بهگزارش قدس آنلاین، به تازگی عباسزاده، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با تأکید بر ضرورت فرهنگسازی در مدیریت مصرف انرژی، خبر داده که تا پایان سال ۱۴۰۵ گازهای مشعل همراه نفت به طور کامل جمعآوری میشوند.
به گفته معاون وزیر نفت، وزیر نفت نماینده دائمی در زمینه پیگیری خاموشی مشعلها و هدایت گازهای فلر به بخش تولید معرفی کرد و این مسئله در راستای تأکید و پیگیری مستمر شخص رئیسجمهور بوده است.
وی اظهار امیدواری کرد تا پایان ۱۴۰۵ گازهای مشعل همراه نفت به طور کامل جمعآوری و برای ارزش افزودهآفرینی به «انجیال»ها و طرحهای پتروشیمی تخصیص داده میشوند.
وعده جدید وزارت نفت در خصوص جمعآوری گازهای فلر در حالی اعلام شده که قرار بود سال جاری آخرین سالی باشد که با پدیده فلرسوزی مواجه هستیم.
دی سال ۱۴۰۲ بود که محسن خجستهمهر، معاون وزیر نفت وقت اعلام کرد طرحهای جمعآوری گازهای همراه، ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارند و کارخانه گاز و گاز مایع ۳۲۰۰ (پالایشگاه گاز هویزه خلیجفارس) و پالایشگاه بیدبلند خلیجفارس از طرحهای به بهرهبرداری رسیده برای تحقق این هدف به شمار میآیند و کارخانه گاز و گاز مایع ۳۱۰۰ (دهلران) هم برای این منظور در حال تکمیل است. در مجموع ۵ میلیارد دلار پروژه برای جمعآوری گازهای همراه تعریف شده و تا پایان سال ۱۴۰۴ کل گازهای مشعل جمعآوری خواهند شد.
حتی سال گذشته هوشنگ فلاحتیان، دیگر معاون وزیر نفت در امور برنامهریزی هم از جمعآوری عمده گازهای همراه نفت و گاز (گاز فلر) تا پایان سال ۱۴۰۴ خبر داده و گفته بود «از سال ۱۴۰۰ تاکنون روزانه حدود ۲۵ میلیون مترمکعب گاز همراه نفت جمعآوری شده که این عدد تا پایان سال ۱۴۰۴ به ۴۰ میلیون مترمکعب در روز خواهد رسید»؛ اما میبینیم سال ۱۴۰۴ به نیمه رسیده و نه تنها خبری نیست؛ بلکه مسئولان زمان دیگری را برای پایان فلرسوزی اعلام کردهاند.
طبق آنچه مسئولان وزارت نفت پیش از این اعلام کرده بودند، کل گازهای مشعل و ظرفیتی که برای جمعآوری این گازها ایجاد میشود، معادل ۲ میلیارد فوتمکعب برابر با دو فاز استاندارد پارس جنوبی است که درآمد سالانه ۲ میلیارد دلاری را برای کشور به همراه دارد. این اعداد و ارقام نشاندهنده میزان اهمیتی است که جمع شدن بساط فلرسوزی در کشور دارد؛ اما همچنان میبینیم که این امر مدام به تعویق میافتد.
پیش از این، آماری در خصوص میزان خسارتهای سوزاندن گازهای همراه نفت انتشار یافت که اعلام میکرد در یک دهه گذشته ۳۴ میلیارد دلار خسارت از بابت فلرسوزی به کشور تحمیل شده و این یعنی جمعآوری نکردن و استفاده از گازهای مشعل با فرض صادرات گاز طبیعی، ما را از کسب درآمد ۴.۶ میلیارد دلاری در سال ۱۴۰۱ باز داشته است.
وقتی به اندازه دو فاز پارس جنوبی فلرسوزی داریم!
به گفته کارشناسان حوزه انرژی، متأسفانه ما مقدار زیادی از گازها را پیش از رسیدن به پالایشگاه، مشعل میکنیم و اختلاف زیادی میان گاز تولیدی از چاهها تا نقطه تحویل به پالایشگاه وجود دارد به طوری که در سال ۱۴۰۱ بیش از ۶۰ میلیون مترمکعب گاز غنی سوزاندیم که اندازهاش بیش از دو فاز پارس جنوبی است!
آمارها گویای این نکته هستند که هر فاز پارس جنوبی ۲۸.۳ میلیون مترمکعب و مجموع دو فاز آن ۵۶.۶ میلیون مترمکعب است. از طرفی برای راهاندازی هر فاز پارس جنوبی حدود ۶ تا ۷ میلیارد دلار سرمایهگذاری لازم است و سوزاندن گاز به شکل کنونی یعنی به صورت رایگان، گاز تولیدی را سوزاندن!
