مرحوم آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی، استاد اخلاق در یکی از سخنرانی‌هایش اظهارداشت: پیغمبراکرم(ص) فرمودند: «إِذَا سَأَلَ أَحَدُکُمْ رَبَّهُ مَسْأَلَةً فَتَعَرَّفَ الاسْتِجَابَةَ فَلْیَقُلِ»؛ اگر یکی، از پروردگارش درخواستی کرد و بعد هم دید که دارد به اجابت می‌رسد، بگوید: «فَلْیَقُلِ».

وی ادامه داد: اینجا حضرت‌امر می‌کند، «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِعِزَّتِهِ وَجَلالِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ». این، برای جایی است که نشانه‌های اجابت را می‌بینم.

مجتبی تهرانی گفت: امّا در جایی که تأخیر در اجابت را می‌بینم، «وَ مَنْ أَبْطَأَ عَنْهُ مِنْ ذَلِکَ شَیءٌ»؛ هرکس در اجابت دعایش تأخیر دید، «فَلْیَقُلِ»؛ بگوید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی کُلِّ حَالٍ»(کنزل‌العمال، ج۲، ص۷۲ - نهج الدّعا، ج۱، ص۲۲۲)؛ خدا را در هرحال سپاس می‌گویم، چه در حالی که دارد به من می‌دهد و چه زمانی که هنوز به من نداده است.

این استاد اخلاق تصریح کرد: چرا؟ مسئله این است و بحثی هم در دعا داریم. این بحث را سابقاً کرده‌ام و چند سال پیش هم مفصّل در بحث‌های دعای من وجود دارد. از اموری که در دعا از آن منع شده و البته مضرّ هم هست، مسئله استعجال در اجابت است. یک وقت می‌بینید که اجابت می‌رسد و معلوم است که چگونه با خدا برخورد می‌کنم. امّا آنجایی که می‌بیند هنوز خبری نشده، در اینجا باید اشاره کرد: مراقب باشد تا حالت استعجال در اجابت برای او پیش نیاید.

وی اضافه کرد: چون همین حالت موجب می‌شود که در اجابت تأخیر شود. تا خدا می‌بیند این حالت پیدا شد، می‌گوید: فعلاً دست نگه دارید و به او ندهید. نه اینکه مطلقاً به او ندهید. حالا نمی‌خواهم بگویم که چه بسا گاهی خود ما هم همین‌طور باشیم. در باب استعجال در دعا، روایت می‌خوانم و مطلب را هم معنا می‌کنم.