رانت‌های فراوان و ارتباطات مشکوک و... که به‌راحتی و با جست‌وجوی ساده یا جمع‌آوری آشکار می‌توان به آن‌ها رسید و حتی بر اساس گزارش نهادهایی چون وزارت اطلاعات همان دولت، شایستگی قرار داشتن در کسوت خدمتگزاری به مردم را ندارند.
اینکه گفته‌اند «فی التأخیر آفات» شاید به دلیل همین باشد که هر روز که از ماندن این افراد (و نه الزاماً افراد جناح مقابل) در مسئولیت بگذرد و هر روزی که در جایگزین کردن نیروهای صالح و سالم و کاربلد و انقلابی و جهادی تازهنفس تأخیر شود، در حل مشکلات فراوان بر زمین مانده و رضایتمندی مردم فاصله می‌گیریم و در هنگامه بیماری و کرونا و تحریم و گرانی‌های برجا مانده از قبل، مردم ما را نخواهند بخشید.
دیروز دوسه تن از نمایندگان مجلس هم در گفت‌وگو با خبرگزاری‌ها یا در نطق قبل از دستور به این موضوع اشاره کردند و هشدار دادند: «بسیاری از مدیران بی‌تدبیر و ناکارآمد دولت سابق در بدنه دولت فعلی مشغول به کار هستند و کارشکنی می‌کنند». یا «ژنرال‌های سیاست‌باز خسته و بیگانه با کار جهادی، مانده‌اند و دولت را تخریب می‌کنند».
حتی اگر مدیران قبلی انسان‌های سالمی باشند اما به دلایلی چون سن زیاد یا خستگی یا اینرسی سکون، اراده یا توان کار جهادی یا تحول‌آفرین و سازنده را نداشته باشند؛ با همه خوبی‌هایشان باید با آن‌ها خداحافظی کرد.
به یاد بیاوریم بسیاری از مدیران قبلی به تأسی از رئیس‌جمهور وقت درست تا آخرین روزهای هشت سال گذشته تمامی مشکلات را به «دولت قبل» نسبت می‌دادند و برای بی‌کفایتی یا ناکارآمدی یا تنبلی یا بی‌تدبیری خود و عملکرد خود کوچک‌ترین نقشی قائل نبودند و حالا مردم باز هم باید شاهد حضور آن‌ها بر اریکه قدرت باشند.
در این میان چیزی که به آن توجه نمی‌شود این است که از این پس، مردم عملکرد این افراد مانده از قبل را به حساب دولت روحانی نخواهند نوشت و برای تداوم مسئولیت آن‌ها باید دولت جدید پاسخگو باشد یا دلیل اقناع‌کننده‌ای دست‌وپا کند.
ترسم چو باز گردی از دست رفته باشم
وز رُستنی نبینی بر گور من گیاهی...
نظر شما