در همان روزهای ابتدایی طوفان الاقصی، مقامات تل آویو با حضور در رسانه ها و رجزخوانی علیه مقاومت، مدعی بودند با عملیاتهای زمینی در غزه می خواهند علاوه بر آزادی اسرای اسرائیلی، حماس و جهاد اسلامی را نابود و سپس در طرحی مردم این جغرافیا را اخراج کنند. در نهایت پس از گذشت بیش از ۱۰۰ روز جنگ، شامگاه سه شنبه خبر عقبنشینی لشکر ۳۶ ارتش اشغالگر از نوار غزه بدون کسب هرگونه دستاورد نظامی اعلام شد. لشکر مذکور، تیپ ویژه گولانی، تیپ ششم، تیپ هفتم، تیپ ۱۸۸ و تیپ مهندسی را در برمیگیرد.
اکنون تنها ۳ لشکر ۹۸، ۹۹ و ۱۶۲ نیروی زمینی رژیم صهیونیستی در نوار غزه حضور دارند. تل اویو علت اتفاق را تغییر در تاکتیک جنگی و تمرکز بر حملات هوایی و جنگ در جنوب نوار غزه اعلام می کند اما منتقدان این اقدام را به شکست نظامی اشغالگران در غزه مرتبط دانسته و آن را تلاش صهیونیست ها برای خروج آبرومندانه از جنگ تعبیر می کنند.
عدم وجود چشم انداز نظامی در غزه
اما دکتر سید احمد سادات، کارشناس مسائل غرب آسیا در گفتوگو با قدس در تبیین این مسئله گفت: علاوه بر عدم وجود چشماندازی برای تحقق اهداف نظامی اسرائیل در غزه، فشارهای اقتصادی و تغییر رویکرد افکار عمومی داخلی و نیز مواضع بینالمللی موجب شده است صهیونیستها قدرت ادامه جنگ را نداشته باشند. وی با اشاره به تلفات سنگین نظامیان اسرائیلی افزود: با این تفاسیر مقامات تل آویو برای پاسخ گویی به فشار افکار عمومی داخلی نیازمند تنفس مصنوعی در غزه می باشند. در این شرایط به نظر برنامه عقب نشینی آنها از بلند مدت بصورت کوتاه مدت تغییر کرده است.
مدیر پیشین شبکه بینالمللی العالم درباره خروج تدریجی لشکرهای نظامی اسرائیل از نوار غزه، معتقد است: امروز اسرائیل به دنبال خروج آبرومندانه از غزه هست و خروج تیپ مخصوص گولانی و لشکر ۳۶ارتش اسرائیل مقدمه ای برای اتمام جنگ در این شهر است که این مسئله به درخواست افکار عمومی(شهرک نشین ها) و کشورهای اروپایی و عربی منطقه از تل آویو است.
سادات به قدرت بازدارندگی محور مقاومت در منطقه اشاره کرد وگفت: واشنگتن و تل آویو به شدت از تغییر پلان محور مقاومت در منطقه هراس دارند و با توجه به حملات موشکی سپاه پاسداران به مواضع تروریست های داعش و پایگاه های جاسوسی موساد در اقلیم کردستان عراق، ترس وجود صهیونیست ها را فراگرفته چراکه این موشک ها با همان برد شلیک شده می تواند روزی اسرائیل را هدف قرار دهد.



نظر شما