«شب طلایی» کارگردانی یکدست و روانی دارد و با این که فیلمی تک لوکیشن و با تایم ۱۰۳ دقیقه‌ای است اما ریتم را به خوبی حفظ می‌کند و خسته کننده نمی‌شود.

وقتی برق طلا هوش از سر می‌پراند

خانه جشنواره در ششمین روز از چهلمین جشنواره فیلم فجر میزبان دو فیلم «هناس» به کارگردانی حسین دارابی و «شب طلایی» ساخته یوسف حاتمی کیا بود.

نام «شب طلایی» و سازنده‌اش یوسف حاتمی کیا را که می‌شنوید، ناگزیر و به هر طریقی دنبال یافتن رد پایی از ابراهیم حاتمی‌کیا در فیلم هستید اما اطمینان خاطر می‌دهیم که این فیلم پسر است نه پدر و به وضوح با جهان فیلمسازی حاتمی کیا فاصله دارد، چنان‌که حتی دلیل عمده حضورش در این فیلم برای تسهیل روند تولید بوده است. «شب طلایی» که پیش‌تر «شمش طلا» نام داشت داستان سرراست و مشخصی دارد. فیلم تک لوکیشن است و در یک روز روایت می‌شود. «شب طلایی» داستان خانواده‌ای است که در خانه مادربزرگ جمع می‌شوند تا تولدش را جشن بگیرند اما اتفاقی غیرمنتظره همه چیز را به هم می‌ریزد و شرایطی پیش می‌آید که این خانواده پرجمعیت به شناخت تازه‌ای از همدیگر می‌رسند.

فیلم در دوران کرونا روایت می‌شود اما عملاً کارکرد و اثری در فیلم ندارد جز چند ماسک نصفه و نیمه روی صورت‌ شخصیت‌های قصه؛ از طرفی این خانه خیلی شلوغ است و مشخص نیست کارکرد این تعداد از آدم در داستان چیست و بود و نبود تعدادی از آنها هم عملاً تاثیری در پیشبرد داستان ندارد. با این حال بازی‌ مریم سعادت، یکتا ناصر، بهناز جعفری و حسن معجونی نقطه قوت فیلم است.

اما در مجموع یوسف حاتمی‌کیا در هدایت فیلمی پربازیگر و نمایش روابط پیچیده درون یک خانواده موفق بوده، «شب طلایی» کارگردانی یکدست و روانی دارد و با این که فیلمی تک لوکیشن و با تایم ۱۰۳ دقیقه‌ای است اما ریتم را به خوبی حفظ می‌کند و خسته کننده نمی‌شود.

روایت سختی‌های زندگی از نگاه همسر شهید

«هناس» روایتی از زندگی شهید داریوش رضایی نژاد است که در واقع تمرکزش را روی زندگی شهره پیرانی همسر او قرار داده و با این که ماهیت و موضوع فیلم سیاسی و امنیتی است اما در این فیلم قرار است از زوایه دید شهره با بازی مریلا زارعی تجربه زیست کنار یک پژوهشگر که در پروژه‌های امنیتی حضور دارد را ببینیم.

چرا «هناس» باگ‌های امنیتی دارد؟

حسین دارابی یک عاشقانه پرفراز و نشیب را به تصویر کشیده اما تعمداً به مسائل امنیتی ورود نکرده و کلیدواژه های مهمی را در فیلمش از قلم انداخته که باعث ساده انگاری اصل موضوع شده است. گرچه او در نشست خبری فیلمش عنوان کرده عامدانه نمی‌خواستیم به مسائل امنیتی ورود پیدا کنیم چراکه روایت فیلم از سوی خانواده شهید صورت گرفته و با یک فیلم بیوگرافی طرفیم که می‌خواهد یک عاشقانه را روایت کند.

با این حال او از موارد مهمی همچون بحث امنیت شهید رضایی نژاد، پسورد ساده و ابتدایی لپ تاپی که مهمترین اطلاعات امنیتی در آن است و از طرفی نگهداری آن در خانه‌ای که اهالی‎اش می‌دانند تحت نظر است و ... عبور کرده است. «بادیگارد» ساخته ابراهیم حاتمی کیا را در نظر بیاورید. حیدر ذبیحی بادیگارد یکی از همین دانشمندان هسته‌ای بود و در آن فیلم به خوبی اقتضائات چنین شرایطی به تصویر کشیده شده بود، اما اینجا دوربین «هناس» روی روابط عاشقانه و صبوری‌ همسر شهید زوم کرده و فیلمساز ضرورتی به رعایت برخی بدیهیات ندیده است.

بازی مریلا زارعی در نقش شهره پیرانی یکی از امتیازات «هناس» است؛ او با بازی در «بادیگارد» این فضا را به نوع دیگری تجربه کرده بود و حالا در نقش همسر شهید توانسته توجه خانواده رضایی نژاد را جلب کند و برای مخاطب نیز باورپذیر باشد. وحید رهبانی نیز با اینکه حضور کوتاهی در این فیلم دارد اما به خوبی از پس ایفای یک نقش منفی برآمده و حضور موثری در «هناس» دارد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.