اما چرا با وجود این میزان خسارتی که سوزاندن گازهای همراه نفت به دنبال دارند، مسئولان در جمع کردن بساط آن کوتاهی میکنند؟
فقط بخش خصوصی میتواند بساط فلرسوزی را جمع کند
حمیدرضا صالحی، عضو کمیسیون انرژی اتاق ایران در گفتوگو با خبرنگار قدس ضمن بیان این نکته که متأسفانه تاکنون دولت برنامهای برای کنترل فلرسوزی و جمع کردن بساط آن نداشته، اظهار کرد: ذره ذره این فلرها سرمایه این کشور است و دولت میتواند با دوباره پالایش کردنشان در طرحهای شیرینسازی و یا تولید برق از آنها استفاده کند.
وی با تأکید بر اینکه نکته دردناک این است آمارها نشان میدهد حجم فلرسوزی در کشور ما کم نیست، گفت: اینکه چرا دولتها تاکنون نتوانستهاند به وعدههای خود در زمینه جمع شدن گازهای همراه نفت عمل کنند، به این مسئله برمیگردد که دولت نمیخواهد در این راستا از توان بخش خصوصی بهره ببرد.
صالحی اضافه کرد: دولتها میخواهند با توان و ظرفیتهای مالی خود کار را پیش ببرند در حالی که دولت پولی برای این کار ندارد به خصوص امروز که درآمدهای وزارت نفت هم کاهش یافته است.
عضو کمیسیون انرژی اتاق ایران استفاده از توان و ظرفیت سرمایهگذار داخلی و خارجی در این زمینه را بسیار مهم خواند و تصریح کرد: این گازها فقط و فقط با پای کار آمدن بخش خصوصی جمع خواهند شد و چنانچه اجازه ورود بخش خصوصی به این مسئله را ندهیم، همچنان شاهد ادامه فلرسوزی خواهیم بود. البته برای ورود بخش خصوصی به این موضوع، باید دولت تسهیلگری انجام دهد و جذابیت ایجاد کند. منظور از ایجاد جذابیت این است که دولت فلر را با قیمت مناسب در اختیار آنها قرار دهد تا ورود برای بخش خصوصی صرفه اقتصادی داشته باشد.
وی ضمن تأکید بر اینکه در کنار این موضوع، ایجاد امنیت اقتصادی در مسیر سرمایهگذاری بخش خصوصی، یکی از روشهای ایجاد جذابیت برای ورود بخش خصوصی به این پروژههاست، گفت: امنیت اقتصادی سبب میشود در صورت رخ دادن اتفاقی، بخش خصوصی از برگشت اصل سرمایهاش مطمئن باشد در نتیجه با آسودگی خاطر بیشتر به این پروژهها ورود کند.
صالحی افزود: آنچه امروز در راستای بحث فلرسوزی مشاهده میکنیم، این است که دولت نه خودش توان پیش بردن پروژه را دارد و نه امکان حضور سرمایهگذار بخش خصوصی را فراهم میکند و اینگونه منابع کشور به راحتی هدر میروند.
به عقیده عضو کمیسیون انرژی اتاق ایران، چنانچه دولت از فعالیت اجرایی کنار برود و در نقش رگولاتور امور را در دست بگیرد و در مقابل کار را به بخش خصوصی بسپارد، آنگاه خواهید دید چگونه پروژههای بر زمین مانده و معطل، یکی پس از دیگری به بهرهبرداری میرسند.
وی خاطرنشان کرد: در بسیاری از کشورها برای بخش خصوصی و سرمایهگذار، فرش قرمز پهن میکنند. پیش از این پیمانکار جلو کارفرما فرش قرمز پهن میکرد؛ اما امروز نوبت این است که دولت به عنوان کارفرما جلو سرمایهگذار فرش قرمز پهن کند.
تغییر در وضعیت امروز پروژهها، به ویژه پروژههای قدیمی و بر زمین مانده، به تغییر اساسی در نگرش دولتمردان نسبت به بخش خصوصی نیاز دارد. بخش خصوصی است که ذره ذره فلرها را تبدیل به ثروتی برای این کشور میکند.صالحی بار دیگر با تأکید بر اینکه تا وقتی بخش خصوصی را پای کار نیاوریم، نباید انتظار جمع شدن فلرسوزی را داشته باشیم، تصریح کرد: چنانچه در کشورهای حاشیه خلیجفارس هم دقیق شوید، خواهید دید آنها هم در این راستا از توان بخش خصوصی بهره برده و زمینه حضور سرمایهگذار را فراهم کردهاند.
نظر شما